بوی بد دهان، از آن مشکلاتی است که می‌تواند آن چنان باعث آزار انسان بشود که روابط اجتماعی او را مختل کند و حتی باعث گوشه‌نشینی و انزوای او شود.

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) ائمه معصومین(ع) و پیشوایان دینی ما را به یکسری امور سفارش کرده‌اند که می‌توانیم با رعایت آنها دهانی خوشبو داشته باشیم:

پیامبر خدا(ص): "مویز، چه نیکو خوراکی است! پِی را استحکام می‏‌بخشد، بیماری را از میان می‏‌بَرَد، خشم را فرو می‏‌نشانَد، پروردگار را خشنود می‏‌سازد، بلغم را می‏‌بَرَد، بوی دهان را خوش می‏‌سازد و رنگ را صفا می‏‌دهد1".

امام صادق(ع): "چه نیکو لقمه‏‌ای است پنیر! دهان را تَر و تازه می‏‌کند، بوی دهان را خوش می‏‌سازد، غذای پیشین را هضم می‏‌کند و غذا را مطبوع می‏‌سازد2".

آن حضرت همچنین فرمود: "حَوْک (بادْروج)، سبزی پیامبران است. بدانید که در آن، هشت ویژگی است: هَضم‏‌کننده است؛ گرفتگی‏‌های عروق و مجاری را می‏‌گشاید؛ آروغ را خوش‏بو می‏‌سازد؛ دهان را بوی خوش می‏‌بخشد؛ اشتهاآور است3".

- به نقل از ایّوب بن نوح، یکی از کسانی که با امام کاظم علیه‏‌السلام بر سرِ سفره‏‌ای حضور یافته بود، برایم نقل کرد که ایشان، بادروج خواست و فرمود: «دوست دارم غذا را با آن آغاز کنم. انسدادها را باز می‏‌کند، غذا را دوست‏‌داشتنی می‏‌سازد و . . . غذای خویش را با آن، پایان ده؛ زیرا آنچه را پیش‏تر بوده، گوارش می‏‌دهد و آنچه را پس از آن خواهد بود، دوست‏‌داشتنی می‏‌سازد، سنگینی را از میان می‏‌برد و بوی آروغ و بوی دهان را خوش می‏‌سازد4".

- به نقل از فرات بن احنف: از امام صادق علیه‌‏السلام درباره تَرِه پرسیدند. فرمود: "بخور؛ چراکه در آن، چهار ویژگی است: بوی دهان را خوش می‏‌سازد5".

امام علی(ع) نیز در حدیثی می‌فرمایند: "جویدن کُنْدُر، دندان‏‌ها را استحکام می‏‌دهد، بلغم را می‏‌راند و بوی بد دهان را می‏‌بَرَد6".

امام صادق(ع) همچنین فرمود: "چهار چیز است که دیده را جلا می‏‌دهد و سود دارد و زیانی نمی‏‌آورد7".

درباره آنها از او پرسیدند، فرمود: «آویشن و نمک که چون در بر هم قرار گیرند . . . بادها را از دل برون می‏‌رانند، انسداد را می‏‌گشایند، بلغم را می‏‌سوزانند، آب را در بدن به جریان درآورند، بوی دهان را خوش می‏‌سازند، معده را نرمی می‏‌دهند، بوهای بد را از دهان ببرند».

منبع:

1- الاختصاص، صفحه 124 عن أبی هند الداری، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 153، حدیث 11؛ تاریخ دمشق، جلد 21، صفحه 60، کنزالعمّال، جلد 10، صفحه 41، حدیث 28266 دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 382

2- الدروع الواقیة، صفحه 42 عن سماعة، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 105، حدیث 11 دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 382

3- الکافی، جلد 6، صفحه 364، حدیث 4، مکارم‌الأخلاق، جلد 1، صفحه 388، حدیث 1309، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 215، حدیث 13.

انظر تمام الحدیث فی ج2، صفحه 198، حدیث 1513، دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 384.

4- الکافی، جلد 6، صفحه 364، حدیث 3، مکارم‌الأخلاق، جلد 1، صفحه 389، حدیث 1312، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 215، حدیث 14.

انظر تمام الحدیث فی ج2، صفحه 198، حدیث 1514، دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 384.

5- الکافی، جلد 6، صفحه 365، حدیث 4، الخصال، صفحه 249، حدیث 114، المحاسن، جلد 2، صفحه 315، حدیث 2085، مکارم الأخلاق، جلد 1، صفحه 387، حدیث 1303 عن الإمام الباقر علیه‏‌السلام نحوه، بحارالأنوار، جلد 66، صفحه 200، حدیث 1. انظر تمام الحدیث فی: ج2، ص434، حدیث 1928، دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 386.

6- الخصال، صفحه 612، حدیث 10 عن أبی بصیر ومحمّد بن مسلم عن الإمام الصادق عن آبائه علیهم‏السلام، تحف العقول، صفحه 101، مکارم‌الأخلاق، جلد 1، صفحه 423، حدیث 1441، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 443، حدیث 2 دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 386

7- مکارم الأخلاق، جلد 1، صفحه 416، حدیث 1410، بحار الأنوار، جلد 66، صفحه 198، حدیث 4. انظر تمام الحدیث فی: صفحه 332، حدیث 1756، دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 388

انتهای پیام