جعفر والی بازیگر و کارگردان با سابقه تئاتر که این روزها در دهی نزدیکی کرج زندگی می‌کند، خودش می‌گوید از شرایط تئاتر غمگین و افسرده است و دوست ندارد پیشنهادات بازیگری‌اش را بپذیرد بنابراین بیشتر ترجیح می‌دهد در همان ده با باغچه کوچک و گلهایش سرگرم باشد و از دود، دم و ترافیک تهران دور بماند.
این هنرمند باسابقه تئاتر در گفت‌وگویی با خبرنگار بخش تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از شرایط فعلی تئاتر اظهار تاسف کرد و ابراز عقیده کرد: آنچه این روزها در تئاتر ما اتفاق می‌افتد، باعث تاسف و البته بیشتر مایه تعجب است!
وی ادامه داد: بیش از 60 سال است که در این راه پرسه می‌زنم اما تا به حال چنین اوضاع و شرایطی را نه دیده و نه شنیده‌ام، تکلیف هیچ کس در این تئاتر مشخص نیست.
والی که سال گذشته با نمایش «ویتسک داستان ناتمام» به کارگردانی ناصر حسینی مهر روی صحنه رفته بود، با ابراز تاسف از عدم تسویه حساب با گروه اجرایی این نمایش اضافه کرد: «ویتسک» بخشی از مجموعه تئاتر کشور است، آنچه بر سر یک جزء می‌آید بر سر کل هم می‌آید و آنچنان که سعدی می‌گوید «چو عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار».
این هنرمند با اشاره به تشکیل شورای حمایت یادآور شد: وقتی این تشکیلات شکل گرفت، گفتیم خوب است حامی پیدا کردیم اما حالا می‌بینیم شورای حمایت نه تنها حمایتی نمی‌کند بلکه به ریشه تئاتر تیشه می‌زند.
بازیگر نمایش «اتاق شماره 6» به اظهارات اخیر برخی مدیران درباره قرارداد برخی از نمایش‌ها اشاره کرد و متذکر شد: دوستان نعل به وارونه می‌زنند. اگر نمایشی با قرارداد بالا مورد توجه تماشاگران قرار نگرفته و فروش بلیتش پایین بوده است مشکل تئاتری‌ها چیست؟! این مشکل نه به آن گروه برمی‌گردد که دستمزد بالایی گرفته و نه به دیگر تئاتری‌ها. بلکه مشکل از سوی مدیرانی است که برنامه‌ریزی مناسبی و قدرت تشخیص درستی ندارند. چگونه است اجرای نمایشی را که با استقبال تماشاگران روبرو شده، متوقف می‌کنند و تماشاگران بسیاری را پشت در می‌گذارند اما به نمایشی دیگر که در جذب مخاطب، موفق نبوده است دستمزد بالایی می‌دهند؟!
والی با بیان اینکه هنوز با گروه نمایش «ویتسک، داستان ناتمام» تسویه حساب نشده است، افزود: ما طلبکاریم. مزد دستمان را می‌خواهیم. گدایی نمی‌کنیم بلکه باید دستمزدمان را بپردازند اما با این شرایط، من از این پول صرف نظر می‌کنم. چرا که در حال حاضر وضعیت قراردادهای تئاتر ما شبیه بنگاه‌های معاملات ملکی شده و مدام باید با یکدیگر چانه بزنیم.
او ادامه داد: در این مدت چند پیشنهاد بازیگری داشته‌ام اما ترجیح می‌دهم در این وضعیت کار نکنم، چون کار کردن همراه با زجر و عذاب بیهوده‌ای است.
والی با اشاره به زحمات گروه جوان بازیگران نمایش «ویتسک، داستان ناتمام» یادآور شد: این بچه‌های جوان سه ماه زحمت کشیدند حتی خودمان بودجه تهیه لباس و دکور و بروشور را تامین کردیم چون می‌خواهیم کار فرهنگی انجام دهیم و می‌خواهیم کارمان را به بهترین شکلی انجام دهیم، اما متاسفم که از این جنون و عشق حداکثر سوء استفاده را می‌کنند.
والی با یادآوری سال‌های طولانی حضورش در تئاتر ایران خاطرنشان کرد: افرادی مثل من که امروز و دیروز نیامده‌ایم تا فردا برویم. ما ریگ ته جوی تئاتر این مملکتیم. این تئاتر به این آسانی‌ها درست نشد. جماعتی خود را فدا کرد، زحمت کشید، خون دل خورد که امروز تئاترمان سرو سامان داشته باشد و جوانانمان این گونه دلسرد و افسرده نباشند.
کارگردان نمایش«گرگها» گفت: دلم برای جوان‌هایی می‌سوزد که با این همه شور و شوق و حسرت از تئاتر می‌گویند. ما وارث گذشتگانیم، 60 سال از عمرمان را صمیمانه برای تئاتر گذاشتیم و حالا دلمان برای این جوان‌ها و این همه شور و عشقشان می‌سوزد.
جعفر والی در پایان خطاب به مدیران هنری گفت: تئاتر کار ما نبوده بلکه زندگی ما بوده است. این وضعیت تاسف‌برانگیز است که پیرمردی مثل من هوار بکشد، چرا بعد از این همه وقت، دستمزد جوان‌های گروه ما را نمی‌دهند!
انتهای پیام