استفاده از شبكه‌هاي كوچك استخراج شده از لخته خوني در مغز بيمار مي تواند به بهبود سريع‌تر سكته مغزي كمك كند.

به گزارش سرويس پژوهشي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ايجاد لخته باعث مسدود شدن عروق خوني و مانع از رسيدن اكسيژن به مغز و اين شرايط منجر به فلج شدن يا بروز نقص در تكلم بيمار مي‌شود.

داروهاي برطرف كننده لخته خون تنها در ساعات اوليه پس از بروز سكته موثر هستند و اين داروها براي همه بيماران دچار سكته مناسب نيستند.

در يك روش موجود براي استخراج لخته، يك لوله ظريف به نام «كاتتر» از طريق شرياني در كشاله ران وارد بدن شده و با ايجاد حالت فنر مانند، لخته از بدن خارج مي شود.

آخرين تكنيك براي خروج لخته شامل قفسه سيم‌هاي كوچك است كه باعث كشيدن شدن لخته از ديواره‌هاي عروق و خروج آن از ناحيه كشاله ران مي‌شود.

عملكرد اين دو دستگاه بر روي 113 بيمار مورد بررسي قرار گرفت. با روش استخراج لخته بوسيله قفسه سيم هاي كوچك 58 درصد بيماران پس از گذشت سه ماه عملكرد مغزي خوبي داشته و ميزان مرگ و مير نيز كاهش يافته و ميزان بهبود عملكرد مغزي در روش استخراج لخته از طريق لوله «كاتتر» نيز 33 درصد گزارش شده است.

مطالعه ديگر بر روي 178 بيمار نيز نشان مي دهد، شانس زندگي مستقل در بيماران با روش استخراج لخته تقريبا دو برابر روش هاي دارو درماني است.

پروفسور «جفري سيور» از محققان دانشگاه كاليفرنيا تأكيد مي‌كند: داروهاي حل‌كننده لخته تنها قادر به حذف 40 درصد انسداد عروق بزرگ هستند، درحالي كه دستگاه‌هاي استخراج كننده لخته عملكردي 70 تا 90 درصدي را در اين زمينه نشان مي‌دهند.

بر خلاف ممنوعيت استفاده از اين داروها در بيماران مصرف كننده داروهاي ضد انعقاد خون و بيماران در ساعات اوليه پس از جراحي، دستگاه هاي استخراج كننده لخته براي تمامي بيماران قابل استفاده است.

دكتر «كلر والتون» از محققان انجمن سكته مغزي آمريكا نيز معتقد است كه دستگاه هاي استخراج لخته از پتانسيل لازم براي استفاده در بيماران دچار سكته مغزي برخوردار بوده و عملكرد بهتري در مقايسه با داروهاي حل كننده لخته دارند.

نتايج اين دو مطالعه كه در مجله پزشكي Lancet منتشر شده است.

انتهاي پيام