محققان در نظريه جديد مدعي شده‌اند كه پس از برخورد سيارك عظيم با زمين و انقراض نسل دايناسورها، وقوع فوران‌هاي آتشفشان‌هاي عظيم زير دريايي احتمالا باعث انقراض گونه‌هاي حيات دريايي شده است.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بر اساس يك نظريه مشهور، برخورد يك سيارك عظيم با قطر حدود 10 كيلومتر در شبه جزيره يوكاتان مكزيك در 65 ميليون سال قبل باعث نابودي و انقراض نسل دايناسورها و به تبع آن بوجود آمدن پستانداران شده است.

محققان دانشگاه واشنگتن با طرح نظريه‌اي جديد مدعي شده‌اند كه انقراض جداگانه‌اي كمي قبل از از انقراض دايناسورها بوقوع پيوسته است و فوران‌هاي آتشفشان‌هاي زير دريايي عظيم با گرم كردن زمين باعث از بين رفتن حيات دريايي شده‌اند.

«توماس توبين» دانشجوي دكتري علوم زمين و فضا در دانشگاه واشنگتن (UW) تأكيد مي‌كند: فواران‌هاي آتشفشاني حدود 200 تا 300 هزار سال قبل از برخورد سيارك بوقوع پيوسته و احتمالا 100 هزار سال نيز ادامه داشته‌اند.

در جريان انقراض زودتر گونه‌هاي اوليه حيات موجود در اعماق اقيانوس‌ها شامل صدف و حلزون نابود شدند، درحاليكه در انقراض دوم و در زمان برخورد سيارك گونه هاي مختلف موجودات دريايي از بين رفتند.

در زمان فوران هاي آتشفشاني زيردريايي عظيم، احتمالا جو زمين مملو از ذرات ريز معلق در هوا بودند كه باعث سرد شدن زمين شدند؛ اما اين فوران ها حجم زيادي دي اكسيد كربن و ساير گازهاي گلخانه اي نيز توليد كرده بودند كه در دراز مدت منجر به گرم شدن زمين و وقوع انقراض اوليه شده است.

«توبين» خاطر نشان مي كند: ذرات معلق تنها در يك مقياس 10 ساله فعال هستند، درحاليكه اثر دي اكسيد كربن تا هزاران سال نيز باقي مي ماند. گونه هاي حادثه نخست منقرض شده اند، اما مي توان نمونه هاي مشابهي را در منطقه غني از فسيل در جزيره سيمور در شبه جزيره قطب جنوب يافت.

نتيجه اين تحقيق در مجله Palaeogeography منتشر شده است.

انتهاي پيام