در طرح‌هاي پايين‌دستي كه ريسك‌هاي مخزن و توليد مانند پروژه‌هاي بالادستي وجود ندارد و سقف هزينه‌ها پايين است، قراردادهاي فاينانس بهتر از بيع متقابل نتيجه مي‌دهد. سيدمهدي حسيني - معاون سابق بين‌الملل وزارت نفت - در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان مطلب بالا و با اشاره به‌اينكه در گذشته طرح‌هاي پتروشيمي بيشتر از همين طريق تامين مالي شدند، اظهار كرد: ولي براي بالادستي روش فاينانس خيلي مناسب نيست. * * گاهي دولت‌ها از فاينانس به‌عنوان ابزاري سياسي استفاده مي‌كنند وي افزود: در قراردادهاي فاينانس پوشش بيمه را بايد دولت وام‌دهنده تامين كند كه دولت‌ها مي‌توانند از اين موضوع به عنوان ابزاري سياسي استفاه كنند كه گاهي نيز با اين موضوع بازي ‌كرده‌اند. او يكي ازعيب‌هاي فاينانس را همين مساله دانست و گفت: كشور خود ما نيز به كرات شاهد اين فراز و نشيب‌ها بوده است. * * تفاوت‌هاي فاينانس و خطوط اعتباري حسيني درباره مزايا و معايب قراردادهاي فاينانس و خطوط اعتباري خاطرنشان كرد: قراردادهاي خطوط اعتباري هم همان فاينانس هستند. خطوط اعتباري تعريف‌هاي مختلفي مانند اعتبار به خريدار واعتبار به فروشنده دارد و به اين صورت است كه بانك‌ها خطوط اعتباري مي‌دهند و دولت‌ها پوشش بيمه‌اي آن‌را فراهم مي‌كنند. او با اشاره به اين‌كه گستره استفاده از فاينانس محدود است، توضيح داد: هر كشوري براي پوشش بيمه‌اي فاينانس سقفي را تعيين مي‌كند، بنابراين پروژه‌هاي چند ميلياردي نظير نفت شانس كمتري جهت تامين مالي از طريق فاينانس دارند. حسيني خاطرنشان كرد:‌ براي نمونه بزرگ‌ترين قرارداد فاينانسي كه ما توانستيم تامين كنيم، از يك بانك آلماني براي فازهاي 9 و 10 پارس جنوبي به ارزش 1.7 ميليارد دلار بوده است. او يادآوري كرد: ازسوي ديگر در فاينانس، بانك طرف حساب است و به شيوه خرج هزينه‌ها در اجرا كار ندارد و صرف‌نظر از موفقيت يا عدم موفقيت طرح‌ها در زمان مشخص بازپرداخت وام را طلب مي‌كند كه همين امر در سال 1374 موجب مشكلات عظيم اقتصادي شد. به گفته او ولي در بيع‌متقابل، بانك با يك شركت نفتي طرف حساب است و بازپرداخت‌ها موكول به موفقيت اجراي طرح است. به‌اين ترتيب اين شرايط هم تضمين اجراي موفق طرح را به همراه دارد و هم نگراني بازپرداخت قبل از توليد درآمد وجود ندارد. انتهاي پيام