هرمز علي‌پور گفت: براي پرداختن به مقوله طنز نيازمند مطالعه دوباره شاعران با رگه‌هايي از طنز و نه الزاما شاعران طنزپرداز هستيم. اين شاعر پيشكسوت در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خوزستان، بيان كرد: اگر قرار باشد نظر شخصي خود را در خصوص طنز بگويم، بايد گفت بيش‌تر طنزي را مي‌پسندم كه آن‌چنان برهنه و عريان نباشد و نگاهي متفاوت و پخته در آن وجود داشته باشد. او در ادامه خاطرنشان كرد: معمولا آدم‌هايي كه تفكر مستمر دارند و به دقت به زندگي نگاه مي‌كنند، در برخي مواقع در شعر به مرحله و دريافتي از زندگي مي‌رسند كه بيان طنزشان از هر مرثيه‌اي غمناك‌تر بوده و به نوعي براي آن‌ها طنز ناگزير است. هرمز علي‌پور گفت: شايد بر حسب دادوستدهاي فرهنگي يا تعريف اين‌چنيني و درآمدن آن به شكل قراردادي، باعث شده تا همگي تصور ‌كنند كه طنز بايد تلخ و گزنده باشد. همچنين شايد اين تصور از اين بابت باشد كه همگي توقع دارند تأثير طنز تلخ بيش‌تر باشد و حالت برانگيختگي و بيداري در آن وجود داشته باشد. او همچنين عنوان كرد: بسياري معتقدند برخلاف رفتار و گفتارم، طنز در شعرم غايب است. انتهاي پيام