پرافتخارترين و پرمدال‌ترين كاتاروي تاريخ كاراته ايران پس از بازگشت به ايران گفت: به خاطر بي‌مهري‌ها و مسايل مالي رفتم.
سيد علاءالدين نكوفر در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار كرد: از سال 1367 براي نخستين بار به اردوهاي تيم ملي دعوت شدم، اما به صورت رسمي از سال 1369 به عضويت تيم ملي درآمدم و تا سال 1380 در خدمت اين تيم بودم.
وي در مورد كسب نخستين مدال تاريخ كاتاي ايران هم گفت: سال 1991 در مسابقات آسيا ـ اقيانوسيه در نيوزلند در كاتاي انفرادي مدال برنز گرفتم كه آن مدال نخستين مدال تاريخ كاتاي ايران به شمار مي‌رفت و مي‌رود. آن رقابت آخرين باري بود كه مسابقاتي با نام آسيا ـ اقيانوسيه برگزار مي‌شد.
كاتاروي سابق تيم ملي ايران با اشاره به اين كه اين مدال ارزش زيادي برايش دارد، گفت: ارزش اين مدال برايم متفاوت است؛ چرا كه در وهله اول نخستين مدال تاريخ كاتاي ايران بود و در وهله دوم به خاطر اين كه اولين مدالم بود و شروعي بود بر مدال آوري‌هاي بعدي.
وي ادامه داد: سال 1992 در مسابقات جهاني اسپانيا بين 85 نفر تا جمع هشت نفر پاياني صعود كردم، اما هنگام اجراي فرم دستم كمي سر خورد و از كسب مدال باز ماندم. اگر اين طور نمي‌شد حتما مدال مي‌گرفتم.
نكوفر يادآور شد: سال 1993 در مسابقات قهرماني آسيا در تايوان باز هم توانستم افتخار آفرين باشم و نخستين مدال آسيايي را براي كاتاي ايران به دست آوردم. در اين رقابت‌ها هم مانند مسابقات آسيا ـ اقيانوسيه از هر كشور دو ورزشكار مي‌توانستند شركت كنند كه من پس از دو كاتاروي ژاپني، سوم شده و برنز گرفتم.
وي ادامه داد: همان سال به دليل عملكردم در مسابقات جهاني اسپانيا به مسابقات ستارگان جهان در هلند دعوت شدم كه در مكان چهارم قرار گرفتم. در اين رقابت‌ها سعيد آشتيان هم در بخش كوميته حضور داشت.
پرافتخارترين كاتاروي ايران يادآور شد: سال 1994 در بازي‌هاي آسيايي هيروشيما تيم ايران چهارم شد و از رسيدن به مدال باز ماند. همان سال در مسابقات جهاني مالزي به جمع هشت كاتاروي برتر جهان راه يافتم، اما مدالي به دست نياوردم. اين سال هم در بخش انفرادي و هم در بخش تيمي ايران چهارم شد.
وي در مورد مسابقات آسيايي سال 1995 در فيليپين گفت: آن سال در بخش كاتاي انفرادي مقامي كسب نكردم، اما در بخش تيمي، تيم ايران با تركيب من، علي پايدار و سعيد نيكو خصلت براي نخستين بار در تاريخ مدال نقره و مقام دوم را كسب كرد. تيم ايران بعد از تيم ژاپن با برادران افسانه‌اي «ماسي گاوا» دوم شد.
نكوفر ادامه داد: 1996، سال بي‌مدالي كاتاي ايران بود. در آن سال من در بخش انفرادي نبودم و شيخ احمدي نماينده ايران بود كه عملكرد موفقي نداشت. من در بخش تيمي حضور داشتم كه از رسيدن به مدال باز مانديم.
وي با تاكيد بر اين كه سال 1997 سال خوبي برايش بود، خاطر نشان كرد: در آن سال به عنوان مربي ـ بازيكن در تيم ملي بودم كه در بخش انفرادي و تيمي مدال نقره را كسب كردم.
پرافتخارترين كاتاروي تاريخ ايران گفت: سال 1997 در مسابقات ستارگان جهان در ايتاليا براي نخستين بار يك كاراته كار ايراني مدال طلاي مسابقات جهاني را كسب كردم.
وي ادامه داد: سال 1998 و بازي‌هاي آسيايي تايلند نقطه عطفي بود براي كاراته ايران. در آن رقابت‌ها من نقره گرفتم. آن مدال ارزش زيادي برايم داشت و دارد چرا كه بعد از آن رقابت‌ها كاراته ايران در بخش كاتا ديگر هيچ نماينده‌اي را به بازي‌هاي آسيايي اعزام نكرد. هر چند در همان بازي‌ها هم خيلي از كارشناسان معتقدند بودند كه حق من طلا بود و تنها به خاطر نامي كه كاتاروهاي ژاپني داشتند به آنها مدال طلا دادند.
نكوفر گفت: سال 1998 و زماني كه ويزاي من براي سفر به برزيل آماده بود ويزاي دوستان و هم تيمي هايم آماده نشد كه به همين خاطر من هم به مسابقات نرفتم.
پرافتخار ترين كاتاروي ايران با اشاره به اين كه سال 1999 آخرين سالي بود كه او مسابقه مي‌داد، به ايسنا گفت: آن سال به مسابقات قهرماني آسيا در سنگاپور رفتم و با مدال نقره‌اي كه گرفتم از دنياي قهرماني خداحافظي كردم. هر چند در اين رقابت‌ها هم حق من طلا بود و با ناداوري اين مدال از من گرفته شد.
وي در پاسخ به اين سوال كه چه كسي را به عنوان الگوي خود در كسب اين همه موفقيت مي‌داند؟ يادآور شد: همه موفقيتها را مديون برادر بزرگم سيد جمال الدين نكوفر هستم كه زحمت زيادي برايم كشيد. البته حبيب الله ناظريان، حميد خندان، جمشيد و چند استاد ديگر هم زحمت زيادي برايم كشيدند، اما باز هم مي گويم برادرم مهم‌ترين دليل اين موفقيتها بود.
نكوفر گفت: سال 99 از دنياي قهرماني خداحافظي كردم و سال 2000 به عنوان مربي تيم ملي جوانان كارم را شروع كردم و آرمين روشني در بخش انفرادي مدال نقره گرفت تا اولين مدال ايران در اين رده سني هم به دست آيد.
وي در پاسخ به اين سوال كه چه شد در سال 2000 ايران را ترك كرد و به كويت رفت؟ به ايسنا گفت: در اين سال وقتي بي‌توجهي‌ها را ديدم تصميم گرفتم به خاطر مسايل مالي بروم و در باشگاه يرموك كار كنم. در سال‌هايي كه عضو تيم ملي بودم به دليل مشغله زياد، به خانواده‌ام كمتر مي‌رسيدم و به همين خاطر تصميم گرفتم كه بيشتر به آنها توجه كنم.
انتهاي پيام