علي معلم دامغاني دلايلش براي خداحافظي از عرصه‌ي شعر را اعلام كرد. به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين شاعر كه چند روز پيش در مراسم پاياني جشنواره‌ي شعر فجر، بازنشستگي خود را از شاعري اعلام كرده بود، در توضيحي در اين‌باره گفت: شعرهايي كه من مي‌سرودم، بيش‌تر با طبع جوانان سروكار داشت و اكنون ديگر به من نمي‌آيد؛ آدمي در اين سن و سال بايد عارف باشد. او در پاسخ به اين‌كه چگونه بازنشستگي خود را از شعر اعلام كرده، در حالي‌كه اگر شاعر سراغ شعر نرود، شعر به سراغ او مي‌رود، گفت: حال اگر چنين اتفاقي هم افتاد، اشكالي پيش نمي‌آيد؛ آن را براي آيندگان مي‌گذاريم؛ به هرحال، هركس بايد از خودش ميراثي باقي بگذارد. معلم درباره‌ي اين‌كه گفته مي‌شود اين تصميم به دليل حضور در كنگره‌هاي شعر و مراسم رسمي گرفته شده، نيز اظهار كرد: واقعا شايد بخش عمده‌ي آن همين است. امروز تعداد شعرا در كشورمان بسيار است و ما چند نفري هستيم كه مقداري براي جوان‌ها دست‌وپاگير شده‌ايم. البته چيز بدي نشنيده‌ايم؛ ولي بسياري از موضوعات اگر به ميل و نشاط آن‌ها باشد، به سرعت پيش مي‌رود و به نتيجه مي‌رسد. در واقع، دودلي‌هاي ما در اين سن و سال، آن‌ها را كمي بازمي‌دارد. او همچنين گفت: ما هم بالأخره بي‌كار نمي‌مانيم؛ كارهايي انجام مي‌دهيم و شايد مفيد‌تر باشد كه به ارائه‌ي تجريبات در شعر و شرح شعر بپردازيم. رييس فرهنگستان هنر همچنين در پاسخ به سؤالي مبني بر اين‌كه آيا كتاب‌هايي كه در بازار در حوزه‌ي ادبيات كلاسيك موجودند، جواب‌گوي نياز مردم هستند، گفت: خير، بدبختي اين است كه با آمدن ساحت‌هاي جديد زباني كه بيش‌تر شفاهي هستند، ادبيات ديگري پيش‌ پاي ما گذاشته شده و به اين ترتيب، در حال فاصله‌ گرفتن از ادبيات گذشته هستيم. او ادامه داد: بنابراين يك راه چاره باقي مي‌ماند. آن هم اين‌كه ادبيات را در صورت كمالي خودش يعني يك ديوان مانند «مثنوي» يا «شاهنامه» تقسيم كنيم و به‌طور مثال، آن را به شكل 15 جلد كتاب جداگانه و هر بخش را مطابق با دريافت‌هايي كه اهل انديشه در آن متفق‌اند، مانند اسطوره، قصه‌هاي پهلواني يا تاريخ درآوريم. او با تأكيد بر اين كه برخي از تفكيك‌پذيري‌ها حقيقي است و اهل علم اين واقعيت را گوش‌زد‌ كرده‌اند، اضافه كرد: اين كتاب‌ها را با خط خوب و تصوير مناسب مي‌توان ارائه كرد. تذهيب اساطيري بايد طوري باشد كه به دنياي اساطيري مربوط باشد؛ يعني تصاويري مانند سيمرغ. چيز‌هايي از اين دست در بخش اول «شاهنامه» مي‌توانند معرف محتواي كتاب باشند و انسان را به خواندن تحريك كنند. معلم در ادامه افزود: همچنين بخش عمده‌ي كار ما به نوعي به معلم‌ سرخود بودن كتاب‌ها مربوط مي‌شود؛ به اين ترتيب كه يك سي‌دي كه كتاب را دكلمه كند و چند اثر موسيقايي با متن مي‌توانند استفاده شوند و اگر اين‌ها به كمال اتفاق بيفتند، شايد به اندازه‌ي حدود 60 سال باقي‌ ماندن هنرهاي ما به صورت موردي تضمين شوند. انتهاي پيام