سينما «شهر قشنگ» كه بيش از نيم قرن ميزبان فيلم‌هاي سينمايي بود، براي هميشه تعطيل شد. به گزارش خبرنگار بخش سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، وقتي از جنوب خيابان وليعصر به سمت تقاطع آن با خيابان جمهوري حركت مي‌كنيم، دويست، سيصد متر مانده به تقاطع، سينماي «شهر قشنگ» حدود چهار سالي است كه خاك مي‌خورد. اين سينما كه حدود سال 1332 به عنوان يك سينماي «درجه يك» توسط گروه‌ سينما‌هاي «مولن روژ» تاسيس شد. بر اساس مدارك تاريخي كه وجود دارد، قيمت بليت در آن دهه حدود سه ريال بوده و فيلم‌هايي كه در آن به‌ نمايش درمي‌آمدند، اغلب فيلم‌هايي خارجي بودند. فرحناز حجت كه اكنون مالك اين سينما است، يادآور شد:«سال 54 پدرم ـ رضا حجت الاسلام‌ ـ سينما شهر قشنگ را به قيمت هفت ميليون تومان خريد. آن زمان قيمت بهترين برج تهران چهار ميليون تومان بود. البته در آن سال‌ها، سينما‌ها جزو املاك تجاري محسوب مي‌شدند و ارزش قيمتي آنها با مغازه‌ها برابري مي‌كردند.» اما اكنون چهار سالي است كه درب سينما «شهر قشنگ» قفل و زنجير شده است. از پوستر‌هايي كه پشت شيشه سينما نصب شده، مي‌توان فهميد آخرين فيلمي كه در اين سينما به نمايش درآمده است،«قرنطينه» به كارگرداني منوچهر هادي است. وقتي علت تعطيلي «شهر قشنگ» را از فرحناز حجت مالك آن جويا مي‌شويم، گفت:«هر ساختمان و بنايي عمر مفيدي دارد. اگرچه در تاريخچه ساختمان فعلي سينما آمده است كه در سال 1340 ساخته شده، اما در واقع تاريخ ساخت «شهر قشنگ» به حدود هشت سال قبل از آن تاريخ باز مي‌گردد. در واقع ساختمان سينما «شهر قشنگ» بيش از 58 سال قدمت دارد و طبيعي است كه تمامي تاسيسات آن مستهلك و از كار افتاده باشد. » حجت از برخي پيشنهادات غيركارشناسي كه در مورد سينما به او داده شده بود، به شدت گله‌مند است و ادامه داد:« برخي كارشناسان با توصيه به باز نگه داشتن سينما و هزينه در بازسازي آن، بخش عمده‌اي از سرمايه‌ آن را به هدر دادند. » او معتقد است:«اگر اين پيشنهادات غيركارشناسي نبود و همان چند سال قبل نسبت به ساخت يك مجموعه تجاري فرهنگي در جاي «شهر قشنگ» فعلي، اقدام مي‌كرد، مي‌توانست خدمتي به بافت منطقه كند.» حجت در ادامه خاطر نشان كرد: «اصولا ساخت و ساز براي بخش فرهنگي در دل بافت تجاري نه تنها با سياست‌هاي شهرداري تطابق ندارد، بلکه به‌ لحاظ جذب جمعيت به منطق پر تراكم تجاري نيز خالي از هرگونه توجيه منطقي است.» مدير سينما «شهر قشنگ» ادامه داد: ««شهر قشنگ» سينمايي با زيربناي حدود دو هزار و 700 متر است. شايد ديگر چنين متراژهايي براي يك سالن و حتي چند سالن نمايش در دنيا منطقي نباشد. پس از آن كه خودم با بعضي از كارشناسان، سينماداران و مالكان سينماها صحبت كردم به اين نتيجه رسيدم كه منطقه‌اي كه اكنون سينما در آن قرار دارد پتانسيل تراكم بيشتر جمعيت، فضا و ترافيك زياد ماشين كه در اثر ساخت سينما ايجاد مي‌شود را ندارد.» اما اين فقط بخشي از ماجراست. جالب است كه مالك سينما «شهر قشنگ» به دليل هزينه‌هاي بسيار، اكنون حتي نمي‌تواند اين فضاي متروك را تغيير كاربري دهد. وي در اين باره نيز از شهرداري تهران گله‌مند است و يادآور شد: «پدر من اين سينما را در سال 54 با كاربري تجاري و به قيمت بسيار زياد خريداري كرد، اما در سال 62 دولت كاربري سينماها را به فرهنگي تغيير داد. قاعدتا در اين شرايط شهرداري يا دولت بايد مابه تفاوت ارزش مالي بين مالكيت تجاري و مالكيت فرهنگي را بپردازد. اما جالب است كه نه تنها چنين مبلغي پرداخت نشده بلكه حتي وقتي به شهرداري مراجعه كردم، فهميدم كه اگر مي‌خواهم اين فضا را به يك فضاي تجاري تبديل كنم بايد دوباره هزينه گزافي را بپردازم! البته واضح است كه شهرداري هيچ اعتراضي را در اين زمينه نمي‌پذيرد.» وقتي از او مي‌پرسيم كه با اين حساب تكليف سينماي «شهر قشنگ» كه اكنون ديگر مي‌توان آن را خرابه‌اي متروك دانست چيست؟، گفت: «نمي دانم! اما قطعا «شهر قشنگ» براي هميشه بسته شده است. فعلا هم پولي براي تخريب و تغيير كاربري ساختمان نداريم.» وي توصيه كرد: «با توجه به تغيير بافت منطقه‌اي و طرح تفضيلي جديد شهرداري تهران، با نظر به غير ايمن بودن و فرسودگي سينماهاي آن مناطق، دولت چاره انديشي نموده و با ارائه وام‌هاي کم بهره با باز پرداخت طولاني و بدون اخذ عوارض توسط شهرداري کليه سينماهاي منطقه را قبل از اتلاف هزينه زياد در قسمت هاي پر تراکم شهري به مجموعه‌هايي مدرن و ايمن تجاري در راستاي اهداف منطقه و در مناطق کم ترددتر تجاري فرهنگي نمايد.» انتهاي پيام