يك استاد دانشگاه معتقد است: حال ميراث فرهنگي سازگار با حال كشور است. عادل فرهنگي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار داشت: اگر وضعيت كشور خوب است، ميراث فرهنگي هم حال خوبي دارد و اگر وضعيت كشور بد است، اين حوزه هم وضعيت مناسبي ندارد و حال آن بد است. وي در مقايسه‌اي ميان وضعيت ميراث فرهنگي در دوره‌هاي قبل و بعد از ادغام با حوزه‌ي گردشگري، گفت: گردآمدن ميراث فرهنگي با گردشگري به هيچ‌وجه به صلاح نبود. جمع اين دو در عمل سبب قرباني شدن ميراث فرهنگي در برابر گردشگري شد و موضوع گردشگري آن‌قدر محوري شد كه درصد كم‌تري از بحث‌ها به ميراث فرهنگي رو آورد. او بيان كرد: تخصص ميراث فرهنگي در مديريت سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري در اين زمان تقريبا به صفر رسيد و اين خود يك ضايعه‌ي عظيم براي ميراث فرهنگي بود. اميدوارم بتوان اين دو حوزه را بار ديگر از هم جدا كرد و تخصص ميراث فرهنگي را به دل‌سوزان آن و گردشگري را نيز به‌دست مسؤولان دل‌سوز آن حوزه سپرد. فرهنگي همچنين در مقايسه‌اي ميان وضعيت ميراث فرهنگي در دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامي، اظهار كرد: عناصر تعيين‌كننده در اين حوزه و در اين دو دوره بسيار متفاوت بودند. در دوران قبل از انقلاب جمعيت كشور كم‌تر بود و حفاظت از ميراث فرهنگي به يك سازمان ويژه محدود مي‌شد كه با هدفي معين به اين امر نگاه مي‌كرد و مسأله‌ي هويت برايش مطرح بود. كل سامانه‌ي كشور در آن زمان تمايل به اين داشت كه ميراث فرهنگي را به‌عنوان يك عنصر هويت‌بخش هيأت حاكمه ببيند و دخالت در اين امر به عده‌اي خاص محدود مي‌شد. اين كارشناس ميراث فرهنگي ادامه داد: پس از انقلاب، جمعيت كشور چند برابر شد، توسعه و درخواست‌هاي مردم فزوني يافت و امكان دخل و تصرف در بخش‌هاي مردمي، همگاني،‌ دولتي و خصوصي در ميراث فرهنگي بيش‌تر شد و دخالت‌ها محدوده‌ي گسترده‌تري پيدا كرد. اين در حالي بود که نتوانستيم اعتبارات درخور اين بخش را به اندازه‌ي کافي تأمين کنيم و به اين ترتيب، شاهد از ميان رفتن عرصه‌هاي فراواني از ميراث فرهنگي کشور بوديم که متأسفانه غيرقابل جبران است. وي افزود: اميدواريم با توجه به سرمايه‌هاي عظيمي که در يک سده‌ي اخير در حوزه‌ي ميراث فرهنگي از دست داده‌ايم، به خود بياييم و براي آنچه باقي مانده است، حافظان خوبي باشيم. انتهاي پيام