یک کارشناس نرم‌افزار گفت: هوش مصنوعی در پی ساخت دستگاه‌هایی است که بتوانند توانمندی‌هایی را از خود بروز دهد.
کامران کاظمی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) با اشاره به تاریخچه هوش مصنوعی ظهار كرد: هرچند زمان چندانی از شکل‌گیری علم هوش مصنوعی در جهان نمی‌گذرد و آن را می‌توان به عنوان یکی از علوم جدید در جهان نام برد، اما زیربنای آن به هزاران سال قبل بازمی‌گردد و باید گفت هوش مصنوعی پیش از به‌وجود آمدن علوم الکترونیک، رایانه و.. توسط فلاسفه و ریاضی‌دانان مطرح شده است.
وی تصریح کرد: بیشتر کارهای پژوهشی اولیه در هوش مصنوعی بر روی انجام ماشین‌بازی‌ها و نیز اثبات قضیه‌های ریاضی با کمک رایانه‌ها بود و در آغاز چنین به نظر می‌آمد که رایانه‌ها قادر خواهند بود چنین اموری را تنها با بهره گرفتن از تعداد بسیار زیادی کشف و جستجو برای مسیرهای حل مسئله و سپس انتخاب بهترین آن‌ها به انجام رسانند.
کاظمی در ادامه به تعریف هوش مصنوعی پرداخت و افزود: هوش مصنوعی به هوشی که یک ماشین از خود نشان می‌دهد و یا به دانشی در کامپیوتر که سعی در ایجاد آن دارد گفته می‌شود. بیشتر نوشته‌ها و مقاله‌های مربوط به هوش مصنوعی آن را دانش شناخت و طراحی عامل‌های هوشمند تعریف کرده‌اند.
این کارشناس در حوزه نرم‌افزار با تأکید بر متعدد بودن تعاریف موجود درباره هوش مصنوعی، اظهار کرد: همه تعریف‌های ارائه شده درباره هوش مصنوعی تاکنون بر پایه یکی از چهار تعریف زیر استوار هستند. سیستمی که عقلانی فکر می‌کند، سیستمی که مثل انسان‌ها فکر می‌کند، سیستمی که عقلانی رفتار می‌کند و سیستمی که همانند انسان‌ها عمل می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: هوشمندی مفهومی نسبی دارد و نمی‌توان محدوده صحیحی را برای ارائه تعریف از آن مشخص کرد و رفتاری که از نظر یک فرد هوشمند به نظر می‌رسد، ممکن است برای یک فرد دیگر این‌گونه به نظر نرسد، اما در مجموع خصوصیات زیر قابلیت‌های ضروری برای هوشمندی است؛ پاسخ به موقعیت‌های از قبل تعریف نشده با انعطاف بسیار بالا و بر اساس بانک دانش، معنا دادن به پیام‌های نادرست یا مبهم، درک تمایز‌ها و شباهت‌ها، تجزیه و تحلیل اطلاعات و نتیجه‌گیری، توانمندی آموختن و یادگرفتن و برقراری ارتباط دوطرفه.
کاظمی در پايان به مواردی اشاره کرد که شامل وظایفی است که از یک سیستم هوشمند انتظار می‌رود و تقریباً اکثر دانشمندان هوش مصنوعی بر آن توافق نظردارند، این وظایف شامل تولید گفتار، تشخیص و درک گفتار، دستورپذیری و قابلیت انجام اعمال فیزیکی در محیط طبیعی و مجازی، استنتاج و استدلال، تشخیص الگو و بازشناسی الگو برای پاسخ‌گویی به مسائل بر اساس دانش قبلی و سرعت عکس‌العمل بالا است.
انتهاي پیام