«گليچ» پارچه‌ي پنبه‌يي سنتي است كه بيشترين كاربري آن در پوشاك مردانه و زيرانداز است؛ اما كمتر كسي نام آن را شنيده است يا اصلا مي‌داند چيست. با اين حال، خارجي‌ها طرفدارش هستند!
به گزارش خبرنگار بخش صنايع دستي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بافت گليچ بيشتر در قسمت شمالي استان سمنان رواج دارد و طبق معمول ديگر دست‌بافته‌ها، زنان توليدكننده‌ي اصلي آن هستند. گليچ از گذشته در اين منطقه كاربري زيادي داشته و به‌خاطر جنس پارچه‌ي آن كه پنبه‌يي و پشمي است، در پوشاك مردانه بيشتر استفاده مي‌شده است؛ ولي اين دست‌بافته نيز مانند ديگر محصولات صنايع دستي ناشناخته مانده است و خطر منسوخ شدن، آن را تهديد مي‌كند.
خاتون شهابي ـ هنرمند گليچ‌باف ـ در اين‌باره گفت: گليچ يك نوع پارچه‌ي سنتي است كه از قديم باقي مانده و از جاجيم ظريف‌تر است، براي همين در پوشاك از آن استفاده مي‌شود.
او ادامه داد: به‌جز مردم بومي منطقه، كسي از كاربري و قابليت‌هاي گليچ خبري ندارد و حتا نمي‌دانند خاصيت آن در پوشاك با توجه به الياف طبيعي كه دارد، چيست؛ ولي خارجي‌هايي كه از آن استفاده كرده‌اند، حالا مشتري‌هاي ثابت گليچ شده‌اند و خوب آن‌ها را مي‌خرند.
به گفته‌ي شهابي، گليچ‌بافي براي مدتي در سمنان از بين رفته بود و كمتر كسي در اين رشته كار مي‌كرد؛ ولي حالا حمايت‌هايي شده است و هنرمندان باز هم آن را توليد مي‌كنند.
او كه 40 سال از عمر 52 ساله‌اش را گليچ‌بافي كرده است، مانند ديگر هنرمندان صنايع دستي بيمه نيست و در اين‌باره بيان كرد: 52 سال دارم و تازه مي‌خواهم بيمه شوم. اداره‌ي بيمه سه‌ميليون مي‌خواهد كه بيمه‌ام كند؛ ولي من سرپرست خانوار هستم و اين پول را ندارم كه بدهم.
اين هنرمند درباره‌ي حمايت مالي كه از گليچ‌بافي شده است، اظهار كرد: هنرمندان گليچ‌باف در خانه كار مي‌كنند. به‌خاطر اين‌كه محلي براي توليد داشته باشيم، معاونت صنايع دستي استان سمنان قول داد حدود 900هزار تومان به ما پرداخت كند كه تا كنون 100هزار تومان را به‌عنوان بيعانه داده است تا ما اين مكان را درست كنيم و باقي‌مانده‌ي اين پول را هم بدهد.
انتهاي پيام