«آندره وايدا»، كارگردان نامدار سينماي جهان ساخت فيلم زندگي «لخ والسا»، رئيس‌جمهور اسبق لهستان را سخت‌ترين فيلم دوران كاري خود دانست. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، «آندره وايدا» كه از روز اول دسامبر ساخت فيلمي درباره زندگي «لخ والسا» را آغاز خواهد كرد، روز گذشته در نشست خبري در ورشو اعلام كرد، اين فيلم بزرگترين چالش طي 55 سال حضورش در دنياي سينما خواهد بود. اين فيلم‌ساز 85 ساله برنده اسكار افزود: اين فيلم سخت‌ترين پروژه‌اي خواهد بود كه من در تمام زندگي‌ام خواهم ساخت. البته در اين فيلم از برخي آثار مستند كه تاكنون درباره «لخ والسا» ساخته شده استفاده خواهم كرد. به گزارش خبرگزاري آسوشيتدپرس، اين فيلم براي اكران در پاييز 2012 آماده مي‌شود و دوره‌هاي زماني متعددي، از اعتراضات خياباني كارگران در سال 1970 با حضور «لخ والسا» تا سخنراني او در كنگره آمريكا در سال 1989 پس از پايان حكومت كمونيسم در لهستان را شامل مي شود. آندره وايدا در اين‌باره گفت: «در فيلم جديدم نشان خواهم داد كه رهبر سابق جنبش همبستگي لهستان چگونه موجب سقوط حكومت کمونيستي در سال 1989 شد. البته انگيزه‌ من از ساخت اين فيلم بدرفتاري‌ها و بي‌احترامي‌هاي هموطنان‌ام به شخصيتي است كه نقش مهمي در تاريخ لهستان ايفا كرده و برنده جايزه صلح نوبل بوده است.» ابتدا قرار بود «لخ والسا» خودش نقش رئيس‌جمهوري اسبق لهستان را بازي كند، اما پس از آنكه وي اعلام كرد به دليل سن بالا نمي‌تواند اين پيشنهاد را بپذيرد، «روبرت ويكي ويكس»، بازيگر لهستاني نقش وي را بازي خواهد كرد. «آندره وايدا» 85 ساله از بزرگ‌ترين كارگردانان سينماي اروپا پس از جنگ جهاني است كه در 14 سالگي نيروهاي شوروي در جريان قتل‌عام شهر «كاتين» پدرش را كشتند. پس از فارغ‌التحصيلي از رشته هنرهاي زيبا در كراكو، اولين تجربه كارگرداني‌ خود را در سال 1954 با فيلم «يك نسل» به ثبت رساند. او كه الفباي فيلم‌سازي را در «مدرسه فيلم لودز» آموخته بود، در دهه 50 يكي از اعضاي اصلي مدرسه فيلم لهستان شد و با فيلم‌ها‌يش اعتباري بين‌المللي براي سينماي اروپاي شرقي به‌همراه آورد. وايدا پس از آن با ساخت دو فيلم بلند ديگر كه موضوع ضدجنگ داشتند، شهرت جهاني يافت. فيلم «كانال» كه در سال 1956 ساخته شد، جايزه‌ ويژه هيات‌داوران جشنواره‌ كن را گرفت و فيلم «خاكستر‌ها و الماس‌ها» در سال 1958 جايزه فيپرشي جشنواره‌ ونيز را براي او به ارمغان آورد. وايدا كه مهم‌ترين رويداد‌هاي تاريخ لهستان در نيمه‌ي دوم قرن بيستم را به شكلي تراژيك به‌تصوير مي‌كشيد، هم‌زمان در عرصه‌ تئاتر آثاري ناب را به‌روي صحنه مي‌برد و كارگرداني مي‌كرد. دهه 70 را مي‌توان درخشان‌ترين و موفق‌ترين دوران‌ فعاليت هنري و سينمايي «وايدا» دانست؛ دوره‌اي كه بيش از 10 فيلم ساخت و شاهكارهاي بي‌نظيري را به‌روي پرده سينماهاي جهان آورد. «چشم‌انداز پس از جنگ»، «عروسي»، «سرزمين موعود»، «مرد مرمرين» و «رهبر اركستر» از جمله آثار شاخص وايدا در دهه‌ 70 بودند. «وايدا» در اين سال‌ها زندگي‌اش را وقف جنبش همبستگي لهستان كرده بود و علاقه و ارادت خود را در فيلم «مرد آهني» (1981) و پيش از آن در «مرد مرمرين»(1976) نشان داده بود. حضور فعال اين كارگردان در جنبش همبستگي لهستان موجب شد تا دولت اين كشور كمپاني فيلم‌سازي «وايدا» را از ادامه فعاليت محروم كند. وايدا در اين سال‌ها همچنان در عرصه‌ تئاتر فعال بود و آثار برجسته‌اي از داستايوفسكي چون «ابله» و «تسخير‌شده» و هم‌چنين «آنتيگون» را به‌روي صحنه برد. دهه‌ 90 با انتخاب «وايدا» به سمت سناتور آغاز شد و او در فيلم‌هايي چون «انگشتر عقاب‌نشان» (1993) و «هفته مقدس» (1996) بارديگر جنگ جهاني دوم را محوريت داستان قرار داد. او با فيلم‌هاي «كورژاك»، «دانتون» و به‌خصوص فيلم پرفروش «پن تادئوس» آكادمي اسكار را واداشت تا در سال 2000 جايزه‌ اسكار افتخاري را براي تقدير از يك عمر دستاورد سينمايي، به او تقديم كند. جشنواره‌ برلين نيز در سال 2006 با اعطاي خرس طلاي افتخاري تقديري دوباره از اين كارگردان بلندآوازه به‌عمل آورد. فيلم «كاتين» محصول سال 2007 را شايد بتوان شخصي‌ترين فيلم «آندره وايدا» ناميد. او پدرش را در قتل‌عام كاتين از دست داده بود و كشتار 22 هزار لهستاني به ‌دستور استالين، خاطره‌اي بسيار تلخ را براي او رقم زده بود. نمايش اين فيلم در لهستان در سال گذشته از آن جهت يكي از رويداد‌هاي بزرگ ملي اين كشور شد كه بعد از جنگ جهاني دوم نيز كماكان صحبت از قتل‌عام كاتين ممنوع است. وي طي چندين دهه فعاليت چشنگير در عرصه سينماي جهان موفق به كسب جوايز متعددي چون جايزه‌ اسكار افتخاري، جايزه‌ بافتا بهترين فيلم خارجي در سال 1984 براي «دانتون»، جايزه خرس نقره‌اي جشنواره‌ برلين در سال 1996، جايزه خرس طلاي افتخاري جشنواره‌ي برلين در سال 2006، جايزه آلفرد بائور جشنواره‌ برلين در سال 2009 براي «تاتاراك»، جايزه‌ نخل طلا و بهترين فيلم معنوي جشنواره‌ كن در سال 1988 براي «مرد‌ آهني»، جايزه بهترين فيلم معنوي جشنواره‌ كن در سال 1978 براي «درمان سخت»، جايزه‌ ويژه هيات‌داوران جشنواره كن در سال 1957 براي «كانال»، جايزه سزار بهترين كارگرداني در سال 1983 براي «دانتون»، نشان يك عمر دستاورد سينمايي از جوايز فيلم اروپا در سال 1990، جايزه صدف نقره‌اي جشنواره سن‌سباستين در سال 1973 براي فيلم «عروسي»، جايزه‌ فيپرشي از جشنواره‌ سن‌سباستين در سال 1980 براي «رهبر اكستر»، جايزه فيپرشي جشنواره‌ ونيز در سال 1959 براي «الماس‌ها و خاكسترها» و جايزه شير طلايي افتخاري ونيز در سال 1998 شده است. انتهاي پيام