دنيايي بدون تغييرات آبوهوايي با مداخله انسان، بحرانهاي انرژي يا تكيه بر نفت خارجي شايد تصوري رويايي باشد اما محققان دانشگاه تنسي با همكاري يك دانشمند ايراني قصد محقق كردن اين رويا را دارند.
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، دكتر مسعود پرنگ، استاد و معاون دانشگاه تنسي به همراه گروهي از محققان موفق به ايجاد يك فناوري كليدي ساخت در يك راكتور تجربي شدهاند كه قادر به نمايش امكان توليد انرژي همجوشي براي شبكه برق است.
همجوشي هسته يي نويددهنده ارائه انرژي بيشتر نسبت به سيستمهاي متداول شکافت هسته يي بوده و در عين حال از مخاطرات كمتري برخوردار است.
پروژه دكتر پرنگ، استاد رشته مهندسي مكانيك، هوافضا و مهندسي پزشكي و ديگر محققان اين دانشگاه در راستاي طرح بزرگ « راکتور گرماهستهيي آزمایشی بینالمللی»(ايتر) است كه با همكاري محققان آمريكا، اتحاديه اروپا و چند كشور ديگر در حال اجراست.
اين محققان موفق به تكميل يك گام اساسي براي اين پروژه با آزمايش موفق فناوري خود در هفته گذشته شدهاند كه به عايقبندي و تثبيت سيم لوله مركزي كه مانند ستون فقرات راكتور عمل مي كند، خواهد پرداخت.
طرح بين المللي «ايتر» در حال ساخت يك راكتور همجوشي به قصد توليد انرژي 10 برابر بيشتر از مصرف آن است. اين تاسيسات اكنون در فرانسه در حال ساخت بوده و در سال 2020 اجرايي خواهد شد.
به گفته محققان، همجوشي هستهيي نسبت به شكافت هستهيي بسيار ايمنتر و موثرتر بوده و در آن مشكلاتي مانند تاسيسات هستهيي ژاپن يا چرنوبيل پيش نخواهد آمد. همچنين ضايعات راديواكتيوي اين شيوه نيز كمتر است.
برخلاف راكتورهاي شكافت هستهيي موجود، همجوشي از فرآيندي مشابه خورشيد استفاده ميكند.
از سال 2008 اساتيد مهندسي دانشگاه تنسي به همراه حدود 15 دانشجوي آن به كار در آزمايشگاه توليد آهنربا براي توليد نوعي فناوري براي عايقبندي و ارائه تماميت ساختاري به بيش از 1000 تن سيملوله داخلي هستند.
يك راكتور توكامك از ميدانهاي مغناطيسي براي محصورسازي پلاسما به شكل يك هلال استفاده ميكند. يك سيملوله مركزي كه از شش سيمپيچ غولپيكر چيده شده روي هم تشكيل شده نقش مهمي را در اشتعال و هدایت جریان پلاسما در اين سيستم ايفا ميكند.
كليد گشايش اين فناوري، شناسايي مواد درست شامل پشم شيشه و تركيب شيميايي اپوكسي كه در دماي بالا به شكل مايع درآمده و در زمان عملآوري به شكل سخت در ميآيد، به همراه فرآيند صحيح تزريق اين ماده در تمام فضاهاي لازم درون سيملوله مركزي بود .
اين تركيب ويژه به ارائه عايق الكتريكي و تقويت آن به شكل يك ساختار سنگين پرداخته است. فرآیند اشباع به هدايت اين مواد به جايگاه درست، به شكل عامل درآوردن دما، فشار، خلاء و سرعت جريان ماده ميپردازد.
محققان در هفته گذشته به آزمايش اين فناوري درون يك رساناي سيملوله مركزي ساختگي پرداختند. ارائه اين فناوري حدود دو سال و اشباع سيملوله مركزي ساختگي بيش از دو روز به طول انجاميده بود دانشمندان اميد داشتند كه اين برنامه به خوبي پيش برود كه به همان شكل پيش آمد.
در تابستان جاري قرار است اين فناوري به آمريكا منتقل شود كه سيملوله مركزي را ساخته و به فرانسه منتقل خواهد كرد.
سيستم ايتر كه براي نمايش امكان علمي و فناوري انرژي همجوشي طراحي شده، در زمان تكميل به بزرگترين توكامك جهان تبديل خواهد شد.
انتهاي پيام