دکتر یوسف مجیدزاده تأکید کرد: باستان‌شناسان در انجام کار خود و حتا گرفتن بودجه و اعتبار باید برای آنچه می‌خواهند بجنگند. این موضوع از این نظر اهمیت زیادی دارد که باستان‌شناسی امروز بخشی از سیاست دولت شده است.
به گزارش خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این باستان‌شناس پیشکسوت در مراسم اختتامیه‌ی یازدهمین کنگره‌ی سالانه‌ی باستان‌شناسی درباره‌ی مدیریت پروژه‌های بزرگ سخن گفت.
سرپرست کاوش‌های باستان‌شناسی در جیرفت درباره‌ی این پروژه‌ی بزرگ اظهار کرد: ایران کشوری است که هر جایش را کلنگ بزنید، به آثار تاریخی می‌رسید و اگر بخواهیم تمام این محوطه‌ها را حفاظت کنیم، باید نیمی از مردم را بگذاریم تا از نیمی دیگر مراقبت کنند.
او با اعتقاد به این‌که گماردن مأمور، نقش چندانی در حفاظت ندارد، ادامه داد: ما در جیرفت برای حفاظت از محوطه‌های تاریخی، روستاها را انتخاب کردیم و یک روز در هفته را به آن‌ها اختصاص دادیم تا برای‌شان توضیح دهیم اشیایی که در اینجا وجود دارند به اجدادشان متعلق‌اند و اگر از آن‌ها حفاظت نکنند به‌دست دشمنان می‌افتند.
مجیدزاده با تأکید بر این‌که سازمان میراث فرهنگی این‌گونه آموزش‌ها را باید از طریق رسانه‌ها و باستان‌شناسان ارائه کند، بیان کرد: زمانی که در تپه ازبکی و محوطه‌ی جیرفت کار می‌کردم، ابتدا نزد امام جمعه شهر رفتم و هدف از کار را برایش توضیح دادم. او در یکی از نماز جمعه‌ها در این‌باره برای مردم سخن گفت که تأثیر آن را در میان مردم دیدیم.
این باستان‌شناس یکی دیگر از اقدامات حفاظتی را برای نگهداری از محوطه‌ای تاریخی نصب تابلو دانست و گفت: امروز با اقداماتی که انجام شده است، مردم جیرفت به کسی اجازه نمی‌دهند جایی را سوراخ کند و خیلی سریع اطلاع می‌دهند.
مجیدزاده در بخش دیگری از سخنان خود به اهمیت کار باستان‌شناس اشاره و اظهار کرد: زمانی که من دانشجو بودم و تجربه‌ی حضور در چند کاوش باستان‌شناسی را داشتم، یکی از ضوابط این بود که مجوز کاوش به باستان‌شناسی داده می‌شد که سابقه‌ی کار داشت؛ اما متأسفانه روند دیگری در سازمان میراث فرهنگی در پیش گرفته شد، آن هم در زمانی که رییس پژوهشکده‌ی باستان‌شناسی مجوز کاوش گرفت و چون نمی‌توانست کار را انجام دهد، دانشجویان یا افراد دیگری را به محوطه می‌فرستاد تا کار را انجام دهند.
سرپرست کاوش‌های باستان‌شناسی در جیرفت گفت: مسأله همین‌جاست که اگر آن دانشجویان حفاری بلد بودند، چرا مجوز به آن‌ها داده نشد و اگر هم صلاحیت لازم را نداشتند، چرا باید به جای کسی که مجوز کاوش به نام او صادر شده است، کار را دنبال کنند. این اقدام، دشمنی با باستان‌شناسی و دشمنی با آثار تاریخی است. این‌گونه کارها به این ترتیب پیش می‌رود که در نهایت، وقتی قرار است نتیجه‌ی کار منتشر شود، مثلا می‌نویسند مجیدزاده و دیگران. در حالی که این گزارش فقط کار دیگران است.
او با اشاره به این‌که باستان‌شناس باید از صبح اول وقت تا پایان کار، بالای سر کارگران و دانشجویان باشد، تأکید کرد: هر باستان‌شناسی که مجوز کاوش به نام او صادر می‌شود، باید از ابتدا تا انتهای کار در محوطه بدون وقفه حضور داشته باشد، در غیر این صورت سپردن کار به دیگران، دشمنی با باستان‌شناسی است.
او افزود: یک مسأله‌ی مهم دیگر این است که بعد از پایان هر فصل، گزارش کاوش ارائه شود. زمانی که من به سازمان میراث فرهنگی آمدم و حفریات خود را در تپه‌ی ازبکی شروع کردم، به رییس وقت حوزه‌ی باستان‌شناسی گفتم از باستان‌شناسان بخواهید گزارش کار خود را در پایان هر فصل ارائه کنند، تا به این ترتیب، مجوز ادامه‌ی کار برای فصل‌های بعدی داده شود، ولی آن زمان او گفت که سازمان میراث فرهنگی یک سازمان اجرایی است و ما نمی‌توانیم کسی را مجبور به این کار کنیم. در حالی که این گزارش‌ها جزو اسناد ملی ماست و باید نگهداری شوند.
انتهای پیام