يك باستانشناس پيشكسوت: فقدان كامبخشفرد درد بزرگي براي باستانشناسي ايران است
يك باستانشناس پيشكسوت گفت: فقدان مرحوم سيفالله كامبخشفرد درد بزرگي براي باستانشناسي ايران است. محمود موسوي در گفتوگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ادامه داد: او مردي فوقالعاده، صميمي و با يك منش خاص بود. او شاهينوار زندگي كرد و در دوستي صديق بود. وي بيان كرد: مرحوم كامبخشفرد براي آموزش دادن دانستههايش امتناعي نداشت. بهعنوان مثال، در پروژهي كاوش معبد آناهيتا، همهي اطلاعات خود را در اختيار دانشجويان ميگذاشت. او مرحوم كامبخشفرد را نخستين معلمش در حوزهي كاوشهاي صحرايي دانست و گفت: او در باستانشناسي يكي از باستانشناسان فعال و كاري بود و جزو نخستين باستانشناساني بود كه سالها با مرحوم دكتر نگهبان در محوطهي تاريخي «مارليك» كار ميكرد و بيشتر آثار مارليك توسط او كشف شدند. موسوي مهمترين كار ميداني مرحوم كامبخشفرد را كار در معبد آناهيتا در كنگاور ارزيابي و اظهار كرد: او تأليفهاي متعددي از كاوشهاي انجامشدهاش دارد و مانند برخي باستانشناسان، براي منتشر كردن آنها خساست به خرج نميداد. نخستين رييس پژوهشكدهي باستانشناسي كشور به دو تأليف آخر مرحوم كامبخشفرد كتاب «سفال و سفالگري در ايران از ابتداي نوسنگي تا دوران معاصر» و كتابي دربارهي فرهنگها و تمدنهاي باستانشناسي ايران از آغاز تا دوران صفوي اشاره كرد و گفت: او كتابها، مقالات، نوشتارها و تأليفهاي زيادي از خود باقي است. وي با بيان اينكه كامبخشفرد شخصي پركاري در حوزهي باستانيشناسي بود، ادامه داد: او در يك دورهي بسيار حساس پس از انقلاب، رياست موزهي ايران باستان را برعهده گرفت و با جان و دل در آن كار و تلاش كرد تا موزه را در حد امكان حفظ كند. به گفتهي موسوي، مرحوم كامبخشفرد كه دوران خدمت خود را در موزهي ايران باستان گذرانده بود، تعصب و علاقهي خاصي نسبت به آن موزه داشت. انتهاي پيام