اسكلت يك دايناسور نوزاد با دم پرپشت كه 135 ميليون سال قبل بر روي زمين مي‌زيسته در اروپا پيدا شد كه نشان مي‌دهد نخستين دايناسورهاي پردار خويشاوندي نزديكي با پرندگان نداشته‌اند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين موجود داراي پرهاي كركي كوچك است كه تقريباً شبيه به مو هستند. دايناسور جديد كه Sciurumimus albersdoerferi نام دارد بهترين نمونه حفظ شده كشف شده در اروپا لقب گرفته است.
اين موجود 72 سانتي‌متري دندان‌دار كه به يك T-Rex ريز شباهت دارد و گفته مي‌شود كه يك نوزاد تازه سر از تخم درآورده بوده، جمجمه‌اي بزرگ، جوارح عقبي كوتاه و همچنين پوستي صاف داشته است.
پرهاي واقع در ناحيه جلويي، زير شكم، پشت و دم نشان مي‌دهد كه احتمالاً تمامي بدن آن از پر پوشيده بوده است. هنوز قاتل اين دايناسور مشخص نيست اما تصور مي‌شود كه وي غرق شده باشد.
فسيل‌هاي پيشين دايناسورهاي پردار به گروهي موسوم به coelurosaurs تعلق داشتند كه ارتباط نزديكي به پرندگان داشتند و از آن‌ها T Rex و ساير حيوانات گوشتخوار تكامل يافتند اما دايناسور جديد كه در صخره آهكي معدن سنگ در جنوب آلمان كشف شده، يك megalosauroid است كه به گروه تروپودها تعلق دارد.
فسيل‌هاي تروپودها كه T Rex را نيز شامل مي‌شوند، ناياب و متلاشي شده هستند و بهترين نمونه‌هاي آن 80 درصدشان حفظ شده است؛ اين در حالي است كه 98 درصد دايناسور نوزاد دست‌نخورده باقي مانده و جمجمه بزرگ آن در مقايسه با ساير قسمت‌هاي بدن دليلي قاطع بر مرگ زودرس آن است.
اين موجود يكي از كامل‌ترين دايناسورها در سراسر جهان است و از لحاظ علمي اهميت شاياني دارد. حدس زدن اين نكته كه نوزاد در صورت بزرگ شدن چه اندازه‌اي داشته باشد، دشوار است. گفته مي‌شود استخوان‌هاي Sciurumimus بهتر از استخوان‌هاي دايناسورهاي پردار كشف شده در دهه 1990 در چين حفظ شده است.
موهاي دايناسورها همواره كانون تحقيق است زيرا مي‌توانستند به پر تبديل شوند كه نخستين بار در فسيل‌هاي Archaeopteryx مشاهده شد. اين قديمي‌ترين پرنده شناخته شده بود كه در قرن 19 در آلمان يافت شد و از اين موضوع حكايت داشت كه دايناسورها شايد به پرندگان تكامل يافته باشند.
فسيل جديد نشان مي‌دهد كه دايناسورهاي تروپود (دوپا و عمدتاً گوشتخوار) خويشاوندي نزديكي با پرندگان ندارند. اين درحالي است كه تاكنون تصور بر اين بود كه تمامي دايناسورهاي درنده پردار خويشاوندان نزديك پرندگان بوده‌اند.
نتايج اين مطالعه در «مجموعه مقالات آكادمي ملي علوم» انتشار يافت.
انتهاي پيام