تحقیقات جدید نشان می دهد، وجود آب در لایه‌ای از جو سیاره مشتری با برخورد دنباله دار «شومیکر- لووی9» در ارتباط است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منبع آب موجود در جو بالای سیارات غول پیکر منظومه شمسی مانند مشتری، زحل، اورانوس و نپتون طی دو دهه اخیر محل بحث محققان بوده است.

آب در لایه های پایین‌تر جو می‌تواند منشأ داخلی داشته باشد، اما وجود مولکول های آب در لایه های بالایی جو بدلیل کمبود اکسیژن احتمالا ناشی از یک منبع خارجی است.

بر اساس اعلام آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL)‌ ناسا، محققان با کشف عدم تقارن میزان توزیع آب در استراتوسفر موفق به حل معمای وجود آب در سیاره مشتری شدند.

داده های رصدخانه هرشل آژانس فضایی اروپا با مشارکت ناسا، وجود مقادیر دو تا سه برابری آب در نیمکره جنوبی به نسبت نیمکره شمالی سیاره مشتری را نشان می دهد؛ این منطقه محل برخورد دنباله دار «شومیکر- لووی 9» در سال 1994 است.

«تیبالت کاوالی» سرپرست تیم تحقیقاتی آزمایشگاه d'Astrophysique de Bordeaux فرانسه تأکید می کند: عدم تقارن بین دو نیمکره سیاره مشتری نشان می دهد که وجود آب ناشی از یک رویداد خاص است؛ منابع محلی باعث ایجاد منابع پایدار آب می شوند که در طول زمان به توزیع متقارن در استراتوسفر منجر می شوند.

مدل تهیه شده توسط محققان نشان می دهد، بخش اعظم آب (حدود 95 درصد) در جو بالای نیمکره جنوبی سیاره مشتری در سایت محل برخورد دنباله دار «شومیکر- لووی 9» تجمع پیدا کرده است.

انتهای پیام