یک استاد معماری و شهرسازی با غیرقانونی دانستن تفاهم‌نامه‌ی تنظیم‌شده برای احیای بافت تاریخی شیراز، گفت: کسانی که چنین پیشنهادهایی را برای بافت‌های تاریخی مطرح می‌کنند به‌دنبال تخریب، تعریض و تراکم در این مناطق هستند.
پیروز حناچی در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: به‌تازگی پیشنهادهایی درباره‌ی احیا و باززنده‌سازی بافت تاریخی 360 هکتاری شیراز و برخی بافت‌های دیگر مطرح شده که نشان می‌دهد پیشنهاددهندگان، بافت تاریخی را نمی‌شناسند و به هیچ وجه آن را دارای ارزش نمی‌دانند، بلکه بافت تاریخی را منشأ تمام فلاکت‌های شهری می‌دانند، این در حالی است که این‌گونه محدوده‌ها در دنیا برای تولید ثروت استفاده می‌شوند.
او ادامه داد: در کشور ما به جای پیدا کردن راه حل، برخی مسئولان می‌خواهند صورت‌مسأله را پاک کنند و به این‌گونه پیشنهادهایی مطرح می‌شود که حول سه کلمه‌ی تخریب، تعریض و تراکم می‌چرخد. به این ترتیب، واحدهای ارزشمند تخریب و معابری که امکان تردد سواره ندارند، تعریض می‌شوند و تراکم‌ها نیز افزایش می‌یابند.
وی با اشاره به این‌که در توضیح تنظیم این تفاهم‌نامه‌ها، پیشنهادها و برداشتن محدودیت‌ها در بافت‌های تاریخی گفته می‌شود که مردم در فشار هستند، تأکید کرد: این واقعیت وجود دارد که وقتی می‌توانیم جایی را حفاظت کنیم، ولی نکنیم باعث تخریب می‌شویم. قدیمی‌ها می‌گفتند با «حلوا حلوا کردن دهان شیرین نمی‌شود» ما هم اگر کاری نکنیم که آثار تاریخی از نظر داشتن ارزش تاریخی، برای مالکان‌شان ثروت تولید کنند، با تخریب آثار روبه‌رو می‌شویم زیرا وقتی در شهر و بافت تاریخی، تعادل ایجاد نکنیم مردم دچار عدم‌النفع مضاعف می‌شوند و به این ترتیب با تخریب بناهای تاریخی مواجه خواهیم شد. به همین دلیل ما باید تلاش کنیم علاوه بر حفظ آثار تاریخی آن‌ها را توسعه دهیم.
حناچی توضیح داد: این معادله در دنیا حل شده است؛ آن هم به این شکل که نخستین متولی و مجری در چنین مناطقی شهرداری‌ها و مدیران شهری هستند البته ما هم در زمان اجرای قانون برنامه‌ی سوم و چهارم این کار را انجام می‌دادیم و عملکرد موفقی هم وجود داشت؛ نمونه‌ی آن اقداماتی بود که در بافت‌های تاریخی یزد، دزفول، اصفهان و قزوین انجام شد و اقتصادی به‌وجود آمد که قبل از آن وجود نداشت و اکنون یکی از جاذبه‌های یزد خانه‌های قدیمی است که به هتل تبدیل شده‌اند.
او گفت: ما این مسیر را باید تعقیب می‌کردیم، ولی از آنجا که شهرداری‌ها با منابع مالی ناپایدار اداره می‌شوند، با وجود این‌که تلاش‌های زیادی برای تأمین منابع پایدار انجام شد، اما این فعالیت‌ها دیگر در دولت دنبال نشد. البته برخی دستگاه‌های دیگر هم به وظایف قانونی خود عمل نمی‌کنند و حتا در موضوع ساخت و ساز، اکنون دهیاری‌ها هم به این چرخه‌ی معیوب وارد شده‌اند.
حناچی اظهار کرد: متأسفانه اکنون در هر کجای کشور از جمله جنگل‌ها، مناطق حفاظت‌شده و بافت‌های تاریخی که دست بگذارید می‌توان ساخت و ساز کرد و این بزرگ‌ترین تهدید برای یک کشور است، زیرا این کار فقط در مناطق مجاز باید انجام شود و اگر این اتفاق نیفتد قیمت زمین در همه‌ی مناطق افزایش می‌یابد، زیرا این شهرسازی است که به زمین ارزش می‌دهد و زمین فی‌نفسه ارزشی ندارد.
او درباره‌ی تفاهم‌نامه‌ای که برای احیا و باززنده‌سازی بافت تاریخی 360 هکتاری شیراز با تغییر برخی ضوابط بافت امضا شده است، گفت: این تفاهم‌نامه، غیرقانونی است زیرا برای هر کدام از سازمان‌های متولی و مسئول در این بخش، وظایفی تبیین شده که این تفاهم‌نامه با وظایف آن‌ها مغایرت دارد.
وی ادامه داد: ما در دوره‌هایی شاهد جفاهایی در حق بافت‌های تاریخی بوده‌ایم که یکی از آن‌ها پروژه‌ی «حرم تا حرم» در شهر شیراز است؛ این طرح که از شاهچراغ تا امامزاده سیدعلاء‌الدین حسین را دربرمی‌گیرد پروژه‌ای است که همه در قافیه‌اش مانده‌اند. مشابه این کار هم در قم اجرا شد و کسانی که اهل فن باشند می‌دانند پشت این موضوع چیست.
حناچی اضافه کرد: اگر در این مقوله از نیروهای تخصصی و اهل دانش استفاده شود نتیجه‌ی کار متفاو‌ت خواهد بود. همچنین در تفاهم‌نامه‌ی احیای بافت تاریخی شیراز یا موارد مشابه، این نکته عجیب است که بناها و بافت‌های تاریخی شناسایی و تعیین حریم شده‌اند؛ اما بعد شاهد امضای تغییر ضوابط در آن‌ها هستیم. مگر می‌شود در صورت حکم‌فرما بودن قانون، چنین اتفاقی رخ دهد؟!
انتهای پیام