یکی از مشکلات عمده‌ی گردشگران، پیدا کردن جای ارزان و مناسب است، جایی که هم استانداردهای حداقلی برای یک اقامت چند روزه را داشته باشد و هم به بودجه‌ی محدود گردشگران بخورد. حالا چند سالی است این مشکل گردشگران در بسیاری از کشورهای دنیا، با ساخت اقامتگاهی ارزان‌قیمت به نام «هاستل» برطرف شده است.
هاستل‌ها به نسبت هتل‌ها، فضای عمومی بیشتری دارند، عموما خودگردان هستند و بعضی از آن‌ها حتا امکاناتی برای به اشتراک گذاشتن کتاب و سی‌دی برای مهمانان‌شان در اختیار دارند.
به گزارش خبرنگار سرویس گردشگری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نخستین هاستل در سال 1912 میلادی در آلمان به‌وجود آمد و ایده‌پرداز آن، شخصی به نام «ریچارد شیرمن» بود. ایده‌ی شیرمن به سرعت گسترش پیدا کرد و هاستل‌های زیادی در بیش از 80 کشور دنیا راه‌اندازی شدند؛ اما هنوز هم آلمان و شهرهای توریستی آن از نظر تعدد هاستل‌ها، یکی از بهترین مکان‌ها برای گردشگران به‌حساب می‌آید.
کلمه‌ی «هاستل» (Hostel) از ترکیب دو واژه‌ی انگلیسیِ «Host» به معنای مهمان کردن و «هتل» ساخته شده است، از این رو هاستل در لغت به معنی اقامتگاهی قابل تعبیر است که شما را در فضایی گرم و صمیمی مهمان می‌کند؛ اما در ازای آن، هزینه‌ی اندکی می‌گیرد. کلمه‌ی «هاستل» در بیشتر زبان‌های دنیا با همین عبارت انگلیسی به کار می‌رود و حس اقامتی راحت و صمیمی را به گردشگران القا می‌کند.
هاستل‌ها عموما اقامتگاه‌هایی هستند که بک‌پکرها یا همان مارکوپولوهایی که با یک کوله‌ی بزرگ که مقدار زیادی از وسایل‌شان را در آن جاسازی کرده‌اند، انتخاب می‌کنند و اقامت در آن را به هر هتل پنج ستاره‌ای ترجیح می‌دهند. البته این مساله فقط به‌خاطر اقامت ارزان نیست، بلکه فضای صمیمی و امکان آشنا شدن با دیگر بک‌پکرها دلیل دیگر انتخاب هاستل است.
البته در برخی کشورها مانند هند، به خوابگاه‌های دانش‌آموزی و دانشجویی نیز هاستل گفته می‌شود. برخی هم مثل استرالیا، ایرلند و انگلیس واژه‌ی هاستل برای اقامتگاه‌هایی با امکان اقامت طولانی‌مدت‌تر برای اقشار طبقه‌ی پایین، مثل معتادان و فقرا که عموما به‌صورت خیریه اداره می‌شوند، کاربرد دارد. البته بیشتر کشورها، هاستل را برای گردشگران به کار می‌برند.
بیشتر هاستل‌ها امکانی را در کافه‌ها و فضای داخلی‌شان ایجاد می‌کنند تا گردشگرانی که در هاستل هستند، بتوانند با هم آشنا شوند و احیانا دوستی‌های بلندمدت‌تری را با هم شکل دهند، حتا همسفر انتخاب کنند و اگر برنامه‌ای برای ادامه‌ی سفرشان ندارند، با گروهی دیگر، همسفر شوند و از دیگران برای مقاصد بعدی‌شان اطلاعات و راهنمایی‌های کاربردی بگیرند. همین ویژگی‌هاست که هاستل‌ها را به مکانی جوان‌پسند تبدیل کرده است.
امکانات اقامتی هاستل، چیزی شبیه خوابگاه‌های دانشجویی خودمان است که شامل اتاقی با تخت‌های چهار تا ده نفره و حتا بیشتر است و هاستل‌ها به‌دلیل همین تعدد پذیرش مهمان، عموما شلوغ و پرتردد هستند.
هاستل‌ها از نظر قیمت و امکانات با هم تفاوت می‌کنند، حتا در یک هاستل مشخص هم ممکن است قیمت شب‌های اقامت، به نسبت اول یا آخر هفته بودن و تعطیلات سراسری متفاوت باشد؛ اما عموما، همه‌ی هاستل‌ها سرویس بهداشتی مشترکی را در اختیار مهمانان قرار می‌دهد و هر کسی علاوه بر تخت، یک کمد هم دارد که می‌تواند با استفاده از آن، امنیت وسایلش را حفظ کند.
هاستل‌ها، بسته به شرایط می‌توانند جنسیت‌بندی شوند یا مختلط باشند؛ اما به‌طور خاص، گروه‌های دوستی می‌توانند اتاقی به تعداد خودشان کرایه کنند. با این حال، جنسیت‌بندی اتاق‌های هاستل، به قوانین هر هاستل مربوط می‌شود.
در برخی کشورها، بسیاری از هتل‌ها در کنار ارائه‌ی امکانات هتلی، اتاق‌هایی را به‌عنوان هاستل در نظر گرفته‌اند، هرچند اقامت در هاستل‌هایی که به همین منظور ساخته شده‌اند، برای گردشگران جذاب‌تر است؛ اما تابستان‌ها که فصل سفر است، پیدا کردن حتا یک جای خالی در این هاستل‌ها سخت می‌شود و گردشگران باید قبل از سفر، به فکر رزرو هاستل باشند تا در مناطقی که گردشگران مشتاق به آن‌ها هجوم می‌برند، با نبود جا مواجه نشوند.
عمومیت استفاده و علاقه به اقامت در هاستل‌ها باعث شده، این مکان‌ها حتا نسبت به هتل هم سودآورتر باشند، به‌طوری که برخی آمارها، حکایت از این دارند که در ایالتی مانند هاوایی، سودآوری هر اتاق هتل، بین 141 تا 170 دلار است، در صورتی که هر اتاق هاستل، تا سقف 200 دلار سودآور است. حتا در دوران رکود اقتصادی اروپا که هتل‌ها تقریبا نیمه‌تعطیل بودند، هاستل‌ها رونق خوبی را گزارش می‌کردند.
در مجموع، آنچه درباره‌ی هاستل‌ها جلب توجه می‌کند قابلیت جذب گردشگر در این نوع اقامتگاه‌هاست و ایران هم درصورتی که بخواهد راهی مطمئن برای جذب گردشگر پیدا کند، می‌تواند به هاستل‌ها به‌عنوان یک راه سریع و به‌صرفه‌ی اقتصادی نگاه کند، چراکه در حال حاضر اقامتگاه‌های محلی زیادی در کشور مانند قارچ در حال رشد هستند که بدون نظارت و استاندارد خاصی مهمان می‌پذیرند و در عین حال، مسبب ایجاد مشکلاتی برای اقامتگاه‌های مجاز یا مقاصد سفر شده‌اند. در این شرایط، با توجیه سرمایه‌گذاری می‌توان چنین اقامتگاه‌های ارزانی را که استاندارد و تعریف مشخصی دارند، در ایران که این روزها در مسیر بسیاری از بک‌پکرها قرار گرفته است، ایجاد کرد و با این کار، کشور را در فهرست مقاصد ارزان نیز جا داد.
انتهای پیام