غار «یخ‌مراد» که در جاده‌ی چالوس قرار دارد، پر از قندیل‎های بلورین است. برخی اعتقاد دارند که قندیل‌های این غار شفابخش‌اند و آرزوها را برآورده می‌کنند.

به گزارش خبرنگار سرویس گردشگری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، برای سفری کوتاه و زمستانه از تهران و البرز، غار «یخ‌مراد» مقصدی مناسب، زیبا و سحرانگیز است. اگر اسفندماه به غار «یخ‌مراد» بروید، آن را غاری در میان کوه‌های آرام و سپید‌پوش می‌یابید که با گذر از پیچ و خم جاده، انگار به ژرفای ناشناخته‌ی زمین وارد می‌شوید.

این غار در استان البرز و جاده‌ی چالوس و حدود 65 کیلومتری تهران قرار دارد. با توجه به کوهستانی بودن بخشی از راه می‌توان این مسیر را با اتومبیل در مدت دو ساعته طی کرد. تقریبا روبه‌روی پمپ بنزین گچسر، جاده‌ی آسفالتی وجود دارد که به سوی روستای «وله» می‌رود. روستای کوچک وله را که رد ‌کنید به روستای «کهنه‌ده» می‌رسید. ماشین‌ها را می‌توان در فضای باز این روستا پارک کرد و به سوی غار رفت.

روستاهای «وله» و «کهنه‌ده» روستاهایی ییلاقی هستند که در دامنه‌ی کوه‌ قرار دارند و خانه‌هایی رنگی با سقف‌های شیروانی دارند که در فصل سرد سال، تعداد کمی از مردم در آن ساکن‌اند و انگار روستا به خواب زمستانی رفته است.

در روستای وله، مسیر غار «یخ‌مراد» با تابلویی مشخص شده و این تابلو تنها نشانه برای گردشگرانی است که مسیر غار را جست‌وجو می‌کنند.

مسیر برفی و سربالای این غار، دشوار نیست و با تجهیزاتی مانند لباس گرم و کفش مناسب می‌توان از آن بالا رفت. البته اگر باتوم کوهنوردی و یخ‌شکن همراه‌تان باشد، گذر از مسیر آسان‌تر هم می‌شود. مسیر را کمی که بالا بروید، به یک پل می‌رسید که باید آن را به سمت چپ بروید تا به غار برسید، چون مسیر سمت راست به روستای «آزادبر» می‌رسد و نه غار سپیدپوش آرزوها.

بعد از پل و گذر از یک سربالایی دیگر، با بالا رفتن از چند پله می‌توان به دهانه‌ی غار «یخ‌مراد» رسید. برای ورود به غار حتما باید چراغ قوه یا چراغ‌سر داشت، چون مسیر غار کاملا تاریک است. در دهانه‎ی غار، سنگی وجود دارد که باید آن را دور بزنید و به ورودی باریک و پر پیچ و خم غار برسید. کمی جلوتر چاله‎ای وجود دارد که روی آن، پلی فلزی ساخته شده است و بعد از پل، کم‌کم قندیل‌های بلورین دیده می‎شوند. این قندیل‌ها در سه شکل هستند؛ قندیل‌های کله‌قندی که از سقف آویزان‌اند، قندیل‌های موج‌داری که انگار جریانی از آب بوده‌اند و قبل از چکیدن روی زمین، یخ زده‌اند و بلورهای استوانه‎یی شکلی که از قطرات آبی که از سقف روی زمین ریخته، ایجاد شده‌اند و مزرعه‌ای از گل‌های بلوری را شکل داده‌اند.

مسیر غار در ادامه، به سه راه تقسیم می‌شود؛ یکی از آن‌ها به یک تالار پر از قندیل می‌رسد، دیگری بعد از عبور از تالاری پر از قندیل‎های روی زمین و چلچراغ‌های بلورین از سقف آویزان‌شده، به مسیر شیب‌دار و بعد تونلی باریک می‌رسد که بعد از آن، یک پرتگاه باریک قرار دارد و برای ورود به آن، باید غارنوردی حرفه‌یی با تجهیزات لازم بود. مسیر سوم که کمی طولانی‌تر است و گفته می‌شود مسیر اصلی غار است، پر از قندیل‌های درخشان روی زمین و از سقف آویخته است که در ادامه به پرتگاهی می‌رسد و برای گردشگران معمولی غیرقابل عبور است. گفته می‌شود به‌دلیل باریک شدن این مسیر کسی هنوز به انتهای این غار نرسیده است. در مسیر غار می‎توانید برای چند دقیقه چراغ‌قوه‌ها را خاموش کنید و از سکوت و تاریکی بی‌انتهای غار لذت ببرید.

گشت و گذار در مسیرهای معمولی غار حدود نیم ساعت طول می‌کشد و بعد از پایین آمدن از غار و استراحت و خیره شدن به کوه‌های سپید اطراف، می‌توانید نهار را در یکی از غذاخوری‌های جاده‌ی چالوس بخورید.

به گفته‌ی برخی مردم محلی و کسانی که چندبار به این غار آمده‌اند، نام «یخ‌مراد» به این دلیل روی این غار گذاشته شده است که قندیل‎های بلورینش شفابخش‌اند و اگر آرزو کنید و به قندیل‌های غار دست بزنید، بعد از آب شدن قندیل‌ها در تابستان، آرزوها برآورده می‌شود. البته این اعتقاد مانند بسیاری از موارد مشابه غیرقابل اثبات و فقط بخشی از فرهنگ عامه‌ی مردم است.

انتهای پیام