" از سه سالگی با پدرم تمرین می کردم و از وقتی یادم می آید پینگ پنگ برایم جدی بوده است. زمانی که توانستم قهرمان جهان را شکست دهم متوجه شدم که می توانم بیشتر از این ها در این رشته تاثیرگذار باشم. "

این ها گوشه ای از صحبت های نوشاد عالمیان ملی پوش 20 ساله ایران است که به عنوان پنجمین راکت بدست ایرانی در المپیک حضور خواهد داشت. هر چند این ملی پوش عنوان می کند که به دلیل نداشتن تجربه نمی تواند از این رقابت ها پیش بینی داشته باشد اما کارنامه درخشانش در چند سال اخیر می تواند ایران را به عملکرد متفاوت پینگ پنگ نسبت به المپیک های گذشته امیدوار کند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اگر بگوییم که مردم در چند سال اخیر پینگ پنگ را بیشتر با نام نوشاد عالمیان به عنوان یک پدیده بیش از گذشته شناختند سخنی به گزاف نیست. او روزهای واپسین تمریناتش را تا المپیک در کنار تیم باشگاهی اش پتروشیمی بندر امام (ره) سپری می کند و معتقد است که باید کمی از فشار مسابقات خود کم کند، در نتیجه چاره ای جز کمی استراحت تا زمان اعزام ندارد. در این صورت وضعیت قابل قبول تری در لندن خواهد داشت.

عالمیان که از روند آمادگی اش رضایت دارد معتقد است که حضور در مسابقات برون مرزی در زمان کوتاه و فشرده باعث خستگی بیش از پیش او شده است و نیاز است تا زمان اعزام فکری به حال رفع این خستگی کند. شاید کم کردن فشار مسابقات راه حل مناسبی باشد تا او دوباره به اوج آمادگی خود برسد. این درشرایطی است که عالمیان از ناحیه زانو هم کمی احساس ناراحتی می کند و می گوید که گاهی درد پا در فواصل بازی او را اذیت می کند.

چپ دست بودن، یک امتیاز برای نوشاد

این ملی پوش المپیکی که برای حضور در آخرین مسابقه باشگاهی اش در لیگ به ماهشهر سفر کرده است، در سالن باشگاه پتروشیمی بندر امام (ره) که به جز پینگ پنگ، سالن بسکتبال و والیبال هم محسوب می شود همراه نیما عالمیان (برادرش) و چهار هم تیمی خود به تمریناتش ادامه می دهد.

زمانی که نوشاد عالمیان تمرین می کند در نگاه اول تفاوت فاحش او را نسبت به سایر بازیکنان خواهید دید. بازیکنی که با گام هایی محکم سرویس می زند و پاسخ راکت بدست مقابلش را با دست چپ می دهد. او آنقدر سرعتی است که نفر مقابلش خواه یا ناخواه بالاخره توپ سفید رنگ کوچک را گم خواهد کرد. این بازیکن چپ دست بودن خود را یک امتیاز می داند و به خبرنگار ايسنا می گوید: "راست دست در بین ورزشکاران پینگ پنگ زیاد است و کسی که چپ دست است بازی‌اش برای حریفان سخت تر می شود، البته من با دست راست هم بازی می کنم و از این حیث شبیه عمویم هستم چون او هم با هر دو دستش بازی می کرد. "

پدیده پینگ پنگ ایران که چندی پیش در مسابقات کسب سهمیه در تهران توانست اخلاق پسند را شکست دهد و به لندن راه یابد، معتقد است که در این مسابقات بیشتر بین ایرانی ها رقابت بود و او هم با توجه به آمادگی خوبی که داشت می دانست که می تواند سهمیه المپیک را بگیرد. او که حدود یکسالی است به صورت منسجم تری تمریناتش را برای المپیک آغاز کرده است، می گوید که از پیش از عید تاکنون به مسابقات بسیار زیادی اعزام شده است هر چند این رقابت ها تجربه خوبی برایش بوده اما از سوی دیگر باعث خستگی مفرط در او شده است.

اما در کنار مسابقات برون مرزی انگار خبری از اردوهای تمرینی تیم ملی نیست و عالمیان پس از بازگشت از کشورهای مختلف پس از انجام مسابقات به جای حضور در اردوی تیم ملی برای مسابقات طولانی شده لیگ، در ماهشهر حاضر می شود! هر چند او از شرایط تمرین در ماهشهر راضی است و می گوید: " دوست ندارم در تهران تمرین کنم چون شرایط آب و هوایی در آنجا برای پینگ پنگ خوب نیست. "

نمی خواهم فقط مسافر لندن باشم

عالمیان درباره المپیک تاکید دارد که نمی تواند پیش بینی از نتیجه ای که در المپیک می گیرد داشته باشد چون تاکنون تجربه حضور در المپیک را نداشته است اما در عین حال معتقد است: "از ابتدا صرف حضور در المپیک برایم اهمیتی نداشته است و هیچ گاه دوست نداشتم که افتخارم این باشد که المپیک رفته ام بلکه عملکردم در این رقابت ها مهم است و این که چگونه در این مسابقات بازی خواهم کرد. تنها چیزی که می دانم این است که تمام رقبایم در المپیک بسیار سخت هستند. من هم تمام توان خود را خواهم گذاشت تا نتیجه بگیرم و وقتی به المپیک فکر می کنم خود را روی سکو می بینم".

آخرین اردوی این ملی پوش در اتریش هشت روز طول کشید كه او درباره اين سفر می گوید: "شرایط اتریش نه خوب بود و نه بد، البته نکته قابل توجه این اردو برون مرزی حضور بازیکنان خوب اروپا در کمپ و تمرین با آن ها بود. اما در مجموع از این همه مسابقه در آلمان،کویت، مراکش، ماکائو و اتریش در کنار آن مسابقات لیگ خسته شدم. به طور مثال هنوز دو روز نبود که ازمسابقات مراکش برگشته بودم که به اتریش اعزام شدم. فکر می کنم که در روزهای باقی مانده تا المپیک مجبورم که استراحت کنم تا کمی آمادگی خود را افزایش دهم. "

یا در ماهشهر تمرین می کنم یا در خانه با پدرم!

عالمیان اظهار می کند: " در این روزها اگر در باشگاه ماهشهر نباشم تمریناتم را برای المپیک با پدرم در خانه انجام می دهم. البته آقای بابادی وند، سرمربی تیم ملی است و خودشان می دانند که من هر کجا که باشم تمریناتم را رها نمی کنم. حدود یکسالی هست که اردوی تمرینی نداریم و اگر قرار باشد اردویی هم داشته باشیم می خواهند در تهران بگذارند که ما راضی نیستیم و به فدراسیون هم گفته ایم که با این شرایط اردو نگذارید بهتر است."

شروع پینگ پنگ از سه سالگی

خانواده این ملی پوش المپیکی با پینگ پنگ غریبه نیستند و این موضوع برای عالمیان یک نقطه مثبت محسوب می شود و او هم معتقد است داشتن خانواده ورزشی در تامین بستر مناسب برای ادامه مسیر یک ورزشکار بسیار تاثیر گذار است. او به خبرنگار ايسنا می گوید: " خانواده ام با پینگ پنگ غریبه نیستند چون پدر و عمویم از قهرمانان اسبق تیم ملی هستند ، من وقتی سه سال بیشتر نداشتم با پدرم پینگ پنگ بازی می کردم و حالا حدود 17 سال است که پینگ پنگ بازی می کنم. از سیزده سالگی عضو تیم ملی نوجوانان شدم و به رده های بالاتر رسیدم. در تمام این سال ها پینگ پنگ برایم جدی بوده است.

گریه برای راکت پلاستیکی در 6 ماهگی!

"آنقدر در خانه ما بحث ورزشی است که حتی مادرم هم با تمام تکنیک ها و فن های پینگ پنگ آشنایی دارد. یادم است مادرم تعریف می کرد که وقتی شش ماهم بود یک راکت پلاستیکی داشتم اما آن زمان والدینم دوست نداشتند که من وارد رشته پینگ پنگ شوم، در نتیجه این راکت را از من گرفتند اما آنقدر گریه کرده بودم که مریض شدم و آنها دوباره راکت پلاستیکی را به من برگرداندند تا دوباره حالم خوب شد. "

" اوایل همراه پدرم به سالن تمرین می رفتم و گاهی آنقدر تمرین را نگاه می کردم که در سالن خوابم می برد اما وقتی حدود شش سالم شد از پدرم خواستم که یک میز پینگ پنگ بخرد تا در خانه تمرین کنم. وقتی میز خریدیم در خانه پینگ پنگ تمرین می کردم. پدرم هم با انگیزه با من تمرین می کرد چون آموزش دادن به یک کودک که هیچ چیز از پینگ پنگ نمی داند حوصله زیادی می خواهد و پدرم وقت زیادی را برای تمرین با من اختصاص داد."

اولین مدال برون مرزی در سال 2006

در سال 2006 نوشاد عالمیان اولین مدال طلای خود را در مسابقات برون مرزی و در رده نوجوانان کسب کرد. " وقتی در این رقابت ها اول شدم خودم را جدی ترگرفتم و در همان سال توانستم در مسابقات منتخب آسیا در بخش تیمی هم اول شوم. پس از آن در سال 2008 در مسابقات جهانی اسپانیا جزو هشت نفر اول قرار گرفتم و توانستم پینگ پنگ باز ژاپنی که قهرمان جهان بود را شکست دهم که چنین رتبه ای در تاریخ پینگ پنگ ایران بی سابقه بود."

او در حالی رنکینگ 10 جهان را در رده امید و رنکینگ 77 را در رده بزرگسالان دارد که نزدیکترین رقیبش در ایران اخلاق پسند رنکینگ 270 جهان را به خود اختصاص داده است. این ملی پوش المپیکی ایران تنها 16 سال داشت که توانست عنوان قهرمانی کشور را کسب کند و از سال 2008 به تیم ملی بزرگسالان دعوت شد. عالمیان می گوید که اگر تنها چند ماه زودتر به تیم ملی بزرگسالان دعوت شده بود شانس حضور در المپیک قبلی را هم داشت اما چنین اتفاقی نیفتاد.

سخت گیری های مربی کره ای

عالمیان درباره سخت ترین لحظه های زندگی ورزشی اش اظهار می کند: "چهار سالی که در آکادمی سابق پینگ پنگ در رده نوجوانان و جوانان بودم برایم بسیار سخت بود. آن زمان یک مربی کره ای به نام آقای چول داشتیم که مربی بسیار عجیب و سخت گیری بود، به طوری که می گفت موهایمان را مانند یک سرباز کوتاه کنیم و ساعت یازده شب خاموشی می زد. صبح ها باید ساعت 6 خواب بیدار می شدیم و می دویدیم. یادم است یکبار پا درد همیشگی ام شروع شده بود و واقعا نمی توانستم پایم را زمین بگذارم اما او مجبورم کرد که بدوم و هر چه می گفتم پایم درد می کند باور نمی کرد. گاهی اوقات دیگر دوست نداشتم ورزش کنم . هر چند حالا معتقدم که به هر موفقیتی که رسیده ام برای سختگیری های آن زمان این مربی کره ای بوده است."

پیروزی بر اسطوره چینی

این ملی پوش پینگ پنگ ایران بهترین پیروزی زندگی اش را شکست قهرمان چینی که نفر اول چندین دوره مسابقات جهانی بوده است را در مسابقاتی که حدود دوماه پیش برگزار شد می داند و می گوید: " یکی از بهترین پیروزی هایم مربوط به سال 2006 و قهرمانی با تیم منتخب آسیا و همچنین شکست دادن وانگ لی چین در کاپ آسیا که دو ماه پیش برگزار شد، بود چون این بازیکن به عنوان اسطوره چین مطرح است و تا کنون سه بار قهرمان دنیا شده بود.

امکانات من در مقابل خارجی ها صفر است

وی در عین حال تصریح می کند: فکر می کنم اگر بخواهم افسوسی را در زندگی ورزشی بخورم پس از المپیک خواهد بود وقتی نتوانم نتیجه ای که می خواهم را بگیرم در این صورت افسوس خواهم خورد. چون در حال حاضر امکانات لازم را همچون سالن بدنسازی، حریف تمرینی و سالن پینگ پنگ ندارم و مجبور بودم که در اردوی تدارکاتی برون مرزی شرکت کنم و تنها مسابقه دهم . فدراسیون هم می گفت که برای تمرین بیایم تهران اما من دوست نداشتم که در تهران تمرین کنم. می توانم بگویم که وقتی امکاناتم را با سایر بازیکنان خارجی مقایسه می کنم می بینم که امکانات من صفر است.

به سه المپیک دیگر هم فکر می کنم

به گزارش ایسنا، هر چند برخی از رشته های ورزشی سابقه طولانی در المپیک دارند اما در بین ورزشکاران ایران شاید تعداد ورزشکارانی که چندین بار المپیک را تجربه کرده اند به تعداد انگشتان دست هم نرسد. در این بین عالمیان هم می تواند از این قاعده مستثنی نباشد هر چند خود او معتقد است که حداقل سه بار دیگر به المپیک خواهد رفت. " من به حضور در سه المپیک دیگر فکر می کنم و تا آن زمان هم 32 ساله خواهم شد. البته رسیدن به این نقطه نیاز به برنامه ریزی چهارساله دارد و نیاز است از سوی مسوولان هزینه و امکانات موردنظر در اختیار ورزشکاران قرار گیرد."

عالمیان عنوان می کند که بعد از المپیک لندن هدفش کسب مدال های آسیایی و جهانی است و ایمان دارد که می تواند به آنچه که می خواهد برسد.

ممکن است نیما از من هم جلو بزند

یکی از ویژگی های خانواده چهارنفره و پینگ پنگی عالمیان این است که جز نوشاد و پدرش تنها برادر او که فقط یکسال از نوشاد کوچکتر است حالا به عنوان حریف تمرینی اش در باشگاه و خانه با پدیده پینگ پنگ ایران تمرین می کند. عالمیان می گوید: " نیما برادرم در تیم ملی جوانان حضور دارد و تمرینات خود را بسیار خوب انجام می دهد. حتی ممکن است که روزی از من هم جلو بزند چون بازیکن بسیار خوبی است و از تکنیک خوبی هم برخوردار است."

" دوست نداشتیم که نیما به پینگ پنگ وارد شود بلکه با توجه به فیزیوژیک بدنی و علاقه ای که خودش به کشتی داشت دوست داشتیم او کشتی گیر شود اما متوجه شدیم که در پینگ پنگ قدرت بالایی دارد و من معتقدم که تا یکسال دیگر بازیکن پخته ای خواهد شد و آینده خوبی در انتظار اوست."

در شهرمان یک سالن استاندارد هم نداریم

وی ادامه می دهد: " پینگ پنگ ایران بازیکن با استعداد زیاد دارد اما استعداد به تنهایی کافی نیست بلکه باید بر روی استعدادهای موجود سرمایه گذاری کرد اما به این موضوع زیاد توجهی نمی شود. در شهر من ( بابلسر) بازیکن با استعداد زیاد داریم اما حتی یک سالن پینگ پنگ استاندارد که بتوانم در آن تمرین کنیم وجود ندارد. البته یکی از دلایل این بی توجهی ها نبودن بودجه است. اگر فدراسیون بودجه کافی داشت می توانست اقدامات بیشتری را برای ما انجام دهد اما حالا اینگونه نیست.

به گزارش ایسنا، این پنجمین بار است که ایران در رشته پینگ پنگ در المپیک شرکت می کند و در تمام این دوره ها نمایندگان ایران که آخرین آنها افشین نوروزی بوده، بدون پیروزی از دور رقابت ها کنار رفتند. اما این بار کمی ماجرا متفاوت تراز گذشته است و نوشاد عالمیان شانس آن را دارد که با توجه به رنکینگ جهانی خود بهترین نتیجه تاریخ پینگ پنگ ایران را در این رقابت ها کسب کند.

تهیه و تنظیم گزارش از الهام یزدی ها – خبرنگار ورزشی ایسنا

انتهاي پيام