يك گروه باستان‌شناس ايراني و آمريكايي بازمانده‌هاي ساحل باستاني غرقشدهي سيراف را شناسايي و مستندنگاري مي‌كنند.
محمود ميراسكندري ـ رييس پژوهشكده‌ي باستان‌شناسي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري - در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين‌باره توضيح داد: يك گروه باستان‌شناس ايراني و آمريكايي به سرپرستي حسين توفيقيان و سرنا خاكزاد از 26 تيرماه بررسي و شناسايي را در سيراف آغاز كرده‌اند تا آنچه را كه از ساحل باستاني غرقشدهي شهر قديم سيراف وجود دارد، مستندنگاري كنند.
وي بيان كرد: بندر طاهري (سيراف) از محل‌هايي بوده كه به‌عنوان بازار ابريشم و مرواريد شناخته مي‌شده است. برخي مردم از اين بندر به‌عنوان يك شهر قديمي ياد مي‌كنند و حتا بعضي مردم محلي، نقاطي از دريا را نشان مي‌دهند كه در آنجا درخت وجود داشته، ولي اكنون زير آب رفته است.
او اظهار كرد: در دهه‌ي 70، من يك فصل بررسي باستان‌شناسي را همراه حسين توقيفيان انجام دادم. در آن زمان، با جزر و مد دريا، ردي از يك ديوار سنگي ديده مي‌شد، اما متأسفانه كار ادامه پيدا نكرد.
ميراسكندري ادامه داد: گروه آمريكايي كه اكنون در سيراف حضور دارند، دستگاه‌هاي مخصوصي را با خود آورده‌اند كه به حفاري‌هاي زير آب مربوط هستند و ما در ايران، آن‌ها را نداريم. با استفاده از اين دستگاه‌ها اگر به آثاري برخورد كنند، اثر شناسايي مي‌شود و سپس براي كاوش آن برنامه‌ريزي خواهد شد.
رييس پژوهشكده‌ي باستان‌شناسي با بيان اين‌كه اين پروژه به‌عنوان پايان‌نامه‌ي سرنا خاكزاد كه مدتي در ايران بود و اكنون براي ادامه‌ي تحصيلات در خارج از كشور است، انجام مي‌شود، افزود: يكي از شرط‌هاي صدور مجوز اين بود كه نتايج كار و بررسي، پيش از ارائه به‌عنوان پايان‌نامه يا انتشار، در اختيار ما قرار گيرد. همچنين احتمال دارد پيش از رفتن آن‌ها از ايران، همايش يك‌روزه‌اي را برگزار كنيم تا آن‌ها دستاوردهاي‌شان را ارائه كنند.
در اين‌باره، مدير پيشين پايگاه ميراث فرهنگي سيراف گفت: اين شهر حدود سه يا چهار لايه‌ي تمدني دارد كه قديمي‌ترين آن‌ها به دوره‌ي پارتي متعلق است. همچنين بيشترين لايه‌ها از دوره‌ي ساسانيان و بعد دوره‌ي اسلامي هستند؛ اما بخش زيادي از اين لايه‌هاي باستاني اكنون در خشكي نيستند و زير آب رفته‌اند.
بهروز مرباغي با اشاره به اين‌كه شايد اتفاقي مانند سونامي در اين منطقه رخ داده باشد، بيان كرد: سيراف با حدود 1100 سال قدمت، مسجد جامعي دارد كه شالوده بناي آن وجود دارد، ولي گوشه‌اي از آن احتمالا زير آب رفته است. به گفته‌ي برخي مورخان و باستان‌شناسان، شهر سيراف در دوره‌ي اسلامي حدود 300هزار نفر جمعيت داشت و اين نشان مي‌دهد كه اين شهر بزرگ بوده است؛ اما اكنون فقط هفت‌هزار نفر آن هم در يك وسعت كم در سيراف زندگي مي‌كنند.
او درباره‌ي بررسي‌هاي باستان‌شناسي كه در اين شهر انجام شده است، اظهار كرد: زماني كاوش‌هاي باستان‌شناسي زيرآب در اين منطقه مطرح بود كه آقاي توفيقيان با يك دوربين ضد آب توانست در عمق زياد، بقاياي يك كشتي با سفال‌هاي آمفورا را ببيند و اين، انگيزه‌اي براي پيگيري موضوع شد.
وي تأكيد كرد: اكنون بيشتر نشانه‌هاي تمدني ايران در شوش و خوزستان است؛ ولي اگر اين لايه‌هاي باستاني بيرون آيند و آن‌ها را در كنار كاخ‌هاي كوروش در چرخاب و بردك سياه در بوشهر بگذاريم، پايگاه‌هاي ديگري را از امپراطوري ايران كه نشان‌دهنده‌ي سيطره‌ي ايرانيان بر درياي پارس است، مي‌توان شناسايي كرد. در واقع، اگر باستان‌شناسان تمدن سيراف را بتوانند شناسايي كنند، تاريخ منطقه را بايد دوباره نوشت.
انتهاي پيام