«وقتي ادبيات يك تولستوي دارد، نويسنده بودن لذت‌بخش و ساده مي‌شود.» (آنتوان چخوف) «لئو نيكولايويچ تولستوي»، نويسنده و نمايش‌نامه‌نويس مطرح روس، 183 سال پيش در نهم سپتامبر 1828 ديده به جهان گشود. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، لئو تولستوي در تولا گوبرينا، شهر مركزي روسيه، در خانواده‌اي اشراف‌زاده چشم به جهان گشود. او يكي مشهورترين نويسندگان و شخصيت‌هاي تاريخ روسيه است كه رمان‌هاي «جنگ‌ و صلح» و «آناكارنينا»ي او جزو برترين آثار داستاني ادبيات جهان هستند. در عرصه‌ي فلسفي نيز تولستوي به‌خاطر تفكراتش در باب «پايداري بدون توسل به خشونت» كه در برخي آثارش از جمله «پادشاهي خداوند درون شماست» به چشم مي‌خورد، شناخته شده است. تولد او در خانواده‌ي اشراف‌زاده‌ي تولستوي، او را از ديگر نويسندگان هم‌عصرش متمايز ساخت؛ هرچند در دوسالگي مادرش و در 9 ‌سالگي نيز پدرش را از دست داد و توسط عمه‌اش تربيت و بزرگ شد. در سال 1844 در رشته‌ي حقوق به تحصيل پرداخت؛ اما به‌علت علاقه نداشتن و البته بي‌استعدادي كه استادانش به آن اذعان داشتند، آن را نيمه‌تمام رها كرد. اولين تجربه‌ي تولستوي جوان در ادبيات، ترجمه‌ي «سفري احساسي به فرانسه و ايتاليا» بود. تأثير «استرن» بر آثار اوليه‌ي او قابل ‌توجه بود؛ هرچند تولستوي بعدها او را نويسنده‌اي فريب‌كار دانست. در سال 1851، تولستوي اولين داستان كوتاهش را به‌نام «تاريخ ديروز» نوشت كه نوع خلاقانه‌اي از نويسندگي را به‌نمايش گذاشت. در سال 1852 او اولين رمانش را به‌نام «كودكي» به‌پايان رساند و توانست به لطف موفقيت حاصل از آن، جايگاه مناسبي در ادبيات روسيه به‌دست آورد. ازدواج و تغيير مذهب، دو رويداد مهم زندگي تولستوي بودند. او با دختري 16ساله به نام «سوفي برز» ازدواج كرد و ماحصل اين ازدواج، 15 فرزند بود. همسر تولستوي به او در نگارش آثارش، بويژه «جنگ و صلح» كمك زيادي كرد. تولستوي پيش‌نويس اين اثر بزرگ را كه 1400 صفحه بود، هفت‌بار پاك‌نويس كرد. لئو در سال 1862 مجله‌اي منتشر کرد که در آن به تبليغ عقايد خاص خود مي‌پرداخت. در سال 1880 او دست به نگارش کتاب «اعتراف» زد و در اين کتاب رسما برگشت خود را از مذهب ارتدوکس اعلام کرد. تولستوي مذهب تازه‌ي خود را عشق به مسيح و اعتقاد به رستگاري بشر بدون تسلط کليسا اعلام کرد و همين امر موجب شد که کليساي ارتدوکس او را تکفير کند. اولين آثار منتشرشده از تولستوي رمان سه‌گانه‌ي شرح‌ حال او به‌نام «كودكي»، «نوجواني» و «جواني» بودند، كه بين سال‌هاي 1852 تا 1856 منتشر شدند. «جنگ و صلح» كه در سال 1869 منتشر شد،‌ يكي از شاهكارهاي ادبيات جهان محسوب مي‌شود، كه شامل 580 شخصيت داستاني و تاريخي است. اين اثر نظريه‌ي شخصي تولستوي درباره‌ي تاريخ و بويژه بي‌اهميت بودن ناپلئون و اسكندر است. هرچند تولستوي خود «جنگ و صلح» را رمان نمي‌دانست و آن را يك اثر منثور حماسي توصيف مي‌كرد. «آناكارنينا» كه در سال 1877 به چاپ رسيد، از نگاه تولستوي، اولين رمان واقعي او بود. رمان «رستاخيز» نيز كه در سال 1899 منتشر شد، آخرين رمان او بود. تولستوي به ادبيات كودكان نيز بسيار علاقه‌مند بود و داستان‌ها و افسانه‌هاي زيادي در اين زمينه نوشت. اما بزرگي و جايگاه تولستوي تنها در ميان كتاب‌هايش نبوده است. «فئودور داستايوفسكي»، ديگر نويسنده‌ي بنام روسيه، ‌تولستوي را بزرگ‌ترين نويسنده‌ي معاصر مي‌دانست. «گوستاو فلوبر» نيز پس از خواندن «جنگ و صلح»، تولستوي را با شكسپير مقايسه كرد. «ايوان تورگنيف» تولستوي را نويسنده‌ي بزرگي مي‌دانست و همواره به او توصيه مي‌كرد تا هنگام مرگ از نوشتن دست برندارد. «آنتوان چخوف» زماني در تمجيد از تولستوي گفت: «وقتي ادبيات يك تولستوي دارد، نويسنده بودن لذت‌بخش و ساده مي‌شود. حتي اگر بدانيد خودتان هيچ‌كاري انجام نداده‌ايد، چندان فاجعه‌بار نيست؛ چون تولستوي به‌جاي همه اين كار را انجام مي‌دهد.» «ويرجينا وولف»، «جيمز جويس»، «ويليام فاكنر» و «ولادمير ناباكوف» از ديگر نويسندگاني بودند كه اين نويسنده‌ي بزرگ روسيه را مورد تمجيد قرار دادند. تولستوي در طول دوران حيات ادبي‌اش، 11 رمان و رمان كوتاه، ‌هفت اثر فلسفي،‌ سه نمايش‌نامه و بيش از 25 داستان كوتاه نوشت. از آثار معروف او به «تمشك»، «قزاق‌ها»، «مرگ ايوان ايليچ» و «ارباب و نوكر» مي‌توان اشاره كرد. تولستوي روز هفتم نوامبر 1910 در سن 82 سالگي درگذشت. «چارلز ديكنز»، «ارسطو»، «‌ژان ژاك روسو»، «افلاطون» و «نيكولاي گوگول» از جمله الهام‌بخشان او در نويسندگي و فلسفه بودند. انتهاي پيام