خداوند متعال در سوره مباركه عصر سوگند مي‌خورد كه نوع انسان مدام در حال زيان‌کردن است، مگر آن‌هايي كه ايمان آورند و عمل صالح كنند و همديگر را به حق و صبر سفارش كنند.

به گزارش سرويس دين و انديشه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، عمر ما انسان‌ها به مانند حكايت آن كسي است كه مي‌گفت "به دادم برسيد كه سرمايه‌ام آب شد و از بين رفت."

شخصي مرد يخ‌فروشي را ديد که يخ‌هايش کم‌کم داشتند آب مي‌شدند، عاجزانه فرياد مي‌زد: رحم کنيد به کسي که سرمايه‌اش دارد آب مي‌شود... منقلب شد. انگار کسي نشانش داده بود معني واقعيِ‌ "انّ ‌الانسان لفي خُسر" را.

حال، لحظه لحظه ما شبيه حال آن مرد يخ‌فروش است. سرمايه‌مان،‌ عمرمان، ‌جواني‌مان،‌ ذره ذره مقابل چشم‌هايمان درحال آب شدن است و نمي‌فهميم، همه‌اش ضرر، همه‌اش باخت است. سرمايه‌مان را به چيزهايي مي‌دهيم که نمي‌ارزند؛ به چيزهاي كم ارزش و گاه بي‌ارزش و به عزّت‌هاي همين دنيا، به عزيز شدن‌هاي گذرا... افسوس كه آخر، بهاي جان ما فقط بهشت بود، اما...

رهايي از اين ضرر کردن‌هاي مدام، رهايي از اين باختن‌هاي بي‌وقفه، فقط، عمل به يک تبصره چهار ماده‌اي‌ است؛ ايمان، عمل شايسته، سفارش به حق، سفارش به صبر.

آيات سوره عصر بيان مي‏‌كند كه اعتقاد حق و عمل صالح ملاك سعادت اخروي و كفر و فسق ملاك شقاوت است، اين سوره تمامي معارف قرآني و مقاصد مختلف آن را در كوتاه‏ترين بيان خلاصه كرده است.

انتهاي پيام