دهم مهر مصادف با جشن «مهرگان» است كه موسيقي «مهرگاني» از دل آن نشأت گرفته است.
به گزارش خبرنگار بخش موسيقي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، «مهرگان» یا جشن مهر یکی از بزرگترین جشن‌های ایران است که در دهمين روز از برج مهر برگزار می‌شود.
«مهرگان» پس از نوروز بزرگترین جشن ایرانیان باستان بوده است و این جشن در جوامع ایرانی خارج از ایران نیز به گستردگی برگزار می‌شود.
در جشن «مهرگان» موسیقی ویژه‌ای نواخته می‌شد که اکنون اطلاعاتي درباره جزئيات آن به جا نمانده است.
همچنین در میان دوازده مقام نامبرده شده در کتاب «موسیقی کبیر» به نگارش ابونصر فارابی، مقام یازدهم با نام «مهرگان» ثبت شده است و نیز نظامی گنجوی در منظومه «خسرو و شیرین» نام بیست و یکمین لحن از سی لحن نامبردار شده را «مهرگانی» نوشته است.
سي لحن باربد، به ترتيب مطابق آنچه كه از اشعار نظامي برمي‌آيد، چنين است:
گنج بادآورد، گنج گاو، گنج سوخته، شادروان مرواريد، تخت طاقديسي، ناقوسي، اورنگي، حقه كاووس ... و در نهايت لحن 21 به «مهرگان» مي‌رسد.
باربد علاوه بر صوتي خوش و مهارت در نواختن بربط و سه‌تار در ساختن و ابداع آهنگ نيز توانايي كافي داشته است و معروف است به خاطر آن كه خسرو پرويز از تكرار الحان خسته نشود، براي هر روز از سال لحني ساخته بوده است.
نظامي در توصيف لحن مهرگاني سروده است:
چو نو كردي نواي مهرگاني
ببردي هوش خلق از مهرباني
اين گونه بود كه «مهرگان» به پرده‌اي از موسيقي تبديل شد.
فلسفه جشن مهرگان سپاسگزاری از خداوند به خاطر نعمت‌هایی است که به انسان ارزانی داشته و تحکیم دوستی و محبت میان انسانهاست.
ايرانيان باستان در اين جشن پس از خوردن نان و نوشیدني، به موسیقی و پایکوبی‌های گروهی می‌پرداخته‌اند و سرودهایی از «مهریشت» را با آواز خوانده و حركات آييني انجام مي‌دادند.
انتهاي پيام