يك جامعه‌شناس يكي از علل بالا رفتن سن ازدواج در جوانان را پايين‌آمدن حس مسووليت‌پذيري در آنها خواند و گفت: والدين بايد فرزندان خود را از كودكي در امور زندگي دخالت بدهند و آنها را در اتاق شيشه‌اي نگه ندارند.
غلامرضا عليزاده در گفت‌وگو با خبرنگار« جوانان» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در توضيح پايين آمدن حس مسووليت در جوان امروز افزود: وقتي در خانواده‌ها به ويژه طبقات متوسط روبه بالاي جامعه، والدين به بهانه اين كه نمي‌خواهم فرزندم درگير مسايل سخت شود از كودكي به او هيچ مسووليتي نمي‌دهند، فرزند مهارت‌هاي زندگي را كسب نمي‌كند و در نتيجه از ايفاي نقش و به عهده گرفتن مسووليت در سنين جواني هراس پيدا مي‌كنند.
وي يكي ديگر از عوامل بالا رفتن سن ازدواج در جوانان را تغيير مناسبات گذران اوقات فراغت دانست و گفت: جايگزين شدن فضاي سايبري براي گذران اوقات فراغت در جوانان باعث شده است كه آنها در اين فضا دوستان زيادي پيدا كنند و تا حدودي خلاء‌هاي عاطفي خود را پر و احساس كنند كه با محدود شدن اين دوست‌ها پس از ازدواج دچار خلاء روحي مي‌شوند و به نظر مي‌رسد راه حل مناسب ايجاد فضاهاي تفريحي سالم و كم‌هزينه در دسترس جوانان است.
عليزاده زياد شدن فاصله نسل‌ها را يكي ديگر از آثار و تبعات زياد شدن سن ازدواج مي‌داند و مي‌گويد: وقتي ازدواج خارج از زمان مقرر انجام بگيرد زن و شوهر ديرتر تصميم به بچه‌دار شدن مي‌گيرند و اين مفاهمه بين پدر و مادر و فرزند را بسيار پايين مي‌آورد.
اين آسيب‌شناس اجتماعي گرايش جوانان به ادامه تحصيل را نيز يك عامل خودكار براي به تعويق افتادن ازدواج ذكر كرد و گفت: يك جوان اگر بخواهد فقط دوره كارشناسي خود را تمام كند به سن 24 و 25 مي‌رسد و پس از آن هم براي پسرها دوره سربازي آغاز مي‌شود و باز دخترها به تحصيلات تكميلي روي مي‌آورند و اين خود عامل مشكلات ديگر فرهنگي مي‌شود.
وي راه حل اين مشكل را چنين، گفت: جوانان مي‌توانند با وجود اينكه عقد كرده‌اند تا دوره‌اي در خانواده خود باعزت بمانند و در روزهاي تعطيل يا در فرصت‌هايي كه پيش مي‌آيد در كنار هم باشند تا تحصيل خود را تمام كنند و درآمدهاي دانشجويي خودشان را ذخيره كنند تا بتوانند خانواده هسته‌اي تشكيل دهند.
عليزاده يكي ديگر از عواملي كه سن ازدواج جوانان به ويژه در كلانشهرها را بالا برده، خلاصه شده تمام آمال و آرزوهاي جوان مجرد در ازدواج مي‌داند و مي‌گويد: جوان وقتي با اين تصور ايده‌آلي وارد زندگي مي‌شود و سپس با واقعيت‌هاي غيرايده‌آلي و گاهي دشوار برمي‌خورد طبيعتا به اصطلاح جا مي‌زند و اينگونه جوانان مجرد ديگر هم از ازدواج مي‌ترسند.
وي در ادامه افزود: نبايد براي جوان يك تصوير رويايي از ازدواج ترسيم كنيم بلكه مهارت‌هاي زندگي و مشكلات پس از ازدواج را به او ياد بدهيم.
اين جامعه‌شناس تحول‌هايي كه جامعه با آن مواجه است را يكي از عواملي دانست كه باعث تنش و استرس در خانواده‌ها مي‌شود و تصريح كرد: جوامع در حال گذار با مسايلي روبرو هستند كه به فرد فرد جامعه تنش وارد مي‌كند و وقتي جوان اين خستگي روحي را در والدين خود مي‌بيند ميل به ازدواج كم مي‌شود و نوعي واگرايي در او ايجاد مي‌شود.
عليزاده در پايان خاطرنشان كرد: البته اين افزايش سن ازدواج هم در لايه‌هاي اجتماعي يكي نيست بلكه در كلانشهرها و شهرهاي بزرگ بيشتر ديده مي‌شود و در ساير طبقات يك روند متعارف دارد.
انتهاي پيام