یافته‌های پژوهشی جدید حاکی از آن است که ممکن است داروهای استاتین کاهش کلسترول خون و دیابت نوع دو، خطر ابتلا به آب مروارید وابسته به سن را افزایش دهد.

به گزارش سرویس پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه اصفهان، محققان برای انجام این پژوهش، شش هزار و 400 نفر را طی سال‌های 2007 تا 2008 در درمانگاه بینایی سنجی دانشگاه واترلوي کانادا مورد بررسی قرار دادند. از این تعداد 452 نفر نیز به دیابت مبتلا بودند.

56 درصد از بیماران دیابتی و 16 درصد از غیر دیابتی‌های این پژوهش از داروهای استاتین استفاده می‌کردند.

پژوهشگران با در نظر گرفتن سایر مؤلفه‌های مداخله گر مانند جنسیت، سیگار کشیدن و فشار خون بالا متوجه شدند که دیابت و استاتین هرکدام به ترتیب با افزایش 82 و 57 درصدی خطر وقوع آب مروارید مرتبط بودند. این رابطه‌های درصدی در انواع متفاوت بیماری آب مروارید نیز تغییر می‌کرد.

بر اساس نتايج اين پژوهش، با وجود مصرف زیاد استاتین در بین بیماران دیابتی، به نظر می‌رسد این دو عامل خطر، مستقل از یکدیگر عمل می‌کنند. با افزایش سن، خطر وقوع آب مروارید در بین بیماران دیابتی که استاتین مصرف می‌کنند، بسیار سریع‌تر از غیر دیابتی‌هایی اتفاق می‌افتد که استاتین مصرف نمی‌کنند.

به طور میانگین، آب مروارید در بیماران دیابتی که استاتین مصرف می‌کنند در مقایسه با غیر دیابتی‌هایی که استاتین مصرف نمی‌کنند، 5.6 سال زودتر بروز می‌کند.

پژوهش‌های صورت گرفته بر حیوانات نیز حاکی از آن است که استاتین درمانی طولانی مدت با دوز بالا، رابطه مستقیم و مشهودی با بروز آب مروارید دارد.

نویسندگان این پژوهش با تاکید بر نتایج این تحقیق تصریح كرده‌اند که نمی‌توان رابطه علت و معلولی را به این دو مؤلفه نسبت داد، اما رابطه این دو متغیر نیز از نظر زیستی پذیرفتنی و محتمل است.

بر اساس اين تحقيق، فواید استاتین درمانی در درمان بیماران دیابتی نوع دو شناخته شده است و احتمالا از افزایش خطر آب مروارید مهم‌تر است.

پژوهشگران مي‌گويند: نتایج حاصل از این تحقيق آگاهی از خطرهای درمانی دیابت نوع دو را افزایش می‌هد و ممکن است در پیشبرد ابداع روش‌های درمانی جایگزین استاتین درمانی که با افزایش خطر آب مروارید مرتبط نباشد، یاری رسان باشد.

بیماری دیابت نوع دو، عامل خطری برای بروز آب مروارید مرتبط با سن به شمار می‌آید. آب مروارید نیز مشکلی بینایی است که در اثر کدورت زجاجیه چشم رخ می‌دهد که در صورت عدم درمان بینایی چشم مختل خواهد شد.

نتايج این پژوهش در مجله «Optometry and Vision Science» انجمن آمریکایی بینایی سنجی منتشر شده است.

انتهاي پیام