به دليل وجود مشكلات در روستاها، كاهش درآمد كشاورزان در پي افزايش هزينه‌هاي توليد و حضور واسطه‌ها طي سال‌هاي اخير ديگر نسل جوان روي چندان خوشي براي ورود به بخش كشاورزي نشان نمي‌دهد و كشاورزان اكثرا ميانسال و كهنسال هستند كه اين امر تهديد جدي براي بخش كشاورزي به شمار مي‌رود.

به گزارش خبرنگار كشاورزي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با توجه به اين‌كه در سرشماري بخش كشاورزي سال 82 ميانگين سني كشاورزان بالاي 45 سال اعلام شد، اكنون با گذشت 9 سال بر اساس تخمين كارشناسان قطعا ميانگين سن بهره‌برداران اين بخش به بالاي 50 سال افزايش يافته و اين شرايط تهديد جدي براي بخش كشاورزي است كه بايد محور توسعه كشور باشد و امنيت غذايي‌ را تامين كند.

در حالي‌كه در قانون اساسي و در تاكيدات مقام معظم رهبري، كشاورزي محور توسعه كشور تلقي شده و كشورهاي پيشرفته نيز براي اين بخش اهميت بالايي قائل هستند و حتي به هر گاو شيري و هر هكتار زمين كشاورزي يارانه مي‌پردازند، در كشور ما توليد و توليدكننده با مشقت‌هاي زيادي روبرو هستند و به گفته خودشان كسي به اين زحمات بهايي نمي‌دهد.

به دليل سختي شغل توليد و همچنين وابستگي اين بخش به شرايط اقليمي، افزايش هزينه‌هاي توليد، پايين بودن قيمت خريد و ناچيز بودن سود بخش كشاورزي به دليل سيستم نادرست توزيع، كشاورزان با كاهش درآمد مواجه هستند به طوري كه ديگر كشاورز زادگان و روستازادگان تمايلي به كشت و توليد و ماندن در روستا ندارند.

مشهدي ميركمال دهقان پير منطقه كلور در شهرستان شاهرود كه چندي پيش با خبرنگار ايسنا گفته كرده بود بي خبري مسئولان از مشكلات كشاورزي، وعده‌هاي توخالي، مشكل تامين سم، كود، آب و ... پايين بودن درآمد کشاورزی را عامل بي‌رغبتي فرزندانش به ادامه شغل پدري مي‌داند چراكه به گفته او پنج فرزند پسر او هيچ يك به كشاورزي اشتغال نداشته و برای لقمه نانی آواره شهرهای بزرگ شده‌اند.

اين در حالي است كه روستا‌ به عنوان قطب توليد تلقي مي‌شود اما به دلايل عدم توسعه‌ روستايي كه منشأ آن فقر اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي است جوانان تمايلي به ماندن در روستاها نداشته و روانه شهرهاي بزرگ مي‌شوند كه عمده‌ترين تهديد خالي شدن جمعيت جوان از روستا، براي بخش كشاورزي است.

به گفته عليرضا بزرگي ـ عضو شوراي كشاورزي، آب و منابع طبيعي مجمع تشخيص مصلحت نظام ـ وضعيت نامناسب توليد در بخش كشاورزي، سختي كار، اسف‌بار بودن نظام‌هاي بهره‌برداري، خرد‌بودن اراضي و پايين بودن بهره‌وري و به تبع آن پايين بودن درآمد در اين بخش و هم‌چنين نبود حمايت مناسب از كشاورزان باعث شده تعداد زيادي از كشاورزان از اين شغل دست بكشند و هم‌چنين فرزندان كشاورزان و روستا‌زادگان تمايلي به كشاورزي و ماندن در روستا‌ها نداشته باشند.

در برخي موارد شرايط به قدري براي توليد‌كنندگان و بهره‌برداران اين بخش سخت شده كه كشاورزان در صدد هستند زمين و زيرساخت‌هاي خود را به عنوان سرمايه‌هاي پايه بفروشند و پول آن را در بخش ديگري سرمايه‌گذاري كنند و يا حتي به قول خود اگر بهاي سرمايه‌ پايه‌اشان را در بانك بگذارند درآمد بيشتري دارند.

در اين ميان كارشناسان بخش كشاورزي تاكيد دارند "با چنين شرايطي نمي‌توانيم به وعده‌ها و برنامه‌هايي كه براي بخش كشاورزي درنظر گرفته شده دست يابيم لذا بايد با عزم ملي تدبير جدي براي حل مشكلات درون بخشي و برون بخشي كشاورزي اتخاذ كنيم."

با توجه به اينكه اهميت بخش كشاورزي بر هيچ يك از مسئولان پوشيده نيست، انتظار مي‌رود امسال به عنوان سال "توليد ملي، حمايت از كار و سرمايه ايراني" نگاه‌ها به بخش كشاورزي كه توليدكننده 120 ميليون تن محصول غذايي بوده و تامين‌كننده امنيت و استقلال كشورمان به شمار مي‌رود، كمي تغيير كند تا دل‌گرمي براي دست‌اندركاران زحمت‌كش اين بخش و پايداري توليد شود.

انتهاي پيام