يك شاهنامه‌پژوه گفت: آن‌چه در شخصيت فردوسي بارز است، تعامل ملي و مذهبي اوست كه به درستي با هم تركيب شده و موجب آفرينش «شاهنامه» شده است.
آرش اكبري مفاخر به مناسبت روز بزرگداشت فردوسي (25 ارديبهشت‌ماه) در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خراسان رضوي، در خصوص هويت ملي و ديني در «شاهنامه» اظهار كرد: مسلمانان در قرن چهار و پنج هجري تفكرات ملي‌گرا داشتند و با توجه به اين‌كه نياز آن زمان اين بوده كه مردم هويت ملي خود را حفظ كنند، فردوسي اين درون‌مايه مذهبي را كه در وجودش بود، به كارگرفت و فعاليت خودش را شروع كرد تا علاوه بر اين هويت ملي، هويت ديني ما را هم تأمين كند.
او درباره‌ي پيوند دادن هويت ملي با هويت ديني در «شاهنامه» عنوان كرد: اين مورد در «شاهنامه» زياد ملموس نيست؛ چون «شاهنامه» سال 31 هجري تمام مي‌شود و اين مورد در شخصيت فردوسي رنگ گرفته است؛ يعني تأمل فردوسي بين تفكر مذهبي و تفكر ملي باعث به وجود آمدن «شاهنامه» شده است.
اين شاهنامه‌پژوه خاطرنشان كرد: تفكر ايراني، اسلام را با آغوش باز پذيرفته؛ ولي در عين حال برتري عرب را بر خودش ترجيح نداده است. تفكر ايراني بر اين اساس بوده كه اسلام هم بر عرب و هم بر عجم و هم بر همه‌ي ملت‌ها و نژادهاي دنيا حاكم است و كسي به خاطر زبان و نژادش نمي‌تواند بر قوم ديگر برتري داشته باشند.
او افزود: بنابراين ايرانيان با احياي گذشته‌ي خودشان كه قبل از فردوسي و قبل از «شاهنامه» در «شاهنامه»ي ابومنصوري و قبل‌تر از آن شروع شده بود، پيش رفتند تا در نهايت اين تفكر شعوبيه كه خداوند مردم را گروه گروه به رنگ‌هاي مختلف آفريده تا يكديگر را بشناسيد و اين اصل هم به دست فردوسي رسيده و فردوسي هم طرفدار اين نهضت بود.
استاد دانشگاه فردوسي درباره‌ي شخصيت فردوسي گفت: در مورد شخصيت فردوسي اطلاعات ما خيلي كم است و اطلاعاتي كه داريم، در درون خود «شاهنامه» مطرح شده است.
او خاطرنشان كرد: بعد از مرگ فردوسي، زندگي فردوسي وارد يك دوره‌ي افسانه‌پردازي و افسانه‌سازي خاص مي‌شود؛ ولي آن‌چه در شخصيت فردوسي بارز است، تعامل ملي و مذهبي شخصيت فردوسي است كه موجب آفرينش «شاهنامه» شده است.
اين شاهنامه‌پژوه با بيان اين‌كه آن‌چه امروز خيلي مهم است، شناخت «شاهنامه» است، افزود: حتا دانشجويان دوره‌هاي تخصصي ادبيات ما از كليات «شاهنامه» بي‌اطلاع هستند و مهم‌ترين مشكل ما در اين زمينه همين است.
مفاخر يادآورشد: بهترين كار اين است كه يك دوره‌ي خاص دانشجو تربيت كنيم به عنوان افراد متخصص در ادبيات حماسي كه محوريت كار آن‌ها شاهنامه فردوسي باشد و تا وقتي كه دانشگاه‌هاي ما به همين راحتي دكتراي ادبيات عمومي استخراج مي‌كنند، همين مشكل وجود دارد.
انتهاي پیام