«از سفال كلپورگان و هنرمندان آن حمايت شود.»
اين خواسته‌ي مرواريد دهواري، هنرمند سفال‌سازي است كه 40 سال از 60 سال عمرش را بدون بيمه و هيچ چشم‌داشتي در روستاي كلپورگان استان سيستان و بلوچستان، سفال‌هايي را درست مي‌كرده است.
سفال‌هايي كه با خاك همان منطقه و بدون چرخ و ابزار ماشيني و فقط با دست هنرمندان زن روستا ساخته شده‌اند و نقش‌هاي ساده‌اي كه فقط با يك تكه چوب و خاك رنگي همان منطقه به‌دست زنان روستايي روي اين سفال‌ها حك شده و در نهايت، به دل كوره‌هاي زميني سپرده شده‌اند تا سرخ شوند.
دهواري مراحل ساخت اين سفال‌ها را به لهجه‌ي بومي خود توضيح مي‌دهد و به خبرنگار بخش صنايع دستي ايسنا مي‌گويد: سفال‌هاي كلپورگان با دست توليد مي‌شوند و شكل ساده‌ي آن‌ها اصلا نشان نمي‌دهد كه اين كار، خيلي زحمت داشته باشد؛ ولي زنان روستاي كلپورگان از گذشته به اين كار مشغول بوده‌اند، بدون آن‌كه توقعي داشته باشند.
او كه حالا يك تعاوني را براي زنان روستايي راه‌اندازي كرده است و به دختران روستا سفال‌سازي ياد مي‌دهد، اظهار مي‌كند: اين يك كار اصيل و سنتي است. در هيچ كجا، سفال را اين‌طور درست نمي‌كنند، پس بايد از اين هنر سنتي روستاييان كلپورگان حمايت شود تا باقي بماند.
اين هنرمند مي‌گويد: در حال حاضر از ميان زنان روستا، 16 نفر سفال توليد مي‌كنند كه همه‌ي آن‌ها استاد هستند و معاونت صنايع دستي بايد از آن‌ها و هنرشان حمايت كند.
دهواري بيان مي‌كند: سفال كلپورگان طرفداران و فروش زيادي دارد، فقط هيچ جايي براي فروش و توليد ندارد و بايد به آن كمك شود.
او مي‌افزايد: اگر مسؤولان در نمايشگاه، غرفه‌اي بدهند يا مسافراني به منطقه بيايند، سفال‌ها را مي‌فروشيم، وگرنه جايي براي فروش نداريم.
انتهاي پيام