تپه‌ی «اشرف» بنایی تاریخی در حاشیه‌ی شمالی زاینده‌رود و قدیمی‌ترین سکونت‌گاه مردم اصفهان است که در کنار سکونت‌گاه‌های جدید در این شهر، محوطه‌ی آن هر روز کوچک‌تر می‌شود تا روزی چنان بی‌سروصدا تمام شود که اگر داستانش را برای نخستین کسانی که به آن آسیب زدند، تعریف کنند حیرت‌زده خواهند شد.
چهار فصل کاوش که نیمه‌تمام رها شدند تمام همت مسئولان برای تاریخی است که در کمر خمیده‌ی اصفهان پنهان شده است. کاوش‌هایی که به گفته‌ی علیرضا جعفری‌زند - سرپرست پیشین هیأت کاوش تپه‌ی اشرف - اگرچه در ابتدا مقرر شد تا 50 فصل ادامه یابد، اما به‌دلیل تعریف نشدن بودجه و با توجه به هزینه‌بر بودن این کار، بعد از اجرای فصل چهارم کاوش‌ها نیمه‌تمام ماندند.
این باستان‌شناس که از وضعیت کنونی تپه‌ی اشرف که به دوره‌ی پیش از اسلام متعلق است گله دارد، به خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در اصفهان گفت: توسعه‌ی بافت شهری، این تپه را در معرض نابودی قرار داده، به‌طوری که وسعت 12 هکتاری این مجموعه به هفت هکتار کاهش یافته و حفاظت از آن نیازمند همت تمام ارگان‌ها، بویژه شهرداری و استانداری اصفهان است.
او احیا و حفاظت از تپه‌ی اشرف را نیازمند داشتن بودجه‌ی مستمر و جداگانه دانست و اظهار کرد: حتا برای تأمین بودجه‌ی مورد نیاز برای حصارکشی در اطراف تپه نیز مشکل وجود دارد. در دو سال گذشته، پیمانکاری که اجرای حصارکشی در اطراف این مجموعه را برعهده داشت به‌دلیل نگرفتن دست‌مزد، کار را ادامه نداد و دیوارکشی در این مجموعه نیمه‌تمام مانده است.
جعفری‌زند امیدوار است که با توجه بیشتر مسئولان، شرایط نامناسب این مکان تاریخی از آنچه در حال حاضر دیده می‌شود، وخیم‌تر نشود.
اما در این‌باره، مدیر روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان اصفهان گفت: همه‌چیز در تپه‌ی اشرف مرتب است و صحبت‌هایی که درباره‌ی نامناسب بودن شرایط در این تپه مطرح می‌شود هدفی به‌جز تخریب اداره کل میراث فرهنگی اصفهان ندارد.
امیری البته وجود برخی کم‌لطفی‌ها نسبت به این مکان تاریخی را پذیرفت و افزود: ممکن است برخی شهروندان هنگام تردد با اتومبیل، زباله‌های خود را به بیرون پرتاب کنند یا باد مقداری پلاستیک را به این محل آورده باشد؛ ولی میزان این زباله‌ها به اندازه‌ای نیست که در رسانه‌ها عنوان شده است.
انتهای پیام