سريالي روسي كه اخيرا از زندگي فئودور داستايوفسكي به روي آنتن شبكه‌اي روسي رفت،‌ جنجال بسياري به پا كرد. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، چند روز پيش صد و نودمين سالروز تولد فئودو‌ر داستايوفسكي، ـ رمان‌نويس بزرگ كلاسيك روس ـ‌ بود و شبكه‌ي تلويزيوني «روسيه فدرال» به همين مناسبت سريال هشت قسمتي را با موضوع زندگي اين نويسنده‌ي بزرگ به روي آنتن برد. اما نشان دادن واقعيات عريان زندگي شخصي و اجتماعي خالق «جنايت و مكافات»، موجي از مخالفت را در مخاطبان اين سريال برانگيخت. ادوارد ولودارسكي و ولادمير خوتيننكو فيلمنامه‌ي اين پروژه‌ي تلويزيوني را به نگارش درآوردند. خوتيننكو كه علاوه بر نويسندگي، كارگرداني داستايوفسكي را هم برعهده داشت، در اين پروژه‌ي تلويزيوني سعي كرد به ‌جاي بت ساختن از اين نويسنده‌ي كلاسيك، تصويري واقعي و دراماتيك از او را به مخاطبان بنماياند؛ اما به نظر مي‌سد اين حركت همه را خوشحال نكرد‌، چرا كه نشان دادن داستايوفسكي به عنوان فردي معتاد و قمارباز با روابط آزاد، موجب بروز مخالفت مخاطبان شبكه‌ي روسيه فدرال ‌شد. اين پروژه‌ي تلويزيوني 30 سال از زندگي نويسنده‌ي كلاسيك روس به عنوان فعالي سياسي و تبعيدشده را به تصوير كشيده است؛ سه دهه‌اي كه داستايوفسكي در آن شاهكار خود «برادران كارامازوف» را خلق كرد. به گزارش وويس آو راشا‌، «ديميتري ماموليا» ديگر فيلمساز روس است كه اقتباس سينمايي رمان «جنايت و مكافات» را در دست ساخت دارد. در صد و نودمين سالروز تولد داستايوفسكي همچنين اعلام شد خانه‌ي تئاتر «مادريد رپليكا» مجموعه‌اي از آثار اين رمان‌نويس برجسته را به روي صحنه مي‌برد. *** بر اساس اين گزارش، داستايوفسكي يكي از سه شخصيت بزرگ ادبيات كشور روسيه است كه كمتر كسي در سراسر دنيا پيدا مي‌شود كه با رمان‌هاي «ابله»‌، «جنايت و مكافات» و «برادران كارامازوف» او آشنا نباشد. ويژگي منحصر به ‌فرد آثار فيودور ميخاييلوويچ داستايوفسکي، روانکاوي و بررسي زواياي رواني شخصيت‌هاي داستان است. سوررئاليست‌ها مانيفست خود را بر اساس نوشته‌هاي داستايوفسکي ارائه کرده‌اند. اکثر داستان‌هاي وي همچون شخصيت خودش سرگذشت مردمي است عصيان‌زده، بيمار و روان‌پريش. داستايوفسکي ابتدا، براي امرار معاش، به کار ترجمه پرداخت و آثاري چون «اوژني گرانده» اثر «بالزاک» و «دون کارلوس» اثر «شيلر» را ترجمه کرد. فئودور ميخاييلوويچ فرزند دوم خانواده‌ي داستايوفسکي در 11 نوامبر 1821 به دنيا آمد. پدرش پزشک بود و از اوکراين به مسکو مهاجرت کرد و مادرش دختر يکي از بازرگانان مسکو بود. در 1843 با درجه‌ي افسري از دانشکده‌ي نظامي فارغ‌التحصيل شد و شغلي در اداره‌ي مهندسي وزارت جنگ به دست آورد. تا تابستان 1844 سهم ارث پدري‌اش به دليل ولخرجي‌هاي افراطي به اتمام رسيد. در زمستان 1844ـ 1845 داستايوفسکي با نوشتن رمان کوتاه «مردم فقير» وارد محافل نويسندگان بزرگ روسي شد و براي خود شهرتي کسب کرد. طي دو سال بعد داستان‌هاي «همزاد»، «آقاي پروخارچين» و «خانم صاحبخانه» را نوشت. اين نويسنده‌ي روس در سال 1849 توسط پليس مخفي به جرم براندازي دستگير شد. دادگاه نظامي براي او تقاضاي حکم اعدام کرد که در 19 دسامبر مشمول تخفيف شد و به چهار سال زندان و سپس خدمت در لباس سرباز ساده تغيير يافت. در زمان تبعيد و زندان حملات صرع که تا پايان عمر گرفتار آن بود، بر او عارض شد. در 15 فوريه 1854 از زندان بيرون آمد تا دوره‌ي بعدي مجازاتش را در لباس سرباز عادي طي کند. داستايوفسکي سپس به عنوان مأمور خدمت در گردان هفتم پياده نظام سيبري به سميپالاتينسک اعزام شد. خالق «شب‌هاي سپيد» در فاصله‌ي سال‌هاي 1862ـ 1864 کتاب‌هاي «خاطرات خانه مردگان» و «آزردگان» را به چاپ رساند. داستايوفسکي در سال 1866 «جنايت و مکافات» را نوشت و در اکتبر همان سال رمان «قمارباز» را در 26 روز به اتمام رساند. او كار نگارش «ابله» را در ژانويه‌ي 1869 در فلورانس به پايان رسانيد و «هميشه شوهر» را در پاييز همان سال در درسدن نوشت. در ژانويه‌ي 1871 نوشتن «جن‌زدگان» را به پايان رسانيد. «برادران کارامازوف» ديگر شاهكار داستايوفسکي، در طول سال‌هاي 1880-79 به تدريج در نشريه‌ي «روسکي وستنيک» منتشر شد. وي در جشن سه روزه‌ي بزرگداشت پوشکين در پي سخنراني‌اش به اوج شهرت و افتخار در زمان حياتش رسيد و سرانجام در اوايل فوريه‌ي سال 1881 در اثر خونريزي ريه درگذشت. انتهاي پيام