یک استاد دانشگاه با بیان این‌که «معاد برای تمام موجودات عالم وجود دارد» گفت: قرآن تمام موجودات را با "شعور" فرض کرده است و مراد از شعور در قرآن کریم "احساس" است. وجود داشتن مجازات برای همه موجودات از قبیل سنگ، نشان از قانون‌مندی این جامعه است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه زنجان، محمد اجلی در جلسه معاد شناسی در دانشگاه زنجان، اظهار کرد: به استناد آیه 44 سوره اسراء بسیاری از مفسرین معتقدند که برای موجودات دیگر به غیر انسان جهنم وجود دارد و مراد از آن این است که تمام جهان هستی به سوی کمال در حرکت است و هر موجودی که در این راه مقاومتی از خود داشته باشد در طی یک حرارت که نامش جهنم است مقاومت خود را از دست می‌دهد تا تلطیف شود.
وی افزود: انسان یک موجود استثنایی در جهان هستی است که قلبش مجرای مشیت الهی بوده و کل هستی برای انسان آفریده شده است. قبل از آفرینش انسان، مرکز صدور فرمان‌های الهی معنادار نبود و پس از آن مشیت خداوند در سیستم آفرینش موضوعیت پیدا کرد و برای اجرایی شدن فرمان‌های خدا، قلب انسان به وجود آمد. نفس انسان جایگاه اختیار است و این موضوع باعث غیرقابل پیش‌بینی شدن جهان آفرینش شده و همه این موارد برای آزمایش انسان قرار داده شده است.
اجلی خاطرنشان کرد: در قرآن کریم سه واژه "فتنه"، "ابتلا" و "امتحان" در یک معنی به کار رفته است که کمی با هم تفاوت دارند. "ابتلا" به معنای انداختن فلز با عیار بالا در آتش است، فتنه انداختن فلز با عیار بالا همراه با پیچیدگی و "امتحان" همراه با فشار است و خداوند می‌فرماید که انسان را با این سه شیوه آزمایش می‌کند، تا نقاط ضعف آن آشکار شده و خالصی و ناخالصی‌های آن مشخص گردد.
وی اظهار کرد: خداوند توقف‌گاه‌های گوناگونی را در عالم قرار داده است که به ترتیب دنیا، عالم برزخ، فشار قبر، سوال نکیر و منکر، حشر، حساب، کتاب و میزان است که همه آنها یک هدف را دنبال می‌کنند و آن تکامل یافتن انسان است. در هیچ جای قرآن کریم، آیه‌ای برای اثبات وجود خداوند وجود ندارد، زیرا انسان‌ها با توجه به فطرت خود، خداوند را می‌شناسند و تمایل دارند که به سمت خدا حرکت کنند و انبیا آمده‌اند تا راه درست را به انسان‌ها نشان دهند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: احکام دینی باعث ایجاد کمالات در وجود انسان و نزدیکی انسان به خداوند می‌شود. در آیه 11 سوره فصّلت نیز اشاره شده است که کل هستی با آهنگ موزون به سوی کمال در حرکت است و هستی تسلیم مشیت حق است، زیرا اختیاری از خود ندارد و لذا انسان تنها موجودی است که حوزه اختیارات وسیعی دارد و می‌تواند در زمین و کهکشان‌ها دخالت کند. انسان نیز به عنوان یک موجود باید مسیر کمال را به دو صورت، با اختیار خود و در دنیا و دیگری با اجبار در طی توقف گاه‌ها بپیماید.
انتهای پیام