مصطفی عبداللهی پیشکسوت تئاتر و رادیو که به گفته‌ی خودش چهل و اندی سال از عمرش را صرف نمایش کرده، چند سالی است که با بیماری سرطان خون دست و پنجه نرم می‌کند؛ اکنون حدود پنج شش ماه است که این بیماری مجددا به سراغش آمده و عبداللهی دیگر توان کار کردن ندارد.
خبرنگار سرویس رادیو خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در گفت‌وگویی با این هنرمند وضعیت سلامتی و روند درمانش را جویا شده است.
عبداللهی خاطرنشان کرد: اسمش را نمی‌توان توقع گذاشت چرا که توقعی نیست ولی انتظار دارم که مسؤولان و متولیان فرهنگی هنری این مملکت نگفته به عیادت من می‌آمدند و پیگیر کارهایم می‌شدند اما با این اوضاع و احوال احساس بی‌مهری می‌کنم چرا که در چنین شرایطی است که هنرمندان نیاز به حمایت و توجه دارند.
عبداللهی که به گفته‌ی خودش از سال 1381 متوجه بیماری‌اش شده است، افزود: همه می‌دانند که من چهل و اندی سال است که سابقه‌ی کار تئاتر دارم و حدود 17، 18 سال است که به طور مستمر در رادیو فعالیت می‌کنم و معتقدم که طی این سال‌ها شرافتمندانه کار کردم ولی حالا با این شرایطی که برایم پیش آمده است احساس بی‌مهری می‌کنم. من هنرمند در چنین شرایطی نیاز به حمایت و توجه دارم و انتظار دارم که نگفته به سراغ من بیایند به این خاطر که به هر حال من در این مملکت حق آب و گل دارم اما در چنین مواقعی شرایط به گونه‌ای می‌شود که امثال من از خودشان بدشان بیاید.
او ادامه داد: من حقیقت را می‌گویم و اسم نمی‌آورم، کلی صحبت می‌کنم، می‌خواهم بگویم یک هنرمند زمانی که زنده است نیاز به حمایت دارد تا سرپا شود و بتواند کار کند زمانی که از دنیا رفت چه فایده‌ای دارد که برایش بزرگداشت بگیرند. نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم ولی من آدمی هستم که به محض اینکه ذره‌ای حالم خوب شود به سر کارم برمی‌گردم، با تمام مشکلاتی که داشتم سال گذشته دو تئاتر سنگین روی صحنه بردم و در حال حاضر هم در تدارک یک تئاتر دیگر هستم ولی آماده شدنش منوط به این می‌شود که حالم بهتر شود.
این پیشکسوت رادیو و تئاتر در ادامه‌ی صحبت‌هایش درباره بیماری‌اش اینگونه توضیح داد: حدود 10 سال است که درگیر این بیماری هستم و تا به حال یک بار عمل پیوند مغز استخوان انجام دادم و تا سال 86 تقریبا مشکلی نداشتم و اواخر سال 86 بیماری‌ام عود کرد و از این به بعد بود که پزشکان تشخیص دادند که از یکسری داروهای گران‌قیمت آمریکایی استفاده کنم و چندین بار مصرف کردم اما آنقدر هزینه‌هایش بالا بود که نتوانستم مدام خریداری کنم. خرداد ماه امسال بود که بیماری‌ام مرا از پا درآورد و مجبور شدم که مدام به بیمارستان مراجعه کنم و شیمی درمانی شوم.
عبداللهی با بیان اینکه اجازه نمی‌دهم بیماری‌ام به من سوار شود، اظهار کرد: درست است که بیماری صعب‌العلاج، دردناک، هزینه‌بر و طولانی‌مدت است اما به هر حال باید ساخت و آن را پذیرفت و نباید اجازه داد که بیماری به تو سوار شود و از پای درآوردت ولی چند ماهی است به خاطر درد شدیدی که در ناحیه کمرم دارم نمی‌توانم بیرون از منزل بیایم و بیشتر در خانه قدم می‌زنم.
وی با اشاره به حمایت متولیان و مسؤولان فرهنگی و هنری در راستای هزینه‌های بیماری‌اش یادآور شد: چندی پیش از سوی رادیو مدیرانی همچون آقای دهقان نیری، صوفی و نیز دیگران مدیران در تهیه داروهایم به من کمک کردند و از سوی خانه تئاتر آقای ایرج راد هم در این راستا تلاش‌های بسیاری انجام دادند که من تشکر می‌کنم اما می‌خواهم بگویم در چنین شرایطی اگر قرار است حمایتی صورت بگیرد با یکی دو میلیون در ماه هزینه‌های درمانم رفع نمی‌شود و اصلا کاری انجام نمی‌شود. گفتن ندارد ولی من هر هفته فقط یک آمپول می‌زنم که دو میلیون و سیصد هزار تومان هزینه دارد. کپسول‌هایی مصرف می‌کنم که هر کدام هشتصد هزار تومان برایم هزینه می‌برد.
او اضافه کرد: من حتی حقوق ماهیانه ندارم چرا که در هیچ کجا استخدام نیستم فقط بیمه تامین اجتماعی‌ام که در حد یک قرص سرماخوردگی است و اصلا هزینه‌های درمانم را قبول نمی‌کنند؛ چرا که ارزان‌ترین داروهایم 500 هزار تومان است. شاید باورتان نشود ولی من به خاطر هزینه‌های درمانم بخشی از اسباب و اثاثیه منزلم را فروختم تا بتوانم از پس هزینه‌ها بربیایم.
عبداللهی در پایان گفت‌وگوی خود با اشاره به حمایت‌های رییس اداره هنرهای نمایشی رادیو گفت: در حال حاضر آقای دهقان نیری خیلی در تلاش هستند که من را به شکل نیروی استخدامی معرفی کنند که حداقل ماهیانه حقوقی داشته باشم ولی تا این لحظه اتفاقی نیفتاده است اما امیدوارم حل شود.
مصطفی عبداللهی پیشکسوت رادیو و تئاتر متولد 1334 است که اکنون در آستانه 57 سالگی به سر می‌برد. ولی فعالیتش را در حوزه تئاتر از سال 1349 آغاز کرده است و حدود 17، 18 سال است که در رادیو مشغول به کار است.
انتهای پیام