انجمن مفاخر معماري ايران پيشنهاد راه‌اندازي «مؤسسه‌ي فرهنگي يادگارهاي دكتر باقر آيت‌الله‌زاده شيرازي» را با هدف جمع‌آوري و حفظ آثار، انديشه‌ها و يادگارهاي اين استاد پيشكسوت رشته‌ي مرمت و معماري مطرح كرد.
رييس هيأت مديره‌ي انجمن مفاخر معماري ايران در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد: با توجه به اين‌كه بزرگان و شخصيت‌هاي برجسته‌ي كشور در ايران كم نيستند و آثار قابل ارزش زيادي دارند كه بايد توسط جامعه ارج گذاشته شود، ايجاد نهادها و مجموعه‌هايي با هدف نگهداري آثار، انديشه‌ها و يادگارهاي آن‌ها در هر زمان و در هر مكاني، ضروري به نظر مي‌رسد.
عليرضا قهاري ايجاد دايرةالمعارف دهخدا با حمايت و بودجه‌ي عمومي را يكي از اين نمونه اقدامات در نگهداري آثار و انديشه‌هاي دهخدا دانست و ادامه داد: در حوزه‌هاي مختلف كشور، شخصيت‌هايي هستند كه بايد براي آن‌ها اين‌گونه مجموعه‌ها ايجاد شود. با توجه به اين‌كه بخش خصوصي يا انجمن‌هاي دوست‌داران در حوزه‌هاي مختلف، توانايي انجام اين كار را به‌تنهايي ندارند، پيشنهاد مي‌كنيم دست كم سازمان ميراث فرهنگي يا سازمان‌هاي مربوط به اين حوزه كه بودجه‌هاي دولتي دارند، يك نهاد فرهنگي، موزه يا خانه‌اي فرهنگي را با نام دكتر شيرازي ايجاد كنند تا بتوان ياد او را هميشه زنده نگه داشت.
وي تأكيد كرد: شخصيتي مانند دكتر باقر آيت‌الله‌زاده شيرازي كه همه‌ي عمر خود را در راه كشور، حفظ ارزش‌هاي ميراثي و يادگارهاي تاريخي و حفاظت آن‌ها گذراند، اين حق را بر گردن مسؤولان ميراث فرهنگي و نهادهاي دولتي دارد كه دست كم آثار و يادگارهاي او در زمينه‌ي آموزش و پژوهش جمع‌آوري و نگهداري شود.
او گفت: اگر سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري از اين پروژه حمايت كند، قطعا تا پايان سال «مؤسسه‌ي فرهنگي يادگارهاي دكتر باقر آيت‌الله‌زاده شيرازي» را مي‌توان راه‌اندازي كرد.
قهاري با اشاره به تلاش مرحوم شيرازي در زمينه‌ي آموزش و ترويج فرهنگ مرمت در كشور، اضافه كرد: او هميشه تلاش داشت ارزش آثار تاريخي را به مردم نشان دهد و بعد از زلزله‌ي بم با برگزاري كنگره‌ي معماري و شهرسازي كه تا زمان حياتش هر سال برگزار مي‌شد، اين را به مردم بفهماند؛ ولي متأسفانه پس از درگذشت او ديگر اين كنگره برپا نشد.
به گزارش ايسنا، دكتر باقر آيت‌الله‌زاده شيرازي سال 1315 در نجف اشرف به‌دنيا آمد و سال 1334 با دريافت مدرك ديپلم رياضي، تحصيل در رشته‌ي مهندسى معمارى، دانشكده‌ي هنرهاى زيباي دانشگاه تهران را آغاز كرد و سال 1342 از اين دانشكده فارغ‌التحصيل شد. او دورهي عالى شهرسازى را در دانشكده‌ي هنرهاى زيبا نيمه‌كاره رها كرد و يك‌سال بعد براي تكميل دورهي تخصصى مطالعه و مرمت بناها و بافت‌هاى تاريخى به مدرسه‌ي تخصصى مطالعه و مرمت آثار تاريخى، دانشگاه رم در ايتاليا رفت. پس از آن، دورهي مرمت بناهاى سنگى، انستيتوى مطالعات پيشرفته‌ي معمارى دانشگاه يورك ــ انگلستان ــ را در سال 1354 به سرانجام رساند.
او كارشناسي بناهاى تاريخى ــ سازمان ملى حفاظت آثار باستانى ايران ــ، رياست دفتر فنى سازمان ملى حفاظت آثار باستانى اصفهان، رياست و سرپرستي سازمان ملى حفاظت آثار باستانى ايران، مديركل و سرپرستي اداره كل حفاظت آثار باستانى و بناهاى تاريخى ايران، مجرى طرح‌هاى عمرانى سازمان ميراث فرهنگى كشور، معاون اجرايى سازمان ميراث فرهنگى كشور، قائم‌مقام سازمان ميراث فرهنگى كشور و كارشناسي مسؤول پژوهش را در كارنامه‌ي پربار حرفه‌يي‌اش ثبت كرد و سال 1379 از سازمان ميراث فرهنگى كشور بازنشسته شد.
سهم دكتر شيرازي در بنيان‌گذارى دانشكده‌ي مرمت بناها، بافت‌ها و آثار تاريخى در ايران و سازمان ميراث فرهنگى كشور، كتمان‌شدني نيست. اين عضو پيوسته‌ي فرهنگستان هنر كه به‌عنوان چهره‌ي ماندگار معماري نيز معرفي شده بود، تا روزهاي پاياني زندگي، تدريس و تحقيق را رها نكرد و سرانجام شامگاه 28 مردادماه 1386 در مراسمي كه با هدف قدرشناسي از زحماتش در مركز هنرپژوهي نقش جهان برگزار شده بود، براثر ايست قلبي درگذشت.
انتهاي پيام