يك دوست‌دار ميراث فرهنگي معتقد است: تنها راه نجات محله‌ي تاريخي عودلاجان در تهران حضور مردم و سكنه‌ي بومي در اين بافت است. مينا فراهاني در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، مشكل عمده‌ي اين بافت را آسيب‌هاي اجتماعي آن دانست و ادامه داد: مسائل و آسيب‌هاي اجتماعي در عودلاجان بسيار زياد است و تنها راه حل مسائل نيز حضور مردم است. وي با بيان اين‌كه هر مكاني كه سكونت در آن از بين برود، نابود مي‌شود، گفت: ما با ساخت‌وسازهاي غيركارشناسانه در مكان‌هايي مانند عودلاجان سبب افزايش فعاليت‌هاي نامناسب در بافت تاريخي و گريز افراد بومي مي‌شويم و با دست خود، اين بافت را تخريب مي‌كنيم. او با اشاره به بند سوم مصوبه‌ي شوراي فني سازمان ميراث فرهنگي كه مشخص كرده، در محدوده‌ي عودلاجان، ساخت‌وساز براساس ضوابط طرح تفصيلي با حفظ كاربري اصلي حداكثر تا 4 طبقه و 12 متر ارتفاع بدون تغيير در گذرها و معابر امكان‌پذير است، اظهار كرد: براساس قوانين شهرسازي، اگر گذر يك يا دو متر باشد، امكان افزايش ارتفاع نيست؛ ولي براساس اين نامه، قرار است گذر تغيير نكند و عرض كوچه بزرگ نشود. در اين صورت، امكان دادن ارتفاع قانوني وجود ندارد. وي ادامه داد: درست است كه يكي از مشكلات ساكنان عودلاجان در مرحله‌ي نخست، ارتفاع كم براي ساخت‌وساز است، اما مشكل، بزرگ‌تر از اين حرف‌هاست. به‌عنوان مثال، در پروژه‌ي تجاري نزديك چهارراه سرچشمه، نخستين اشكالي كه به چشم مي‌آيد، بالا آمدن ساختماني با رنگ و روي جديد و ارتفاعي عجيب آن هم در يك محله‌ي تاريخي است كه به همه‌ي بافت صدمه زده است. در واقع، اين ساختمان كاري خلاف منظر شهري انجام داده است. او از بين بردن سكونت بومي‌هاي عودلاجان را تأثير اين قبيل ساخت‌وسازها دانست و گفت: كوچه‌ي قرارگرفته در ضلع جنوبي اين مجتمع تجاري، به انباري براي مغازه‌هاي اطراف تبديل شده است كه از يك‌سو، به‌دليل ارتفاع آن، به مردم راحت‌تر اجازه‌ي ساخت‌وساز داده شده و از سوي ديگر، مردم بومي نتوانسته‌اند در اين محله دوام آورند و با مهاجرت، كوچه به انباري براي اين مجتمع تبديل شده است. فراهاني تأكيد كرد: زماني كه تنوع حضور قشرهاي مختلف را در يك محله نداشته باشيم، امنيت اجتماعي از بين مي‌رود. با اين‌گونه ساخت‌وسازها در محله‌هاي تاريخي، سكنه خانه‌هاي خود را مي‌فروشند يا آن‌ها را به انبار و كارگاه تبديل مي‌كنند. به‌دنبال اين موضوع، تنها نكته‌ي مثبت بافت را كه حضور مردم است، با دست خود از بين مي‌بريم. اين دوست‌دار ميراث فرهنگي ادامه داد: فكر مي‌كنم بهتر است يك مدير شهري، ساخت‌وسازها و مسائل اجتماعي را در كنار هم ببيند. متأسفانه در تهران رسمي تجاري باب شده كه مالك يك خانه‌ي قديمي به هر دليلي مي‌خواهد، آن را نو و از آن توليد سرمايه كند. چنين امكاني در عودلاجان وجود ندارد، چون به آن‌ها اجازه‌ي ساخت‌وساز با ارتفاع بالا داده نمي‌شود. او با اشاره به اين‌كه اين‌گونه بافت‌هاي تاريخي به همه‌ي ايرانيان متعلق‌اند، گفت: بايد اين بافت‌ها و بناها را حفظ كنيم، حتا بايد حضور مردم در اين بافت‌ها مستمر شود. فراهاني تأكيد كرد: اين مكان تاريخي فقط بايد با مردم حفظ شود و تنها راه حل آن، دادن تسهيلات به مالكان در اين بافت تاريخي است تا ساخت‌وسازهاي خود را با نماي سنتي و ارتفاع مجاز انجام دهند. اين كارشناس اجتماعي دفتر تجديد حيات محله‌ي عودلاجان اظهار كرد: واقعيت اين است كه بايد براي اين منطقه خرج كنيم تا بتوانيم بافت و مردم آن را نگه داريم. اين كار با انجام كارهاي اجتماعي و مناسب نگه داشتن شرايط محل، امكان‌پذير است. او افزود: بايد ريشه‌ي اين مسأله را بررسي و حل كرد. بحث «12 متر» يا «تا 12 متر» مهم نيست. مسأله پايه و اساس ماجراست. بايد با توجه به مردم و مهيا كردن زمينه‌اي براي شرايط اجتماعي ـ اقتصادي مناسب، مسائل را برطرف كرد. انتهاي پيام