20 خرداد روز جهاني صنايع دستي است استاد دانشگاه هنر تهران: سياست‌هاي صنايع دستي تكراري و بدون نوآوري است
مدير گروه دكتري پژوهش هنر دانشگاه هنر تهران گفت: سياست‌هاي صنايع دستي در اين سال‌ها به نوعي تكرار شده است و نوآوري وجود ندارد، چون مديران دولتي فقط خواسته‌اند خود را حفظ كنند يا در حد دانش و تجربه‌ي خود كاري انجام دهند كه معمولا هم تجربه‌اي در صنايع دستي نداشته‌اند. دكتر محمدتقي آشوري در گفت‌وگو با خبرنگار بخش صنايع دستي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، به بهانه‌ي فرا رسيدن روز جهاني صنايع دستي (20 خردادماه) و همچنين ارائه‌ي طرح پيشنهادي جمعي از نمايندگان مجلس براي ادغام سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي و انتزاع معاونت صنايع دستي از اين سازمان و الحاق آن به وزارت صنايع به بررسي جايگاه صنايع دستي و روند ارتقاي آن در سال‌هاي گذشته پرداخت. او بيان كرد: سازمان صنايع دستي در سال 1340 تشكيل شد و اساسنامه‌اي را براي آن نوشتند كه خيلي خوب بود، چون بيشتر كارهاي اين سازمان را روي برنامه‌ريزي و هدايت صنايع دستي متمركز كرده بودند تا در بازار جهاني بتواند كاري انجام دهد. اين استاد دانشگاه ادامه داد: با تغيير سياست‌ها، سازمان صنايع دستي در دوره‌اي فروشگاه‌هايي را باز كرد و براي هنرمندان مواد اوليه تهيه مي‌كرد و محصولات آن‌ها را مي‌فروخت. در واقع، اين سازمان به كارهاي واسطه‌يي رو آورده بود كه ارزش آن را در حد كسب و كار و تجارت پايين آورده و از اهداف اوليه دور كرده بود. وي اظهار كرد: صنايع دستي در دوره‌هاي بعد براي اين‌كه ارتقا يابد با وزارت صنايع، جهاد كشاورزي، وزارت بازرگاني و سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري ادغام شد؛ اما هنوز نتوانسته است جايگاه خود را پيدا كند و صنعتگران نيز ديگر توقعي از اين سازمان ندارند. آشوري گفت: درست است كه مسؤولان كنوني صنايع دستي، نمايشگاه‌ها و فروشگاه‌هايي را برپا مي‌كنند و آثار صنعتگران را معرفي مي‌كنند، اما در اين چند سال كار شاخصي در حد برنامه‌ريزي و راهنمايي براي آينده‌ي صنايع دستي نداشته‌اند و فقط يكسري كارها را در حد بازاريابي و معرفي توليدات انجام داده‌اند. او معتقد است: صنايع دستي به هر سازمان و وزارتخانه‌اي داده شود، اتفاقي برايش نمي‌افتد، چون تعدادي كارشناس دارد كه همان كارهايي را كه سال‌هاست انجام مي‌دهند، تكرار مي‌كنند و سياست منسجم و برنامه‌ريزي براي آينده ندارند. سرپرستي هم كه براي آن مي‌گذارند، با صنايع دستي آشنايي ندارد و تصميم‌هاي معكوس مي‌گيرد. براي همين در تمام اين سال‌ها، صنايع دستي جايگاه واقعي خود را پيدا نكرده است. مدير گروه دكتراي پژوهش هنر دانشگاه تهران بيان كرد: اميدوارم اگر مي‌خواهند بار ديگر تصميمي براي صنايع دستي بگيرند، اين‌بار به نفع صنعتگران باشد. او درباره‌ي تفكري كه در زمان ادغام صنايع دستي با سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري درباره‌ي شباهت صنايع دستي با ميراث فرهنگي وجود داشت و اين اعتقاد كه با اين ادغام، صنايع دستي از حاشيه خارج مي شود و رشد مي‌كند، گفت: بايد توجه كرد كه بخشي از صنايع دستي، تاريخي است و همه‌ي صنايع دستي، ميراث فرهنگي نيست. دقيقا اين همان اشتباهي است كه در صنايع دستي رخ داده است. آشوري اضافه كرد: در صنايع دستي دنبال روش‌هاي توليد قديمي هستند و اجازه نمي‌دهند نوآوري پديد آيد و جوانان تجربه‌هاي جديد خود را وارد كنند، چون عده‌اي معتقدند صنايع دستي ميراث فرهنگي است، در حالي كه اين طور نيست. انتهاي پيام