طبق تحقیق انجام شده از سوی کلینیک دانشگاهی "میو" آمریکا، افرادی با وزن طبیعی که دچار تجمع چربی در شکم هستند به نسبت به افراد چاق در خطر بیشتری از مرگ قرار دارند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ـ منطقه اصفهان و به نقل از پایگاه خبری کلینیک میو، بررسی‌های این مطالعه حاکی از آن است که افراد دارای شاخص توده بدن طبیعی که دچار چاقی مرکزی (چاقی شکمی) هستند، از بیشترین میزان خطر مرگ به دلیل ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و یا ابتلا به سایر بیماری‌ها برخوردار هستند.

فرانسیسکو لوپز جیمنز، کارشناس ارشد ، مولف ارشد و متخصص بیماری‌های قلبی در درمانگاه مایو واقع در روچستر در این رابطه می‌گوید: تحقیقات پیشین چنین نشان داده است که چاقی شکمی امری منفی در سلامت تلقی می‌شود، اما نکته جدید در این تحقیق آن است که توزیع چربی حتی در افراد با وزن طبیعی نیز بسیار اهمیت دارد. این دسته از افراد دارای بیشترین میزان خطر مرگ حتی بیشتر از افرادی که بر اساس شاخص توده بدن چاق فرض می‌شدند هستند. این مسئله از لحاظ سلامت عمومی یک یافته مهم به شمار می‌رود.

برای انجام این پژوهش 12هزار و785 فرد 18 ساله و مسن‌تر مورد مطالعه قرار گرفتند.

طی این بررسی اندازه گیری‌هایی از بدن همچون قد، وزن، دور کمر و دور باسن و همچنین سنجش‌های وضعیت اقتصادی اجتماعی، بیماری‌های مبتلا شده و معیار های فیزیولوژیکی و آزمایشگاهی ثبت و مورد بررسی قرار گرفت.

برای ارزیابی مرگ‌های رخ داده شده، داده‌های اولیه با شاخص مرگ میر ملی مورد تطابق قرار گرفت.

این تحلیل‌ها در تطابق با سن، جنسیت، نژاد، استعمال دخانیات، فشار خون، مرض قند، مقادیر غیر طبیعی لپیدهای سرم و شاخص اولیه توده بدن صورت گرفت. افراد مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن سرطان از این تحیل مستثنی بودند.

سن متوسط 44 سال و 47.4 درصد افراد مرد بودند. دوره این پژوهش 14.3 سال بود که طی آن دو هزار و 562 مورد از مرگ رخ داد که از این تعداد، هزار و 138 مورد مربوط به بیماری‌های قلبی عروقی بود.

خطرمرگ به دلیل بیماری‌های قلبی عروقی افراد با وزن طبیعی و مبتلا چاقی مرکزی، در مقایسه با افراد با شاخص طبیعی توده بدن و نسبت طبیعی کمر به باسن، 2.75 مرتبه بیشتر و خطر مرگ ناشی از سایر علل 2.08 مرتبه بیشتر بود.

دکتر "کارین ساهاکیان" محقق بیماری‌های قلبی عروقی در درمانگاه مایو در رابطه با نتایج به دست آمده عنوان داشته است که"خطر بالای مرگ می‌تواند ناشی از انباشتگی بیشتر چربی شکمی در این گروه باشد که مربوط به مقاومت انسولین و دیگر عوامل پر خطر، میزان محدود چربی موجود در کفل‌ها و پاها و نیز تا حدی مربوط به میزان محدودی از توده عضلانی است."

دکتر "لوپز-چیمنز" نیز در ادامه می‌افزاید که امروزه بسیاری از افراد از شاخص توده بدن خود آگاه می‌باشند؛ اما باید در نظر داشته باشند که داشتن یک شاخص طبیعی به معنای پایین بودن خطر ابتلایشان به بیماری قلبی نیست. افراد می‌توانند به راحتی و با استفاده از اندازه گیری نسبت کمر به باسن، چربی توزیع یافته در بدنشان را تعیین نمایند؛ حتی در صورتی که وزن بدن افراد در حوزه طبیعی قرار داشته باشد.

انتهاي پیام