مدیرمسئول روزنامه‌ی «ابرار» معتقد است: برخی مدیران مطبوعاتی، دکه‌داران را تطمیع می‌کنند و امکانات اضافه در اختیار آن‌ها قرار می‌دهند. به این ترتیب، بعضی مطبوعات به‌عنوان سرگل در نوع چینش مد نظر قرار می‌گیرند.
محمد صفی‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با بیان این‌که «توزیع» یکی از پیچیده‌ترین کارهایی است که باید در چرخه‌ی تولید مطبوعات به آن توجه شود، اظهار کرد: سال‌هاست که یک نوع سیستم مافیایی بر توزیع نشریات حاکم است و عده‌ای با اختصاص دادن امکانات و کمک گرفتن از برخی افراد، سیستم توزیع را به خودشان اختصاص داده‌اند. در این شرایط، بیشترین فشار متوجه مطبوعات می‌شود. با این‌که تشکل‌های صنفی مطبوعاتی بارها تلاش کرده‌اند یک سیستم توزیع مستقل داشته باشند، اما این اتفاق تا کنون رخ نداده است.
او درباره‌ی دلیل موفق نشدن تشکل‌های مطبوعاتی در این زمینه توضیح داد: اعضای این تشکل‌ها اختلاف‌ها و سلیقه‌های سیاسی خود را در کار صنفی دخیل می‌کنند و به جای این‌که در کار صنفی، اتفاق نظر داشته باشند آن را به یک بهانه برای اختلافی دیگر تبدیل می‌کنند.
وی با اشاره به مشکلات سیستم توزیع بیان کرد: هیچ کمکی به شرکت‌های حمل و نقل زمینی در زمینه‌ی یارانه‌ی سوخت و خدمات نشده و طبیعتا هزینه‌های آن‌ها بالاتر رفته است. شرکت‌های حمل و نقل هوایی نیز از این قاعده مستثنی نیستند و در نتیجه، هزینه‌ها برای توزیع مطبوعات زیاد شده است.
صفی‌زاده با بیان این‌که بسیاری از مطبوعات در نوع چینش دکه‌ها مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند، ادامه داد: دکه‌داران فقط تعدادی از روزنامه‌ها را در دید عمومی قرار می‌دهند و نوع چینش درباره‌ی بقیه‌ی روزنامه‌ها به‌گونه‌ای است که مردم گمان می‌کنند برخی روزنامه‌ها دیگر منتشر نمی‌شوند. دلیل وجود چنین شرایطی، ضعف حوزه‌ی بازرسی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد است؛ وزارت ارشاد گمان می‌کند فقط باید به مطبوعات تذکر بدهد و وظایف حمایتی، نظارتی و بازرسی را در دستور کار خود قرار نمی‌دهد. به همین دلیل، زمینه برای فعالیت افراد سودجو فراهم می‌شود.
صفی‌زاده در پاسخ به این‌که آیا در دکه‌هایی که اکنون برای فروش روزنامه‌ها وجود دارند، می‌توان همه‌ی روزنامه‌ها را عرضه کرد؟ گفت: کمبود جا بهانه است، دکه‌داران می‌توان نظامی را برای نوع چینش طراحی کرد که سهمیه‌ی بصری مردم در توزیع نیز عادلانه باشد. مثلا این دکه‌ها می‌توانند تابلوهای الکترونیکی را روی دکه خود نصب کنند و با نمایش دادن تیتر و صفحه‌ی اول همه‌ی روزنامه‌ها در این تابلوها، شرایط انتخاب را برای مخاطب فراهم کنند. همچنین می‌توانند به مطبوعات پیشنهاد دهند و از آن‌ها کمک بگیرند، البته به نظر می‌رسد خود دکه‌داران تمایلی به انجام چنین کارهایی ندارند.
او با اشاره به مهجور ماندن سیستم اشتراک در مطبوعات، افزود: تعرفه‌های توزیع به اندازه‌ای افزایش یافته که مردم و روزنامه‌ها نمی‌توانند این هزینه را پرداخت کنند، بنابراین اشتراک‌های روزنامه‌ها به حداقل رسیده است.
انتهای پیام