«غلامحسین سمندری»، استاد موسيقي خراسان روز پنج‌شنبه -سوم فروردین- در سن 80 سالگي دار فاني را وداع گفت.
«مجبتی قیطاقی»، رئیس انجمن موسیقی خراسان رضوی در گفت‌وگو با خبرنگار هنري خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه‌ي خراسان با بیان این مطلب افزود: استاد سمندری از دو هفته پیش بر اثر سکته‌ي مغزی در بیمارستان سجادیه‌ي شهرستان تربت‌جام بستری شد که بعد از بهبودی نسبی از نظر پزشکان از بخش مراقبت‌هاي ويژه (ICU) به بخش معمولی انتقال داده شد. وی گفت: طبق نظر پزشک، مرحوم سمندري پنج‌شنبه هفته‌ي گذشته با وجود عفونت در ناحیه‌ي حنجره و ریه و نداشتن شرايط روحی مناسب از یبمارستان مرخص شد.
رئیس انجمن موسیقی خراسان رضوی گفت: دست چپ استاد سمندری بر اثر سکته‌ي مغزی از کار افتاده بود که این امر موجب شده بود ايشان روحیه‌ي مناسبي نداشته باشد، اما برخلاف اصرار بر نگهداری وی در بیمارستان و تاكيد بر پرداخت كليه‌ي هزينه‌هاي بيمارستان، آن مرحوم را مرخص کردند که متاسفانه ساعتی بعد از ترخیص در منزل درگذشت. قيطاقی اظهار كرد: استاد سمندری یکی از بزرگان موسیقی بود؛ به‌گونه‌اي كه اگر خيمه‌اي براي موسيقي جنوب خراسان برپا بود، يكي از ستون‌هاي اصلي آن به حساب مي‌آمد، به‌ويژه موسيقي دوتار كه مدیون وی بود. او بارها مورد تحسین موسیقدانان بزرگ دنیا قرار گرفته بود.
رئیس انجمن موسیقی خراسان رضوی با بيان اينكه بيمارستان در حق مرحوم سمندري كوتاهي كرد گفت: او انسانی بسیار بزرگ و مثال‌زدنی در اخلاق و ادب بود و زندگی‌اش بدون هیچ حاشیه‌ای بود.
وی با تاکید بر اينكه برای ايشان در مشهد نیز مراسمی برگزار خواهد شد گفت: مراسم تشیع مرحوم سمندري ساعت 15 امروز (شنبه) در شهرستان باخرز تايباد برگزار خواهد شد.
مرحوم حسین سمندری در سال 1311 در خانواده‌ای متوسط در باخرز تایباد متولد شد. وي در کنار پدر به شغل آرایشگری مشغول شد و از 8 سالگی با موسیقی دوتار آشنا شد.
ايشان در نزد استادان بزرگ موسیقی تعلیم یافت و پیشرفت موسیقی استاد خیلی زود فراگیر و جهانی شد و توانست در بسیاری از جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی حضور يافته و مقام‌هایی را کسب كند. حضور او در جشنواره‌های آلمان، ایتالیا، فرانسه، یونان، لبنان، سوئیس و اتریش پررنگ بوده است.
مرحوم سمندری را با مقام معروف «سرو خرامان» و با آواز استاد ابراهیم شریف‌زاده می‌شناسند. «یهودی منوهین»، ویولونیست مشهور بين‌المللي درباره‌ي او گفته است: حاضرم تمام افتخاراتم را بدهم، اما در عوض بتوانم پنجه‌های این مرد روستایی را داشته باشم. انتهاي پیام