دانشمندان در مرز دستيابي به چيزي هستند كه اینشتین آن را غيرممكن خوانده، اما به دفاع از نظريات وي خواهد پرداخت.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دانشمندان پروژه مشترك Geo600 انگليس و آلمان از مدتها پيش به دنبال شكار گريزان‌ترين نيروي جهان كه «امواج گرانشي» نام داشته، هستند كه در زمان انتشار وزن ستاره‌ها در اطراف، در فضا پرتاب مي‌شوند.
طبق اين فرضيه، در زمان سقوط ستاره‌ها در سياه‌چاله‌ها يا چرخش بسيار نزديك ستاره‌هاي نوتروني در كنار هم، فشار گسترده‌اي بر تار و پود فضا - زمان بوجود آمده كه آن را به جلو سوق داده و سپس به سوي خود مي‌كشد؛ بطوري كه ریزموجهاي انرژی گرانشی در سراسر جهان تابيده مي‌شوند.
تا به امروز هيچ فردي موفق به شناسايي اين امواج گرانشي نشده است.
پروژه آزمايشگاه روث در آلمان براي غلبه بر اين مشكل ساخته شده تا به نمايش وجود اين اختلالات در فضا-زمان پرداخته و نظريه اینشتین را در مورد گرانش اثبات كند.
آلبرت اینشتین در نظريه نسبيت خود به پيش‌بيني وجود امواج گرانشي پرداخته كه با رويدادهاي بسيار پرانرژي مانند ابرنواختر يا برخورد ستاره‌هاي نوتروني تنظيم مي‌شوند. از سوي ديگر وي همچنين پيش‌بيني كرده كه به دليل ضعيف بودن اين امواج در زمان نزديك شدن به زمين، شناسايي آنها غيرممكن است.
اكنون دانشمندان قصد دارند كه صحت نظريه اول و اشتباه بودن بخش دوم را اثبات كنند. البته نمايش هوش و خطاپذيربودن اینشتین تنها بخشي از اين پروژه است. پس از كشف امواج گرانشي و پيچيده‌تر و حساس‌تر شدن آشكارسازها، ستاره‌شناسان قادر خواهند بود به تحليل ويژگي‌هاي اين امواج پرداخته و از آنها براي مطالعه اجسامي كه منبع تابش آنها بوده‌اند، استفاده كنند.
با اين امواج، ستاره‌شناسان قادر خواهند با شيوه‌هايي كه امروزه ناممكن بوده، به قلب ستارگان نفوذ كنند.
پروفسور جيم هاف، فيزيكدان دانشگاه گلاسكو و رهبر گروه انگليسي در Geo600 اظهار كرد: ما به دنبال ايجاد يك گونه جديد ستاره‌شناسي هستيم. تاكنون تمام چيزي كه ما درمورد جهان آموخته‌ايم، بر اساس مطالعات تابش الكترومغناطيسي از تابش‌هاي مادون قرمز تا نور مرئي و پرتو گاما بوده است.
هاف افزود: امواج گرانشي گونه كاملا جديدي از ستاره شناسي را پايه‌گذاري خواهد كرد.
علاوه بر اين پروژه، آشكارسازهاي ديگري نيز در جهان در تلاش براي شكار اين امواج گريزان هستند. تمام اين پروژه‌ها از دو بازوي بلند برخوردار بوده كه در زاويه قائم نسبت به هم تنظيم و از يك نقطه مركزي گسترده شده‌اند. اين بازوها همچنين از تجهيزات اندازه‌گيري بسياري حساسي برخوردارند.
به گفته هاف، در زمان ورود يك موج گرانشي به آشكارساز، به لرزش موقت يكي از بازوها و تمديد بازوي ديگر بر اساس زاويه ورود خود مي‌پردازد.
اين در حاليست كه اين امواج در زمان دستيابي به اين آشكارسازها از قدرت بسيار كم برخوردار بوده كه بازوي دستگاه را تنها به اندازه كسري از قطر پروتون تغيير مي‌دهد.
اين سنجش بسيار كوچك براي شناسايي امواج گرانشي تا كنون با شكست مواجه شده، در حاليكه دانشمندان هنوز اطمينان دارند در آينده نزديك قادر به انجام آن خواهند بود.
انتهاي پيام