سرپرست هيأت كاوش‌هاي باستان‌شناسي محوطه‌ي لائوديسه گفت: سفال‌هاي كشف‌شده در اين منطقه نشان از سكونت در دوره‌هاي سلوكي، اشكاني و ايلخاني دارد.
مهدي رهبر در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي دومين فصل كاوش محوطه‌ي لائوديسه كه در حال انجام است، بيان كرد: در اين محوطه قطعات سفال ارزشمندي كشف شده و نشان‌دهنده‌ي اين است كه در دوره‌هاي سلوكي، اشكاني و ايلخاني، محوطه مسكوني بوده و در سطح وسيعي نيز گسترش داشته است.
او اظهار كرد: البته اين سفال‌ها قطعه‌قطعه هستند زيرا در اواخر دوره‌ي قاجار و سپس در دوره‌ي پهلوي، خاك اين محوطه را به‌دليل كهنه بودن و اين‌كه خاك كهنه مانند كود است، در سطح وسيعي به مناطق زراعتي اطراف برده بودند.
اين باستان‌شناس با اشاره به اين‌كه هنوز نشانه‌هايي از معبد در اين محل پيدا نشده است، گفت: تا كنون براساس كتيبه‌ي يوناني كه در گذشته كشف شده بود، فقط مي‌دانستيم معبدي بايد در اين محل باشد و معبد نيز براي يوناني‌ها برپا شده بود، اما نمي‌دانستيم در چنين سطح وسيعي آثار و سفال پيدا مي‌شود، به‌طوري كه در اين كاوش‌ها تعداد زيادي از قطعات سفال منقوش و نيز سفال‌هاي لوكس اشكاني كشف شدند. هرچند هيچ‌كدام سالم نيستند، ولي از ثروتمندي و گسترش سكونت در محوطه نشان دارند.
به گزارش ايسنا، محوطه‌ي لائوديسه در منطقه‌ي «دو خواهران» نهاوند در استان همدان واقع شده است و در سال 1320 هنگام خاك‌برداري، آثار و ظرف‌هاي مفرغي در اين محوطه پيدا شد.
سال 1322 زماني كه كتيبه‌اي در اين محل پيدا شد و از معبد لائوديسه در آن اسم برده شده بود، تصور مي‌شد همان‌جا محل معبد نيز باشد. به همين دليل، آن را در فهرست آثار ملي ثبت كردند؛ ولي در سال 1327 كه گريشمن براي پيدا كردن معبد اقدام كرد، به‌دليل پوشانده شدن تمام محوطه با خانه‌هاي مردم و خاك‌برداري‌هايي كه انجام شده بود، از انجام اين كار نااميد شد.
انتهاي پيام