انسان فطرتاً دوست دارد خودش، نامش، یا اثری یا مالی از او جاویدان بماند و از آنجا که می‌داند جسم فیزیکی او جاودان نمی‌ماند، سعی می‌کند تا با یکسری کارها و اقدامات نیک و زیبا نامش جاودانه گردد.
به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دین مبین اسلام برای پاسخ به این خواسته بشر که خواهان جاودانه شدن و ماندگاری در دنیاست راهکار بسیار ساده و در عین حال سخت معرفی می‌کند از آن جهت ساده که با یک کار و اقدامی که اسلام گفته انسان می‌تواند جاودانه شود و از آن جهت سخت که چون این اقدام جنبه مالی و کندن از تعلقات و اموال دنیوی دارد، شاید برای او سخت باشد. اما این سوال مطرح است که چه معامله‌ای می‌خواهیم انجام دهیم و چه کسب و سودی می‌خواهیم به دست بیاوریم؟
" گذشتن از بخشی از اموال و دارائی برای جاودانه شدن"
هر روزه می‌شنویم که ثروتمندان عالم برای این که اسمی از خود در کتاب رکوردها ثبت کنند و نام خود را در این دنیا بر سر زبان‌ها بیاندازند و به زعم خود ماندگار شوند مبالغ هنگفتی می‌دهند تا به کرات آسمانی سفر کنند که تاکنون عده معدودی به آنجا رفته‌اند درحالی که ممکن است تا چند دهه دیگر با پیشرفت‌هایی که بشر در عرصه علم و فناوری دارد دیگر این مساله اهمیت و دست نیافتنی بودن خود را از دست بدهد و همه بتوانند به کرات دور سفر کنند و دیگر اسم همه در آنجا ثبت شود و این سفر رویایی، خاص بودن خود را برای کسانی که می‌خواستند نام‌شان ماندگار شود از دست بدهد، اما سخن اینجاست که دین ما چه کاری را پیشنهاد کرده که ناممان را در کتاب "رکوردهای آخرت" ثبت کنیم و علاوه بر اجر و ثواب اخروی اسم و رسمی را نیزدر این دنیا ماندگار کنیم.
*بهترین راه حل برای جاویدان ماندن نام و اموال، وقف است
خداوند راهی بر سر راه انسان‌ها قرار داده که با وقف بخشی از اموال خود یعنی گذشتن از آنها برای خدمت به خلق ضمن کسب رضای الهی و پیروی از سنت و سیره پیامبر گرامی اسلام (ص) و اهل بیت معصومین (ع) نام نیکوی خود را جاودانه می‌سازد و بر این اساس امروز شاهدیم کسانی که صدها سال پیش در خاک آرمیده‌اند اما از ثمرات وجود موقوفات آنها، بخش عظیمی از جامعه بهره مند هستند، تو گویی هنوز زنده‌اند و خوان انفاق آنان تا ابد گسترده است، امروزه نام واقفین بر تارک موقوفات کشور می‌درخشد و این درحالی است که شاید حتی نامی از فرزندان، نوه و نتیجه‌هایشان وجود ندارد. بله بشری که معتقد است روحش جاودان است، می‌خواهد نام و ثروتش نیز جاودان بماند.
ممکن است این سوال برای انسان پیش آید که چرا باید آدمی با تمام رنج و زحمتی که برای بدست آوردن مال و اموال متحمل می‌گردد، پس از سال‌ها تلاش خود را از این اموال محروم کرده و آنها را وقف کند؟
پاسخ این سوال در فطرت و سرشت انسان نهفته است، زیرا آدمی میل به ماندن و بقا دارد، انسان دوست دارد همیشه زنده باشد، از نیستی و نبودن گریزان است؛ تا رنج و درد کوچکی قسمتی از وجودش را می‌گیرد سراسیمه به پزشک مراجعه می‌کند تا عارضه‌ای متوجه او نشود، میل به خلود و جاودانگی ریشه در روح و روان آدمی دارد.
انسان می‌خواهد حتی پس از مرگ و اجابت دعوت حق زنده باشد و نام او ماندگار باشد. به همین منظور چون هستی را نمی‌بیند بنابراین پا در ورطه ایثار و انفاق و از خود گذشتگی می‌نهد.
ثروتی که انسان در طول زندگی خود با هزاران رنج و زحمت بدست آورده و بعد برای نگهداری آن یک عمر سعی و تلاش کرده تا از دستبرد دیگران در امان بماند، به تجربه ثابت شده، پس از مرگش به وسیله فرزندان بی نیاز، یا سایر وراث از بین می‌رود، لذا آدمی به فکر و اندیشه فرو رفته، که چه کند تا نام و اموال و ثروتش - همانند روحش- جاودان بماند. به بیان دیگر چه کند و چه چاره‌ای بیندیشد که اصل اموال او که با زحمت زیاد بدست آورده پس از مرگ او نیز باقی بماند، در عین حال فرزندان و بستگان و جامعه بشری از منافع آن اموال بهره‌مند شوند؟
به نظر می‌رسد انسان اندیشمند در طول تاریخ، برای جاودان نمودن نام و اموال خود راه حلی منطقی‌تر و عقلانی‌تر از «وقف» پیدا نکرده است. به بیان دیگر بشر فطرتاً تلاشگر و جستجوگر خلق شده و تمام فکر و ذکرش این است که در این تلاش، یا علم بدست آورد، یا قدرت، یا مال و ثروت. لذا در طول تاریخ بشریت، هیچ انسان عاقل و متعادلی دیده نشده که دست از تلاش بکشد و عزلت و گوشه نشینی اختیار کند.
بنابراین براساس ارزش و اهمیت این عمل بسیار زیباست که مسلمانان با آگاهی از ثمرات ماندگار وقف و با انگیزه‌های خیرخواهانه، آثار ماندگار و صالحات و باقیاتی از خود به یادگار گذارند که نتایج آن امروزه بر هیچ کس پوشیده نیست، زیرا وجود هزاران مرکز خیریه، علمی، آموزشی و معنوی شاهد و گواه آشکاری بر این مدعاست.
و در پایان تعریفی ساده از وقف و ثمرات و برکات ماندگار آن بیان می‌کنیم تا به ارزش و جایگاه این عمل الهی بیشتر پی ببریم: وقف عملی است باقی و صالح، و انفاقی است عاری از منت، و احسانی است خالی از اذیت و به دور از تحقیر دیگران، و صدقه‌ای است دائمی، مستمر بدون ریا و وامی است بدون اضطراب از بازپرداخت آن و تعدیل ثروتی است با رضا و رغبت، بدون اکراه و اجبار و در طلب رضایت خداوند متعال. وقف از حسنات موکد دینی و در زمره اعمال صالح باقیه است و از نظر اخلاقی، بارزترین تجلی روحیه تعاون اجتماعی است.
سنت وقف از مصادیق بارز احسان و خیرخواهی است که انسان در نتیجه تعالیم انبیای الهی آن را از گذشته‌های بسیار دور تاریخ به وجود آورده و در صحنه حیات انسانی به صورت پدیده‌ای اجتماعی برای همه نسل‌ها به ودیعت نهاده است.
انتهای پیام