دکتر یوسف مجیدزاده - سرپرست کاوش‌های باستان‌شناسی محوطه‌ی جیرفت - که چند سالی است نتوانسته کاوش‌هایش را ادامه دهد، این روزها به‌شدت نگران وضعیت تپه‌ها و محوطه‌های تاریخی جیرفت و رها شدن کاوش در آن‌هاست. او در سفر اخیرش به استان کرمان و شهرستان جیرفت، از ترس این‌که اتفاقی برای آثار کشف‌شده افتاده باشد، به دیدن آن‌ها نرفت.
به گزارش خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مجیدزاده طبق روال هر سال، پاییز امسال هم به ایران آمد. او امسال در یازدهمین کنگره‌ی باستان‌شناسی کشور درباره‌ی مدیریت محوطه‌های بزرگ تاریخی با محوریت جیرفت سخنرانی کرد.
این باستان‌شناس در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا درباره‌ی وضعیت ادامه‌ی کاوش‌ها در این محوطه، اظهار کرد: در سفری که به کرمان و جیرفت داشتم با مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری و نیز استاندار کرمان صحبت کردم؛ اما متأسفانه اعتباری برای انجام کاوش باستان‌شناسی ندارند و قرار شده است برای سال آینده طرحی بدهم که اگر شرایط فراهم شد کاوش‌ها از سر گرفته شود.
او با تأکید بر این‌که ما به‌عنوان باستان‌شناس وظیفه داریم از کاری که انجام می‌دهیم و محوطه‌ای که در آن کار می‌کنیم دفاع کنیم، افزود: این درست است که اگر آثار جیرفت پنج‌هزار سال دیگر هم زیر زمین بمانند سالم خواهند بود، ولی نگهبانی و حفاظت کردن از جایی که سوراخ کرده‌ایم و رها شده سخت است، بویژه در جیرفت که نمک در آنجا زیاد است و دیواری که از خاک بیرون می‌آید، به‌محض خشک شدن و در صورت حفاظت نشدن پودر می‌شود.
مجیدزاده اظهار کرد: به استاندار و مدیرکل میراث فرهنگی کرمان گفتم که جیرفت به صد سال کاوش نیاز دارد، البته برخی فکر می‌کنند مجیدزاده این کاوش‌ها را برای خود می‌خواهد، در حالی که جوان‌های زیادی در ایران هستند که می‌توانند در این محوطه‌ی مهم کاوش کنند.
این باستان‌شناس با یاد کردن از «ژان پرو» - باستان‌شناس و کاوشگر محوطه‌ی شوش - گفت: او معتقد بود در نیم قرن گذشته جیرفت بزرگ‌ترین کشف باستان‌شناسی دنیا بوده، البته آن زمان هنوز نشانه‌های «خط» را هم در جیرفت کشف نکرده بودیم که او چنین نظری داشت. به همین دلیل، با وجود اهمیت این محوطه، خوب است به باستان‌شناسان و جوانان ایرانی فرصت کاوش داده شود نه این‌که خارجی‌ها را بیاوریم تا کاوش کنند مانند اتفاقی که چند سال پیش در جیرفت افتاد و اجازه‌ی کاوش در آنجا را به یک گروه ایتالیایی دادند.
وی درباره‌ی ضرورت‌های پیگیری کاوش باستان‌شناسی در جیرفت، توضیح داد: در پایین تپه‌های تاریخی این محوطه، شهری به وسعت دو در سه کیلومتر بوده که باید ببینیم بافت شهری آن چگونه بوده است. ما هنوز ارتباط خانه‌ها، محل عبادتگاه این شهر و کارگاه سنگ را نمی‌دانیم که این موارد باید مشخص شوند. همچنین با توجه به سه لوحی که پیدا شده‌اند، باید دنبال الواح دیگر یا یک بایگانی خط باشیم.
او درباره‌ی این‌که آیا امسال از تپه‌های جیرفت بازدید داشته است؟ گفت: به شهرستان جیرفت رفتم، ولی سر محوطه‌ها و تپه‌ها نتوانستم بروم؛ ترسیدم بروم و ببینیم مثلا دیواری که پیدا شده بود ریخته یا مجسمه آسیب دیده است و نتوانم تحمل کنم، چون در این سن و سال، دیدن چنین چیزی ضربه‌ی سنگینی برای من خواهد بود. البته احتمال دارد که در این چند سال، آسیب‌هایی به آثار وارد شده باشد.
مجیدزاده همچنین با تأکید بر این‌که کاوش‌های جیرفت باید با برنامه ادامه یابند، اظهار کرد: در چند سال گذشته، بیشتر فعالیت‌های ما در حوزه‌ی باستان‌شناسی، کاوش نجات‌بخشی بوده که بودجه آن را هم دستگاه مربوط به همان پروژه‌ی عمرانی مانند سدسازی‌ها پرداخت می‌کردند. در حالی که این مشکل سازمان میراث فرهنگی است که پس از سال‌ها هنوز نتوانسته یک بانک اطلاعاتی جامع یا نقشه‌ای از سایت‌های باستان‌شناسی تهیه کنند تا مجریان پروژه‌های عمرانی پیش از شروع کار بدانند در مسیر اجرا، با محوطه‌های تاریخی برخورد می‌کنند یا خیر، زیرا سخت و هزینه‌بر است که در وسط کار مجبور به توقف یا تغییر مسیر اجرای پروژه شوند.
انتهای پیام