نتايج تحقيقات جديد بر روي محل زندگي خواهران «برونته» نشان داده است كه بلندي‌هاي بادگير باغچه‌اي باير بيش نبوده است.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، كتاب‌ها و اشعار و حتي نقاشي‌هاي «شارلوت»، «آن« و «اميلي برونته»، سه خواهر رمان‌نويس سرشناس انگليسي سرشار از زيبايي‌هاي طبيعت وحشي است، در حاليكه تحقيقات اخير موزه‌ي پرسوناژ «برونته» در يوركشاير نشان مي‌دهد اين خواهران نويسنده اصلا استعدادي در باغباني نداشته‌اند و بلندي‌هاي بادگير باغچه‌اي بي‌آب و علف بيش نبوده است.
«اميلي نوسي»، دوست نزديك شارلوت برونته بوده كه در يادداشت‌هاي خود بلندي‌هاي هاورث را اين چنين توصيف كرده است: باغچه كه تقريبا پوشيده از چمن بود و تنها چند بوته‌ي خار و درختچه در آن به چشم مي‌خورد. اميلي و «آن» هم چند درختچه‌ي انگور را به عنوان ميوه‌هاي باغ ميوه‌شان در آن كاشته‌اند.
دو دهه پيش از به نگارش درآمدن اين يادداشت، «جيمز ام. هاپين» پس از چاپ رمان‌هاي «جين اير» و «بلندي‌هاي بادگير» به خانه برونته‌ها آمد و به جاي تپه‌هاي سرسبز، فقط باغچه‌ي كوچكي گل كه در حال از بين رفتن بود را مشاهده كرد.
علاوهبر اين، «اليزابت گسكل» از اين مكان در نوشته‌هاي خود اين چنين ياد كرده است: «جايي كه نه گل و نه سبزيجات مي‌رويند و درختان معمولي بسيار دور و عظيم‌الجثه هستند.»
«تريسي فاستر» كه در پروژه‌ي ساخت باغ برونته‌ها در يوركشاير شركت دارد، در اين‌باره گفت: آن‌ها مشاهده‌گران دقيقي بودند و در اشعار، رمان‌ها و حتي نقاشي‌هاي خود گل‌ها و گياهان را با جزييات دقيق توصيف مي‌كردند. بنابراين نسبت به محيط طبيعي كاملا آگاه بودند، اما شرايط‌شان بسيار سخت و تحميلي بود. شايد آن‌ها آنقدر سرگرم توليد شاهكارهاي ادبي بودند كه وقت نداشتند به باغباناني بزرگ تبديل شوند.
شارلوت در تعدادي از نقاشي‌هاي خود گل‌هاي رز و نيلوفر را به تصوير كشيده است. اشعاري چون «سنبل وحشي» و «عشق و دوستي» برونته‌ها دلايل ديگري از علاقه و توجه اين خواهران نويسنده به دنياي طبيعي اطراف‌شان هستند.
انتهاي پيام