سه‌سال از مرگ ناگهاني دكتر باقر آيت‌الله‌زاده شيرازى ــ بنيان‌گذار مكتب مرمت نوين در ايران ــ و مردي كه در عرصه‌ي صيانت از معماري و ميراث فرهنگي ايران‌زمين به‌عنوان پاسداري خادم شناخته شده بود، مي‌گذرد. به گزارش خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران‌ (ايسنا)، دكتر باقر آيت‌الله‌زاده شيرازي سال 1315 در نجف اشرف به‌دنيا آمد و سال 1334 با دريافت مدرك ديپلم رياضي، تحصيل در رشته‌ي مهندسى معمارى، دانشكده‌ي هنرهاى زيباي دانشگاه تهران را آغاز كرد و سال 1342 از اين دانشكده فارغ‌التحصيل شد. او دوره‌ي عالى شهرسازى را در دانشكده‌ي هنرهاى زيبا نيمه‌كاره رها كرد و يك‌سال بعد براي تكميل دوره‌ي تخصصى مطالعه و مرمت بناها و بافت‌هاى تاريخى به مدرسه‌ي تخصصى مطالعه و مرمت آثار تاريخى، دانشگاه رم در ايتاليا رفت. پس از آن، دور‌ه‌ي مرمت بناهاى سنگى، انستيتوى مطالعات پيشرفته‌ي معمارى دانشگاه يورك ــ انگلستان ــ را در سال 1354 به سرانجام رساند. او كارشناسي بناهاى تاريخى ــ سازمان ملى حفاظت آثار باستانى ايران ــ، رياست دفتر فنى سازمان ملى حفاظت آثار باستانى اصفهان، رياست و سرپرستي سازمان ملى حفاظت آثار باستانى ايران، مديركل و سرپرستي اداره كل حفاظت آثار باستانى و بناهاى تاريخى ايران، مجرى طرح‌هاى عمرانى سازمان ميراث فرهنگى كشور، معاون اجرايى سازمان ميراث فرهنگى كشور، قائم‌مقام سازمان ميراث فرهنگى كشور و كارشناسي مسؤول پژوهش را در كارنامه‌ي پربار حرفه‌يي‌اش ثبت كرد و سال 1379 از سازمان ميراث فرهنگى كشور بازنشسته شد. سهم دكتر شيرازي در بنيان‌گذارى دانشكده‌ي مرمت بناها، بافت‌ها و آثار تاريخى در ايران و سازمان ميراث فرهنگى كشور، كتمان‌شدني نيست. اين عضو پيوسته‌ي فرهنگستان هنر كه به‌عنوان چهره‌ي ماندگار معماري نيز معرفي شده بود، تا روزهاي پاياني زندگي، تدريس و تحقيق را رها نكرد و سرانجام شامگاه 28 مردادماه 1386 در مراسمي كه با هدف قدرشناسي از زحماتش در مركز هنرپژوهي نقش جهان برگزار شده بود، براثر ايست قلبي درگذشت. در آن مراسم، دكتر شيرازي آيه‌اي از قرآن را تلاوت، بيتي از اشعار سعدي را تكرار كرد و زندگي را بدرود گفت. انتهاي پيام