يك استاد دانشگاه تهران تأكيد كرد: درآمد گردشگري ايران را از اقتصاد جهاني به يك درصد برسانيد، لازم نيست تعداد گردشگران را تغيير دهيد فقط درآمدها را زياد كنيد.
به گزارش خبرنگار سرويس گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دكتر سيدحسن مطيعي لنگرودي در همايش ملي گردشگري، توسعه‌ي پايدار، عدم اتكا به درآمدهاي نفت كه به تبيين مسائل اقتصاد گردشگري در ايران مي‌پرداخت، يادآوري كرد: اقتصاد گردشگري، يك تفكر است و بايد در ايجاد اين تفكر و پذيرش آن به جاي نفت، كارهايي در ايران انجام شود.
او با بيان اين‌كه بسياري از مديران مياني ما كه بايد برنامه‌ريز امور باشند، در گردشگري مشكل دارند، ادامه داد: گردشگران با معاون گردشگري در تماس نيستند. آن‌ها با سطوح پايين‌تر در شهرستان‌ها و مناطق گردشگري ارتباط دارند و بايد روي آن‌ها كار شود. لازم است كلاس‌هاي مختلفي در زمينه‌ي اقتصاد گردشگري براي اين اشخاص گذاشته شود و روي مسأله‌ي گردشگري جايگزين نفت كار شود.
وي در ادامه‌ي سخنانش با اشاره به سرعت پرشتاب كشورها در توسعه‌ي گردشگري، اظهار كرد: اگر بخواهيم سلانه‌سلانه كار كنيم به ته صف كشيده مي‌شويم. امروز مي‌بينيم كه گردشگري از داخل درهاي بسته‌ي يك سرزمين خارج شده و به فضاي فوق قلمروگرا رسيده است. بنابراين بايد مرزهاي محدود را درنورديد.
مطيعي ادامه داد: اين‌كه ما لپ‌تاپ بسازيم و كشور كره جنوبي را سر جايش بنشانيم يا هواپيما بسازيم، كنكورد را سر جايش بنشانيم، بحث ديگري دارد. گردشگري موشك هوا كردن يا با ناسا رقابت كردن نيست، ما فقط بايد زمينه‌ها و پديده‌هايي را ايجاد كنيم و از گردشگران درآمد به‌دست آوريم.
اين استاد دانشگاه با اشاره به زمينه‌هايي كه ديگر كشورها براي كسب درآمد از گردشگران ايجاد كرده‌اند، بيان كرد: ما اعلام مي‌كنيم در نوروز 120ميليون نفر به سفر رفته‌اند. اين تعداد به چه درد مي‌خورد فقط جاده‌ها شلوغ و زباله‌ها در طبيعت ريخته مي‌شود. اين گردشگران همه‌ي مواد غذايي مورد نيازشان را قبل از سفر تهيه مي‌كنند و هيچ درآمدي براي جامعه‌ي محلي ندارند. در صورتي كه اقتصاد گردشگري اين را نمي‌گويد.
وي يادآوري كرد: اقتصاد گردشگري، يعني ماندگاري جمعيت، ايجاد اشتغال و درآمد براي جامعه‌ي محلي؛ ولي مردم محلي در ايران چه درآمدي از 120ميليون نفر كسب كردند؟
او ادامه داد: در شمال ايران آدم‌هاي بي‌كار زيادي هستند كه مي‌توانند كشتي‌هايي را آنجا راه بيندازند و مردم بيايند و استفاده كنند. اين‌گونه درآمدي هم عايد مردم محلي مي‌شود، ولي ما چه كرده‌ايم؟ يك كشتي ميرزاكوچك‌خان داريم كه آن را بدون استفاده در گوشه‌اي انداخته‌ايم؛ ولي خارجي‌ها چه مي‌كنند؛ كارت پستال و يك تمبر با قيمت 10 دلار به گردشگران مي‌فروشند و از هر روشي براي كسب درآمد استفاده مي‌كنند.
وي تأكيد كرد: امروزه ديگر تعداد مطرح نيست، اين‌كه 100 نفر ويترين مغازه‌اي را تماشا كنند و فقط يك نفر خريد كند، فايده‌اي ندارد. ورود گردشگران خارجي به ايران شبيه اين مثال است. گردشگران خارجي كه به ايران مي‌آيند هزينه‌گذار نيستند. ما نيازمند گردشگران هزينه‌گذار هستيم تا در سايه‌ي آن‌ها بتوانيم اشتغال و درآمد براي مناطق محروم ايجاد كنيم.
اين استاد دانشگاه تهران بيان كرد: امروزه گردشگري روستايي به‌شدت افزايش پيدا كرده است. اگر اين اتفاق بيافتد ماندگاري جمعيت در مناطق روستايي ايران بيشتر مي‌شود.
وي در ادامه به ابعاد اقتصاد سياسي گردشگري اشاره كرد و گفت: با توجه به تأثيرپذيري فعاليت‌هاي گردشگري از عملكردهاي بين‌المللي، اقتصاد گردشگري نيز به‌شدت از تحولات سياسي تأثير مي‌گيرد. اتفاقي كه براي لبنان و مصر افتاد. با چند عمليات تروريستي، اقتصاد گردشگري اين كشورها با مشكل مواجه شد. اين در حالي است كه گرمي روابط سياسي برعكس اين مسأله عمل مي‌كند.
او با بيان اين‌كه گردشگري پيامدهايي از نظر اقتصادي دارد، ادامه داد: وزنه‌ي اقتصاد گردشگري مثبت است، البته گردشگراني هم هستند كه زباله توليد مي‌كنند. اين به مديريت مناطق گردشگري برمي‌گردد. اگر همين دو نفر هم نيايند كه چيزي نصيب ما نمي‌شود.
مطيعي با بيان اين‌كه گردشگري هنوز نتوانسته است به‌عنوان منبع درآمد قابل اتكا به‌شمار آيد، تأكيد كرد: بايد تراز پرداخت‌ها در گردشگري مثبت باشد و با حداقل گردشگر ورودي، حداكثر درآمد حاصل شود. پس لازم نيست مدام آمار بدهيم.
اين استاد دانشگاه همچنين سياست‌هاي درون‌گراي ايران در فرآيند جهاني شدن، تدوين نشدن نظام جامع گردشگري بين‌المللي، ايران‌هراسي كاذب در كشورهاي سرمايه‌دار، وجود درآمدهاي نفتي براي اداره‌ي كشور و نياز نداشتن به درآمدزايي ساير بخش‌هاي اقتصادي، ضعف امكانات و زيرساخت‌هاي گردشگري بين‌المللي و نشناختن نيازهاي گردشگري ارز‌آور را از مهم‌ترين مشكلات ايران در جذب گردشگر براي ايجاد اشتغال و درآمد از اين طريق دانست.
انتهاي پيام