فرش خاکی در جزیره هرمز گسترده شد. شنیدن این خبر از رسانه های جمعی برای اولین بار مخاطبان را شگفت زده و غافلگیر کرد. تعجب اهالی جزیره هرمز به حدی بود که برایشان باور کردنش سخت بود. در چنین شرایطی حس کنجکاوی مخاطبانی که در مجاورت جغرافیایی فرش خاکی هرمز نیز نبودند را مشتاق دیدن فرشی کرده بود که تار و پودش ازخاکهای رنگی بود. این حس اشتیاق برای هرمزی‌ها چندین برابر بود.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه خلیج فارس، معصومه که از ساکنان جزیره هرمز است می گوید:" من که ساکن جزیره بودم اصلا متوجه حضور هنرمندان در جزیره نشده بودم و برای اولین بار از طریق تلویزیون فرش را دیدم.
نتوانستم باور کنم که با همین خاک‌هایی که ما سالهای سال بر روی آنها زندگی می‌کنیم چنین فرش زیبایی درست کرده باشند."
تعجب معصومه در سال ۱۳۸۷ که اولین فرش بر پا شد، به حدی بود که او را بیشتر به انکار نزدیک می‌کرد تا باور. بنابراین معصومه به همراه دو فرزندش به قصد تماشای فرش خاکی عازم محل برپایی فرش می‌شود.
وی در ادامه می‌گوید: «از بالا که به فرش خاکی نگاه کردم به نظرم آمد که این یک فرش بافته شده همانند فرشهایی است که در خانه‌هایمان داریم. اما وقتی به کنار فرش خاکی آمدم دیدم که این فرش آن چیزی که در ذهنم بود، نبود و تازه متوجه قشنگی کار شدم.»
معصومه که عضو کانون زنان جزیره هرمز است، اکنون به تولیدتابلو‌های نقاشی با خاکهای رنگی هرمز مشغول است و می‌گوید: «با برپایی فرش خاکی ما جزیره نشین‌ها متوجه تنوع و فابلیت خاک‌ها شدیم و من با کمک دکتر نادعلیان نقاشی روی شیشه با خاکهای رنگی را یاد گرفتم و توانستم برای خودم منبع در آمدی داشته باشم.»
احمدنادعلیان از جمله اساتید هنر محیطی در ایران است که با حضورش در جزیره اقدام به آموزش هرمزی‌ها در برداشت خاکهای رنگی و نقاشی با آنها نموده است.
راضیه از دیگر زنان هرمزی است که در نزدیکی اسکله هرمز، در غرفه صنایع دستی به تهیه نان‌های محلی می‌پردازد. او ازاینکه به واسطه برپایی فرش‌های خاکی، سال به سال گرد شگران بیشتری به جزیره رفت و آمد می‌کنند بسیار خوشحال است و می‌گوید: «در فصل خنکی هوا و بخصوص روزهایی که هنرمندان مشغول ساخت فرش هستند، مسافران چندین برابر می‌شوند و وضعیت اقتصادیی ما هم بهتر می‌شود. اوبااشاره به آلاچیق‌هایی که از برگ‌های نخل خرما در اسکله درست شده است می‌گوید:« بعد از نوروز آلاچیق‌هایمان را جمع کردیم چون دیگر مسافرنبود اما در این یک هفته‌ای که برای درست کردن چهارمین فرش آمده‌اند، آلاچیق‌هایمان را دوباره سرپا کرده‌ایم.»
حضور ششصد نفر در روز نخست پیاده سازی نقش‌های فرش امسال را می‌توان تایید گفته‌های راضیه دانست.
محمد ۲۲ ساله صاحب یکی از سه کافی نت جزیره هرمز است. کافی نت که فقط یک سیستم متصل به اینترنت دارد و اگر در مواقع خلوتی نرسی مدت‌ها باید در صف بمانی.
با حس مالکیت غلیظی از خاکهای رنگی صحبت می‌کند که باعث درست شدن فرش خاکی می‌شود. او با نگاهی موشکافانه به نقد ۳ فرش قبلی می‌پردازد و می‌گوید: «فرش اول را خیلی دوست دارم چون طرح و نقش‌هایش به نظرم خیلی زیبا‌تر از دو فرش دیگر بود.»
گفته‌های محمد نشان از افزایش سواد بصری مردم جزیره‌ای دارد که تا قبل از برپایی فرش‌های خاکی، با آثار هنری، بخصوص هنر محیطی هیچ مواجه‌ای نداشته‌اند. محمد نیز همانند سایر همشهریانش از حضور گردشگران در جزیره خیلی راضی است و به نظر او تاقبل از برپایی فرش‌ها، رفت و آمد گردشگران به جزیره خیلی کم بود اما از زمانی که فرش‌ها را درست می‌کنند، گردشگران زیاد شده‌اند.
او در استناد بخشی به گفته‌هایش می‌گوید: «قبل از برپایی فرش، جزیره هرمز برای خیلی از افراد و توریست‌ها ناشناخته بود اما در این چندسال اخیر هرمز یکی از مقاصد گردشگران است مثل جزیره قشم، مثل جزیره کیش».
چهارمین فرش خاکی هرمز در حالی برپا شده است که بر اساس پیش بینی‌های صورت گرفته توسط استانداری هرمزگان، در روز رو نمایی اثر، ۲۷ بهمن جاری هفت هزار نفر گردشگر به جزیره هرمز خواهند آمد. برپایی فرش برای مردم جزیره به یک سنت تبدیل شده است و هر سال منتظر آمدن «گروه هنر نو هرمز» هستند تا به برپایی فرش بپردازند. فرشی که به گفته محمد «برایمان همانند قلعه پرتغالی‌ها ارزشمند است.»
انتهای پیام