رشتههاي رزمي ايران در سال «90» چند روي متفاوت داشتند، برخي از آنها بسيار موفق و برخي ديگر ضعيفتر از هميشه ظاهر شدند. يكي از اين رشتههاي رزمي كه سنت شكني نكرد و همچنان مانند گذشته به كار پرحاشيه و البته انتقاد آميز خود ادامه داد، بوكس بود.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در حالي كه سال گذشته رشتههايي مانند تكواندو و ووشو روند موفقيت خود را طي كردند و تكواندو توانست براي نخستين بار در تاريخ قهرمان جهان شود و ووشو هم توانست نايب قهرماني خود در جهان را تكرار كند، رشته اي مانند بوكس نه تنها نتوانست موفقيتهاي دوره قبل را تكرار كند، حتي در بسياري از موارد هم سنت شكني نكرد و همان اتفاقات نادري را كه تنها در ايران و تنها در بوكس رخ ميدهد را ادامه داد.
مهمترين مسابقاتي كه بوكسورهاي ايران در سال «90» در آن شركت كردند، مسابقات قهرماني جهان و كسب سهميه المپيك در شهر باكو و در جمهوري آذربايجان بود كه تيم ايران تنها توانست يك سهميه در وزن 81 ـ كيلوگرم توسط احسان روزبهاني كسب كند. تيم ايران كه با تركيب كامل 10 نفره در اين دوره از رقابتهاي جهاني شركت كرده بود، شانس ديگري هم براي كسب سهميه داشت، اما مهدي طلوتي تنها در مبارزه آخر خود شكست خورد و از رسيدن به المپيك باز ماند. البته اين نتيجه به دستآمده همان تكرار نتيجه چهار سال قبل است . در آن رقابتها كه كسب سهميه بازيهاي المپيك پكن بود و در آمريكا برگزار شد، از تيم كامل ايران تنها مرتضي سپهوند توانست سهميه كسب كند و اين نشان ميدهد كه بوكس ايران نسبت به چهار سال پيش خود تفاوت چنداني نداشته است.
مسابقات قهرماني بزرگسالان آسيا در كره جنوبي ديگر مسابقه برون مرزي مهمي بود كه بوكسورهاي ايران در آن شركت داشتند. تيم ملي ايران با چهار بوكسور در اين رقابتها شركت كرد كه توانست يك مدال نقره توسط عبدالمجيد سپهوندي در وزن 91+ و يك مدال برنز توسط محمد نوري در 81 ـ كسب كند. اين نتيجه هم هر چند در قياس با چهار بوكسوري كه اعزام شدند، نتيجه خوبي بود، اما نسبت به دوره قبل كه ايران در همين رقابتها شركت كرده بود، يك مدال برنز كاهش داشت. نكته جالب در اين اعزام اين بود كه فدراسيون در ابتدا قصد نداشت در اين رقابتها شركت كند و بعد از آن كه تصميم خود را عوض كرد، چهار بوكسوري را به مسابقات اعزام كرد كه جزو نفرات ذخيره تيم ملي بودند و در واقع فدراسيون نفرات اصلي خود را به مسابقات جهاني باكو برد.
حضور در تورنمنت بينظير بوتو پاكستان سومين اعزام برون مرزي بوكسورها در امسال بود كه نمايندگان ايران يك مدال نقره توسط علي سلماني و دو مدال برنز توسط شهروز تراديده و مجيد حاج عباسي كسب كردند. اين اعزام هم از جمله همان اعزاميهايي بود كه مسئولان فدراسيون ابتدا در چندين مرحله رفتن به آن را تكذيب ميكردند، اما يك روز قبل از شروع بازيها مشخص ميشد كه بوكسورهاي ايران قصد دارند در آن شركت كنند.
برگزاري دو اردوي مشترك 10 روزه با اوكراين و داغستان كه در دي و بهمن سال جاري برگزار شد، از جمله كار خوبي بود كه فدراسيون براي آماده سازي تيم ملي جهت حضور در دومين مرحله كسب سهميه المپيك در آسيا انجام داد. اين رقابتها قرار است 13 فروردين 91 در قزاقستان برگزار شود. هر چند اوكراينيها و داغستانيها با تركيب جوانان خود به ايران آمده بودند و به اعتقاد كارشناسان اين دو اردو تا حد زيادي نتوانست بوكسورهاي ايران را آماده كند، اما مسئولان فدراسيون و تيم ملي چيز ديگري ميگفتند و اعتقاد داشتند اين دو اردو بسيار مفيد بوده است. در جريان اين دو اردوي مشترك چهار ديدار تداركاتي برگزار شد كه حاصل آن سه پيروزي و يك شكست براي مليپوشان ايران بود.
اما از تمام اين مسابقات برون مرزي و اردوهاي تداركاتي داخلي كه بگذريم، به همان ذات هميشگي بوكس يعني حاشيه ميرسيم كه فدراسيون بوكس ايران در اين سالها ميزان زيادي از آن را در خود داشته است. امسال هم سالي بود كه فدراسيون بوكس سنت شكني نكرد و به مانند گذشته حاشيههاي فراواني داشت. شايد بزرگترين حاشيه بوكس ايران در سال 90 مبارزه كردن و قهرمان شدن بوكسور دوپينگي در مسابقات قهرماني كشور بود. جايي كه مسعود ريگي مليپوش سابق جوانان ايران كه به دليل استفاده از مواد نيروزا در بازيهاي آسيايي 2010 «گوانگجو» محروم شده بود و تا سال 2012 حق حضور در هيچ مسابقه رسمي داخلي و يا خارجي را نداشت، در مسابقات قهرماني كشور شركت كرد و مهمتر آن كه قهرمان شد!
مسئولان فدراسيون بوكس هر چند به اشتباه خود در حضور اين بوكسور دوپينگي اعتراف و از جامعه ورزش و اهالي بوكس عذرخواهي كردند، اما از سوي ديگر اين اشتباه را به گردن دكتر حاج رسولي پزشك روانشناس تيم ملي انداختند كه به خواست او اجازه دادند ريگي در مسابقات قهرماني كشور شركت كند. دكتر حاج رسولي هم اين اقدام خود را نجات جان ريگي و شرايط بسيار بد روحي او عنوان كرد. البته اين توجيه از سوي مسئولان ستاد ملي مبارزه با دوپينگ قابل پذيرش نبود و ريگي بايد دو سال محروميت خود را سپري كند.
دومين حاشيه مهم بوكس ايران در سال 90 شروع دوباره ليگ بود. ليگي كه هميشه براي اين فدراسيون در اين سالها مشكل ساز بوده است. اين ليگ قرار بود اواخر خرداد ماه قرعه كشي شود، اما به دليل عدم استقبال حاميان مالي از تيمها 14 آذر برگزار شد كه در همان دو، سه هفته اول هم سر و صداي زيادي كرد و مسئولان فدراسيون مجبور شدند خاطيان را محروم كنند. زد و خورد مربيان با يكديگر، پرتاب صندلي به درون رينگ، ضرب و شتم تماشاگران با كادر فني تيمهاي حريف، فحاشي مربيان به يكديگر و چندين و چند موضوع مهم كه هر يك براي محروميت تيمي از مسابقات كافي است، در ليگ بوكس اتفاق افتاد، اما تنها فدراسيون عيسي گلمحمدي سرمربي پيوند ساپكو را دليل اصلي اين اتفاقات دانست و او را از حضور در مرحله مقدماتي ليگ محروم كرد.
اين حاشيهها همچنان ادامه داشت تا اين كه اواخر بهمن ماه فدراسيون بوكس محمدرضا قاروني بوكسور سنگين وزن سابق تيم ملي را به اردو دعوت كرد. اين در حالي است كه قاروني طبق قانون فدراسيون جهاني به دليل داشتن سن بالاتر از 35 سال از حضور در تمام مسابقات رسمي داخلي و خارجي محروم است. البته اين تصميم فدراسيون را از سوي ديگر تصميم شجاعانه ميتوان عنوان كرد چرا كه آنها قاروني را براي آماده كردن ديگر بوكسورهاي سنگين وزن به اردو دعوت كردهاند. او به عنوان يك حريف تمريني به اردوها دعوت شد. به هر حال اين اتفاقات برخي از مهمترين رويدادهاي بوكس ايران در سال 90 بود كه اميدواريم در سال 91 از حاشيههاي آنها كمتر شده و به موفقيت هاي آن افزوده شود.
انتهاي پيام